Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Yazım yanlışım olursa lütfen belirtin, kontrol etmeden atıyorum bölümü <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---4 gün sonra----
"Zihinsel olarak hazır değilsin"
"Ne?"
Tabiki zihinsel olarak hazır değilim. Her şeyi ard arda öğreniyorum ve kavramam zor oluyor, üstelik kafam hala teyzemde! Sahi ben buraya geleli ne kadar oldu? Kaç saat? Kaç gün?
"Merak etme Nova, teyzen güvende o kurtların akıllarına girdim ve başka yöne yönelttim"
Kaşlarım çatılırken karşımda oturan kadını süzdüm. Ninem Meredith yaşlı olmasına rağmen oldukça dinçti, beni bunca zaman sadece fiziksel olarak değil zihinsel hazırlamayı da denemişti.
"Kargalar Nova, onlar ikimizin dostları. Onları kontrol etmek büyük bir güç gerektirir. Ron'u sana emanet ederken iyi arkadaş olacağınızı biliyordum"
"Ron'u bana mı emanet ettin? Nasıl yani?"
"Ron doğduğunda, kargalara sana gitmelerini söyledim. Her zaman seni izliyordum"
Kaşlarımı gevşetirken ninemin yüz hatlarını inceledim. Anneme benziyordu
"Madem dünyaya karışabilecek kadar güçlüsün, neden en başından beri bunları yaşamama izin verdin? Yada bunca şeyin olmasına neden izin verdin?"
Ninem oturuşunu düzeltirken bana içten bir gülümseme sundu
"Unutma Nova, ben ölüyüm. Ruhum güçlü olsa da bir süre sonra gücü tükenecek ve daha fazla burada kalamayacağım. Sadece annen gibi olma istiyorum. O senin ve krallık için bir çok şey yapabilir. Savaşı umursamıyor, umurunda olan şey sen ve krallıksın. Bu solukta kimin zarar göreceğine bakmıyor."
Başımı aşağı yukarı sallarken aniden bana yaklaştığını hissettiğim bir beden ile omzum üzerinden arkama baktım. Bana doğru adımlayan Lucas'ı görmem ile kaşlarım çatıldı.
Bakışlarım nineme dönerken onunda şaşkınlıkla ayağa kalktığını gördüm. Bu gerçekten Lucas olmalı! Hızla ayağa kalktım ve ninemin yanına geçtim, bakışlarım Lucas'ta gezinirken oldukça bitkin ve yorgun görünüyordu.
Onunda bakışları yüzümde ve vücudumda gezindi, aldığım eğitim sırasında edindiğim küçük yaralar dikkatini çekmiş olmalıydı. Ninem buradan çıkınca düzeleceğini söylediği için çokta umurumda değillerdi ancak Lucas için önemli gibi. Kaşları çatılırken sinirli yüzü nineme döndü
"Zarar gelmeyecek demiştin"
Keskin sesi ninemin gerilmesine neden olurken bir adım öne çıktım
