Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi yavaşça araladım, kapkaranlık bir oda içerisinde öylece ayakta dikiliyordum. Kafa karışıklığı ile çevremde bir tur dönsem dahi hiç bir şey göremiyordum.
"Kraliçem"
Kulağımın hemen arkasından gelen hafif rüzgar ve ses gözlerimi kapatmama neden oldu. Bu öyle bir sesti ki, uğuruna bir çok şey yapabilecekmişim gibiydi.
"Lucas?"
Fısıltı gibi çıkan sesim ile arkadan belime dolanan eller beni kendisine çekmişti. Çenesini sol omzuma koyarken fısıltısı kulaklarıma ulaştı
"Seni özledim"
Başımı hafifçe arkaya atarak bana sarılı kollarının tadını çıkarmaya çalıştım. Çenesi omzumdan uzaklaşırken, boynumda hissettim bir kaç öpücük beni güldürmüştü.
"Beş dakika dahi olmadı Lucas"
Belimdeki sol eli havalandı ve bir hareket ile odanın dört bir yanında bulunan şömine benzeri yerleri ateşe verdi. Oda yavaşça aydınlanırken, gözlerim biraz önce kalktığını gösteren yatağa takıldı. Hala dağınık duruyordu
"Sensiz geçecek her bir saniye yasak bana"
Bu sefer içine derin bir nefes çekmesi ile ondan hafifçe uzaklaştım ve bedenimi ona döndürdüm. Buz mavisi gözlerini görememek kadar kötü ne olabilir ki?
Kollarımı boynuna dolarken, hiç belimden çekmediği elleri beni tekrar kendine çekti. Birbirine yavaşça çarpan bedenlerimize aldırmadan birbirimizin gözlerine bakmayı sürdürdük. Kafasını bana yaklaştırırken, burunlarımızın birbirine değmesi ile derin bir nefes vererek alınlarımızı birleştirdi.
Gözlerim saniyelik kapanırken hızla mavilerini görmek için tekrar açtım. Gözlerimden ayrılmayan gözleri bu sefer huzurla kapalıydı. Belimdeki elleri tenimi yavaşça okşarken, nefesi dudaklarımızı süpürüyordu.
"Nerede olursan ol -"
Gözlerini araladı ve sözlerine devam etti
"- senden ayrı kalmak istemiyorum"
Sözleri ile dudaklarım gerilirken, gözlerimin dolmasına mani olamadım. Güzel sözleri ile her defasında bana ne kadar değer verdiğini tekrar ve tekrar hatırlatıyordu. Belki de bana verdiği bu değerin gerçekliği yüzünden aşkım ona zincirler ile bağlıydı.
"Beni sakın bırakma"
Fısıltım üzerine dudakları dudaklarımı bulurken, hasret kaldığım bedenine sonunda kavuştum. Her zamanki gibi anın tadını çıkaran öpüşmemizin bitmemesi için zamanı durdurmayı diledim.
