Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Kitabı hatırlamak için önceki bölümlere kısa bir göz atabilirsiniz <3
Yazım yanlışım olduksa lütfen satır arası yorum yazarak bana yardımcı olmayı unutmayın <3
Kitaplarımda reklam yapmak yasaktır!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Siktir!"
Evet! Evet bu yaşandı! Ben tamda Lucas ile yataktayken dünyaya ışınlandım! Neden bütün terslikler beni buluyor!
Bakışlarım çevrede gezinirken nerede olduğumu anlamam çok uzun sürmedi. Yine o lanet olasıca odadaydım. Ellerim ve ayaklarım yatağa bağlıydı.
Sinirlerim o kadar bozuk ki, şuan bu yatağı parçalamak istiyorum! Yatakta debelensem dahi hiç bir şey olmayınca, sinir bozukluğu ile gözlerim yaşardı.
"Lanet olsun! Siktiğimin gücünü kontrol edememekten nefret ediyorum!"
Kendi kendime yakarışlarım arasında aniden duyduğum bir kumaşın erimeye benzer sesi ile kaşlarım çatıldı. Bakışlarım çevrede gezinirken, o sesin yataktan geldiğini fark ettim.
Yanağımdan aşağı doğru süzülen göz yaşım yatağa değmiş ve asit misali eritmişti. Gözlerim şokla büyürken, Derek'in evinde yaşadıklarım aklıma geldi.
Bir şeye çok kızmıştım ve Jessica ile sohbet ediyorduk. O sırada göz yaşım kahve kupasına düşmüş ve eritmişti! Tabi ya! Güçlerim! Ben salak falan mıyım? Nasıl bunca zaman aklıma gelmedi ki?
Fazla duygu yoğunluğunda göz yaşlarım birer aside dönüşüyor. Ve ben bunu kendi çıkarlarım için kullanabilirim.
Gözlerim elime kayarken, göz yaşlarımı oraya nasıl ulaştıracağım hakkında hiç bir fikrimin olmadığını fark ettim. Evet asit ile bileğime bağlı zinciri eritebilirim, ama asidi oraya nasıl ulaştıracağım?
Kendimi bir video oyununda, son canavara giden yolda tıkanmış ve geçemeyen çocuklar gibi hissediyorum. Telaşla gözlerim odada gezinirken, bıraktığım gibi olması sinir bozucuydu. Oda resmen bomboş! İşime yarar hiç bir şey yok!
"Tamam Nova. Sakin ol"
Kendi kendimi sakinleştirmeye çalışırken gözlerimi kapadım ve derin bir nefes aldım. O sırada zihnime sızan bir ses ile gözlerim aniden açıldı ve büyüdü
'NOVA!'
Ron?! Bu Ron! Ama nerede!? Yakında mı?
'Sakin ol Nova, bir yolunu bulacağız'
Gözlerim bu sefer özlem ile dolarken Ron'un tüylerini okşamayı o kadar özlemiştim ki, bu daha çok ağlamama neden oldu.
