Bir Adım Sonra

43

/Emre/
Kuzey

"Sence annenler de beni sevdi mi?"

"Sevdiler Kuzey,sevdiler" sabahtan beri bu soruyu kaçıncı kez soruyordu unutmuştum.

Hem babamı görmek için,hem de artık resmi olarak ailem ile tanışmak için bizim eve gelmişti. Tanıştığından beri de aynı sorarak kafamı şişirmişti. Film izlemeye diye sinemaya gidecektik güya ama nolduysa bilmiyorum dönerciye gelmiştik.

"Haftasonu kampa gidelim mi?"

"Sadece ikimiz mi?"

"Şimdi Alp falan gelsin diyeceğim ama yok gelmesin. Biz çiftiz kıskanır bizi nazarı değer falan. İşimizi sağlama alalım" dediği şey ile kahkayı bastım.

"Gülme be adam ciddiyim ben"

"Tamam gülmüyorum sevgilim "

"İnsanların içinde sevgilim falan deme bak, öpesim var zaten seni"

Söylediği her kelime de biraz daha eriyordum sanki. Her geçen gün biraz daha  bağlanıyorduk bir birimize. Bunu hissediyordum,hem de tüm hücrelerimde.

"Hani diyorum, dün bizim evde yarım kalan bir işimiz vardı onu kamp hayatında tamamlarız ha, ne diyorsun?"  sırıtarak söylediği şey ile göz kırpmasına karşılık olarak ben de gözlerimi devirmiştim.

"Aklın fikrin hep başka şeylerde. Hem zaten biz en son film izleyecektik, buraya nasıl geldik onu da anlamadım ya"

"Bizim ilişkimizi özel kılan da bu ya işte. Ne güzel"

"Özele bak amk"

"Yemin ederim hayatımda senin kadar memnuniyetsiz herif görmedim ben"

Bir çocuk gibi yüzü düştüğünde gülmeden edemedim.

"Tamam,tamam asma suratını"

"Kırdın bir kere beni"

"Ne istiyorsun söyle hadi"

"Bu gece bizde kalırsan barışırız"

"Anlaşıldı,tamam kalırım"

Küçük bir çocuk gibi değildi. Kendisi tam olarak bir çocuktu.