Bir Adım Sonra

17

|Emre|

1 hafta sonra

Aradan 1 hafta geçmişti. Düşünmekten beynimin sikildiği koskoca 1 hafta.
Utandığımda kendimi Kuzeylerden nasıl attığımı hatırlamıyorum. Öyle kötü hissetmiştim ki bunu nasıl ifade edeceğimi bile bilmiyorum.

1 hafta boyunca kısacası ruh gibiydim. Evde bile sesim tamamen kesilmişti. Hayatımda üst üste çok fazla şey oluyordu. Olan olaylara tepki vermeye bile yetişemiyordum.

Aklımdaki düşünceler ile evin kapısına geldiğimde yavaşça kapıyı açıp içeri geçtim. Kuzey ile karşılaşmamak için son dersten kaçmıştım.
Montumu çıkardığımda salondan bir ses duydum.
Hıçkırık sesleri.

"Anne" salona geçtiğimde annemin ağladığını gördüm.
Hemen aklıma babam geldi. Ona mı birşey olmuştu?
"Anne birşey mi oldu?" endişe ile yanına oturdum.
Annemin ağlamaktan kızarmış ve yorgun gözleri beni buldu.

"Özür dilerim" dediğinde anlamadım.Hemen ardından bana sarıldı.
"Özür dilerim oğlum"
"Anne"
"Sadece iyi olmanı istemiştim"
Birşey söyleyemedim. Söylenecek ne vardı ki zaten?
Bir süre sonra annem bana sarılmayı bırakıp omuzlarımdan güç alarak yüzüme baktı.
"Affet beni Emre. Seni çok seviyorum oğlum. Sadece ne yapacağımı bilemiyordum."
Şaşkınlığımı üzerimden atmam biraz zaman aldı.
"Ben de seni çok seviyorum anne"
"Gerçekten hâlâ beni seviyor musun?" Söylediğime inanmak istiyordu. Gülümsemeye çalışarak başımı salladım.
Kızarık gözleri gülümsemesi ile parladı.

Düşüncelerini toparladıktan sonra konuşmaya başladı.
"Sen benim en değerli varlığımsın Emre.
Seni kucağıma aldığım gün,ilk gülümsemen, ilk anne dediğin gün."
İç çekti...
"Bunlar benim en değerlilerim. Sen benim değerlimsin. Her ne olursa olsun."
Yapmam gerekeni yaptım. Anneme sarıldım.Onu özlemiştim. Sanırım dünyadaki en kötü his birine bu kadar yakın olup sarılamamak. Şimdi içim huzurla doldu.
Söylenecek çok söz yoktu. Ben onu o da beni geçte olsa olduğum gibi kabul etmişti. Evimdeki rahat günlerime geri dönmüştüm.

Annemle bir süre daha öyle kaldık.
Babam eve geldiğinde uzun süre sonra o da rahat bir nefes almıştı sanki. Evimiz eskiye dönmüştü. Hepimiz alışık olduğu zamana...