Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hadi ama korkuyor musunuz yoksa!"
Alfred'in sesi ile Jessica omuzlarını dikleştirdi ve kendinden emin bir şekilde okul kapısından içeri girdi
"Korkmak mı? Ben mi?"
Dedi Colin duyduklarına inanamayan bir şekilde. O da içeri girerken hemen arkasından Alfred'te girmişti. Kapanacak olan kapıyı tutmak için elimi uzatmıştım ki, aniden arkamda beliren beden elini uzatmış ve kapıyı tutmuştu.
Merakla kafamı omuz hizamdan yana doğru çevirdim ve göz ucuyla arkama baktım. Derek bedenlerimiz arasında santimetreler bırakmış ve kafasını hafif eğerek bana bakıyordu.
Nefesinin yüzümü silip süpürmesi kısa bir an başımı döndürse de kendime geldim ve okul kapısından içeri girdim.
Jessica ve diğerleri anında kantine gitmişti. Ben ise her zaman merak ettiğim yere yöneldim. Okulun bodrum katına giden o kapı her zaman kilitliydi ve ben orada ne var çok merak ediyordum.
Sessiz ve karanlık bu okul normale göre daha az korkunç gelmişti gözüme. Ezbere bildiğim yollardan geçtim ve o kilitli kapıya geldim. Normal zamanlarda bedensel gücümü tam olarak kullanamıyor, çünkü dikkat çekmekten korkuyordum. Ama sanırım şuan bu kapıyı açmak için kullanabilirim.
"Açmamı ister misin?"
Hemen arkamdan duyduğum kısık ses ile hızla arkama döndüm. Derek her zamanki asaleti ile karşımdaydı. Sanırım bedensel gücümü yine saklamam gerekecek. Unutma Nova. Arkadaşların olabilir. Ama sırrını onlara söyleyemez veya belli etmemelisin. Şu ana kadar bir şeyden şüphelenmedilerse tabiki...
Derek'e yol açmak için kapının kenarına geçtim ve bekledim. Derek ise kart benzeri bir şeyi kapının kenarına soktu ve sert bir hamle ile aşağı çekti. Kapı aniden aralanınca istemsizce kaşlarımı kaldırdım.
O neymiş ya öyle? Derek'ten çalsam mı onu? Her neyse. Aralık kapıyı daha çok açtım. Ama aşağı doğru inen bir merdiven vardı ve oldukça karanlıktı. Neyseki kargalar sayesinde gece daha net görebiliyordum. Derek'e bir şey belli etmemek adına merdivenleri işaret ettim
"Önden git. Ben bir şey göremiyorum"
Derek bir süre yüzümü inceledi. Ardından başını aşağı yukarı salladı ve merdivenlerden inmeye başladı. Bende hemen ardından inmeye başladım. Ama merdivenlere bakmak yerine duvarı inceliyordum. Oldukça eski ve temizlik yapılmamış gibiydi.
Sahi ben bu kapının açıldığını hiç görmedim. Burası neden var ki? Derek'in durduğunu fark etmemiş ve ona çarpmıştım. Derek yerinden milim kıpırdamazken ben az kalsın düşüyordum ama onun omuzlarına tutunarak dengemi korudum.
