Bir Adım Sonra

25

Pazartesi

Emre
Kuzey

İlk ders bittikten sonra hemen hemen her kes dışarı çıkmıştı.
Kuzeyin ilk dersinin boş olduğunu söylemişti Alp. Bu yüzden daha gelmemişti. Alp ile sınıfta oturuyorduk ki kapıda beliren Kuzeyi gördüm.

"Günaydın"

"Günaydın" diyebildim. Geçen söylediği yüzünden biraz üzülmüştüm. En azından kardeşine söyleyebilirdi diye düşünüyordum. Anlaşılan bu bile fazlaydı onun için.
Alp telefonu ile ilgilenirken "Ben bahçeye çıkıyorum " dedi.

"Niye surat asıyorsun?"

"Asmıyorum"

"Yapma Emre" dedi ve yanıma oturdu. Birden elimi tutunca şaşırdım. Onun elini tutuyordum. Kuzey şuan elimi tutuyordu.

"Biraz zaman" şaşkınlığım yüzünden

"Tamam" demiştim. Ona zaman tanıyabilirdim.

"Okul  çıkışı bize gelsene"

"En son gelişim pek iyi sonuçlanmamıştı" dediğimde ikimizde aklımızda beliren anılar ile güldük.

"O akşamı her ne kadar unutalım dediysem aslında hiç unutmak istemiyordum"
Biraz daha bana yaklaştı. Ve biraz daha. Şuan nefesini yüzümde hissediyordum. Bu tarif edemeyeceğim kadar güzeldi.

Yüzünü eğip dudağımın kenarı öptü.
Gözlerimin içine baktığında onun da benim gibi hissettiğini bilmek güzeldi.
Ama tam şuan Alp'in kapıdan girmesi ertelediği konuşmayı yapmaya sebep olmuştu.

"Oh shit. Ben doğru mu gördüm?"
Kuzey geri çekilip biraz kendini toparlamaya çalıştı.

Alp hemen yanımıza gelmişti.

"Evet ,evet birşey söyleyin hadi"

Kuzey bana, ben  ona bakıyorduk.

"Bir süredir Kuzeyden hoşlanıryordum ve size-" Kuzey lafımı bitirmeme izin vermeden konuştu.

"Emre ile sevgiliyiz" 

"Hassiktir" . Şaşkınlığını yersiz değildi. Abisi ve ben. Bu neredeyse imkansızdı. Ama olmuştu.

"Ne zamandır? Bana ne zaman söylemeyi düşünüyordunuz?

"Daha çok yeni. Biraz zamana ihtiyacımız vardı."

"Detayları bana  anlattıktan sonra ikinizle de konuşmayacağım" dediğinde gülmeden edemedim. Zaten Alp'in fazla tepki vermeyeceğini biliyordum.

Kuzey daha rahatlamış gözüküyordu. Bu benim de rahatlamama sebep oldu.
Tuttuğu elimi daha sıkı kavradı.

Ailesinin ve kendi ailemin de birşey demeyeceğini biliyordum. Bu yüzden daha da rahatladım. Ama eminim ailesine söylemesi biraz daha zaman alacaktı.

Alp peş peşe sorularını sorarken elimizden geldiği kadar cevaplamaya çalışıyorduk. Sonunda ders zili çalmıştı, şükürler olsun Alp'in sorunlarından kurtulmuştuk.
Kuzey beni kendine çekip kulağıma
"Çıkışta birlikteyiz" demişti. Alp bir yandan gülerken bir yandan sahte bir isyan ile bizim duyacağımız şekilde
"Hemen beni sattınız"  demişti.
Kuzey sınıftan çıkarken bize bir bakış attı sonra da gülerek yoluna devam etti.
Yalnış oldu Alp'in sorunlarından Kuzey kurtulmuştu. Beni esir aldı beyefendi.

Çıkışta durmuş Kuzeyi beklerken yanında bir kız ile gülerek geldiğini gördüm. Kaşlarım çatılmıştı, kimdi şimdi bu ?

Kıza biraz bakınca Kuzeyin sınıfından biri olduğunu anladım. Bize geldiklerin de kız hemen Alp'e "Sen Kuzeyin'in kardeşisin değil mi?" Diye sormuştu. Alp benim gerildiğimi anladığı için"Evet" dedi soğuk ses ile. Kız tam bana dönmüştü ki konuşmasına izin vermeden
"Gidelim mi?" diye sordum Kuzeye.

"Olur"

"Sonra görüşürüz" diyip kızın yanından uzaklaştı. Birlikte okulun bahçesinden çıktığımız anda Kuzey konuşmaya başladı.

"Sınıf arkadaşım. Sadece sınıftakilerin komik hallerini anlatıyordu" diyip kendini açıklamaya çalıştı.

"İlgilenmiyorum" dedim soğuk sesimle. Tabiki ilgileniyordum ama mal herife bunu belli edemezdim. Yol boyu ara sıra Alp ile konuşmamız dışında sessizce eve yürümüştük.

Eh Kuzey efendi sana sormaz mıyım ben şimdi?