Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Yazım yanlışım olursa lütfen belirtin, kontrol etmeden atıyorum bölümleri.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kafamın arkasındakı sızı giderek azalırken, gözlerimi araladım ve çevreme baktım. En son ailemin krallığında uyuyor olmam gerekiyordu, lakin uyandığım yer kesinlikle gözlerimi yumduğum yer değil.
Karanlık atmosfer ve odanın dört bir yanında yanan ateş nerede olduğumu bana bağırsa da, öyle olmamasını diledim. Gözlerimi tekrar yumdum ve ninemin yanına gitmeyi denedim. Bir süre gözlerim kapalı bekledim.
Kulaklarımı yalayıp geçen rüzgar beni gerçekliğe çekerken, bir süre ninemden ayrı kalacağımın belirtisiydi. Gözlerimi hayal kırıklığı ile açarken, üzerimde hissettiğim bir çift göz aniden üşümeme neden oldu.
Gözlerim odada gezinirken, odanın karanlık köşesinde ellerini cebine sokmuş bir şekilde bana bakan Lucas'ı fark ettim. Hafif kırmızı parlayan gözleri keskin bir hançer gibi kalbime saplanıyordu.
"Gelmişsin"
Kısık ama sert çıkan sesi karşısında yattığım yataktan hafifçe doğruldum. Üzerimden kayan yorgan ile bedenime çarpan rüzgar anlık titrememe neden oldu.
Lucas karanlık içinden çıkarken elini havaya kaldırdı ve sağ tarafa savurdu, açık balkon kapısı ateş kıvılcımları ile çarparak kapanırken odaya yayılan yüksek ses yerimden sıçramama neden oldu
Başımı aşağı yukarı sallarken boğazımı temizledim, sözlerine karşılık vermek zorunda hissediyordum.
"Beni sen mi getirdin?"
Başını iki yana sallarken, gözleri bedenimde gezindi. En son Selena ile konuştuğumu ve ninemin beni aldığını hatırlıyorum. O gün giydiğim beyaz elbise şeklinde olan gecelik hala üstümdeydi.
"Kollarıma ışınlandın"
Yatağa yaklaştıkça ateş onu aydınlatıyordu. Giderek netleşmeye başlayan yüzü ifadesiz duruyordu. Kumaş pantolonunun üstüne giydiği koyu gömlek vücudunu sarmıştı. Parmakları gömleğin düğmelerini bulurken tek tek çözmeye başlamıştı bile.
"Bedenin buradaydı -"
Düğmeleri açılmış gömleği çıkarıp kenara atarken yatağa adım adım yaklaşıyordu.Çıplak üstünde gezinen bakışlarıma aldırmadan yatağa tek dizini yasladı ve konuşmasına devam etti
"-ancak ruhun başka bir yerdeydi"
Ayak bileklerimi kavrayan eli vakit kaybetmeden beni aşağı çekti. Aniden yatakta aşağı kayan bedenim ile bir anda kendimi onun altında, kolları arasında buldum. Gözlerim şaşkınlıkla büyürken ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordum.
