Bir Adım Sonra

18

|Emre|
Uzun süre sonra gelen rahatlık hissi ile kalkmıştım. Birkaç gün öncesine kadar yataktan kalkmak istemezken şimdi ailecek yapacağımız kahvaltıyı düşünüp hemen giyinmiştim.
Mutfağa geçtiğimde annem en sevdiği şarkısını  mırıldanarak kahvaltı hazırlıyordu
"Günaydın"
Gülümseyerek bana yaklaştı. Ne çok özlemişim gülümsemesini.
Yanaklarımı avucunun içine alıp öptü.
"Günaydın, mis kokulum"
"Yardım edeyim mi?"
"Et bakalım"

Kahvaltı boyunca annemle ben susmamıştık babam da buna sürekli gülmüştü. Sanırım bu kısa sürede şunu çok iyi anlamıştım. Bir insanın ailesinde problem olduğunda bu gerçekten tahmin edilemeyecek kadar acı veriyordu.
Herkes ve herşey gelip geçici. Geriye kalan bana sadece anne ve babam olacaktı.

Arabanın içi her zaman olduğundan daha neşeliydi. Annem markete gideceği için o da bizimle gelmişti. Ya da bu bir bahaneydi. Bilmiyorum. Şuan eğlenmemiz daha önemliydi benim için.

"İyi dersler oğlum"
"İyi dersler"
Gülümseyip "görüşürüz" dedikten sonra arabadan indim.
Okulun bahçesine girdiğim an gözüme takılan tâbi ki Kuzey ve arkadaşları olmuştu. Onlar birşeyler konuşurlarken Kuzey elini Alp'in saçlarına atmış sessiz oturuyordu. Kendimi kötü hissetmiştim.
Buna ben sebep olmuştum. Onu öpmenin verdiği utançla kafamı çevirdim.
"Salak Emre" diye mırıldanarak hemen sınıfa geçecektim ki Alp'in bana seslenmesi ile durdum.

"Emre, lan Emre beklesene"
Yanıma gelip yine her zamanki neşeli sesiyle birşeyler anlatmaya başladı.
"Arada bir nefes al lan." dediğimde  güldü.
"Önemli birşey anlatıyorum burda. "
En sonunda hoca geldiğinde sustu.
"Şükürler olsun"diye fısıldadım kulağına.

"Gelmiyor musun?" 
Şuan büyük ihtimalle Kuzey oradaydı ve ben onunla karşılaşmak istediğimi pek sanmıyordum.
"Yok" dediğimde bir süre düşündü. Daha sonra ""birşey ister misin?" diye sordu.
"Hayır" dediğimde üstelemedi.

Yaptığım salakça birşey yüzünden sınıfa tıkılıp kalmıştım. Çocuğun hetroseksüel olduğu beşyüz metre öteden anlaşılıyordu.
Ben ise mal gibi davranmıştım.
Sadece canım yanmıştı o an. Ben onun sadece tek bir gülümsemesi için gözlerinin içine bakıyordum. Adam gelmiş kardeşimden mi hoşlanıyorsun diyordu.
Neydi şimdi bu?

Ard-arda girilen derslerin ardından kafam kazan gibi olmuştu.
Son ders zili çaldığında hemen kendimi dışarı attım.
"Babam geliyor bizi almaya, seni de bıraksın mı?" Alp'in sorduğu soruyla kafamı kaldırdım.
"Hassiktir" diye geçirdim içimden.
Kuzeyler bu tarafa doğru geliyorlardı.
Telefonumun çalması ile son anda yırttım.
"Efendim " dedim sesimi sabit tutmaya çalışarak.
"Baban gelsin mi seni almaya anneciğim?"
Kadın hayatımı kurtaracak soruyu sormuştu.
"Yakınlardaysa gelsin anne" dediğim an da Kuzeyin bana baktığını gördüm. Annemler ile aramın pek iyi olmadığını biliyordu. Şaşırmıştı.
"Tamam yavrumu" dedikten sonra kapattı.
"Baban mı geliyor?"
Alp'i kafamla onayladım. Birlikte çıkışa doğru yürürken Kuzey yanıma yaklaşmıştı.

"Akşam yaz bana. Birşey konuşmamız lazım"
Kafamın içinde ve kalbimde fırtınalar koparken sadece
"Tamam" diyebildim.
Sıçtım...