Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kucağımda oturan Ron'un tüylerini okşadım yavaşça. Dün gece evin çevresinden garip enerjiler hissettiğini söylemişti ve bütün gece uyumamıştı. Doğal olarak yorgun düşmüştü. Ben ise bu günkü derslere girmemiş, kütüphanede vakit geçiriyordum. Masanın üstündeki kitabı yavaşça kapattım ve bitirdiğim diğer kitapların yanına koydum.
Sol tarafımda olan 2 kitaptan birini aldım. Yaşadığımız bu çevredeki efsaneleri konu alan bir kitaptı. Kaşlarım istemsiz çatılırken, aklıma teyzemin sözleri doldu
'Sakın şehir efsanelerini veya dilden dile dolaşan hikayeleri dinleme'
Ona nedenini bir çok kez sormuştum. O ise gelecek hakkında öğrenebileceğim bazı şeylerin, kötü sonuçlar doğurabileceğini söylemişti. Tam olarak ne demek istediğini anlamamıştım ama bu güne kadar onun sözünden çıkmamıştım.
Ama en fazla ne olabilir ki? Bir kaç sayfa okusam ne değişir? Ya da okumam gerçekten tehlike mi teşkil ediyor? Teyzemin doğa üstü şeylere fazlaca inandığını ve korktuğunu biliyorum ama en fazla ne olabilir ki?
Elimin altında kıpırdanan Ron ile düşüncelerimden sıyrıldım ve ona baktım. Hafifçe araladı gözlerini ve bana baktı. Yüzümde oluşan küçük bir gülümseme ile tek elimde tuttuğum efsaneler kitabını masaya bırakıp, biraz uzağa ittim.
"İyi uydun mu?"
Sorum üzerine bir süre yüzümü inceledi. Hemen ardından bakışlarını çevrede gezdirdi ve kanatlarını açarak, kendince gerindi.
'Evet. Ama sen derse girmedin mi?'
Başımı usulca iki yana salladım ve masanın sağ tarafında olan bir kaç kitabı işaret ettim. Kitap okuduğumu anlamıştı. Masaya zıpladı ve kitapları tek tek inceledi. Efsaneler hakkında olanı görünce, şaşkınlıkla bana döndü
"Merak etme okumadım. Sadece kapağına falan baktım o kadar."
Dedim, ama Ron rahatlamışçasına derin bir nefes verince kaşlarımı çattım. Neden bir şeyler öğrenmemden bu kadar korkuyorlar ki? En fazla ne öğrenebilirim? Duyduğum bir kaç fısıltı ile gözlerim kütüphane kapısına kaydı. Bir kız elindeki telefon ile beni çekiyordu. Büyük ihtimalle Ron ile konuşurken çekmişti ve benim deli olduğumu düşünüyor. Sinirle göz devirdim.
"Sil onu!"
Aniden bağırmam ile kız yerinden sıçradı ve telefonda bir kaç şey yapıp koşarak uzaklaştı. Umarım silmiştir, yoksa o kız elimden kurtulamaz. Neden insanlar böyle? Kimseye zararım yokken bile, hep benimle uğraştılar. Şimdiyse benim suçlu olduğumu düşünüyorlar ama yine benimle uğraşıyorlar.
İnsan oğlunun kendini iyi hissetmek için başkalarına eziyet etmesini hiç bir zaman anlayamadım ve sanırım anlamayacağım. Derin bir nefes bıraktım ve gözlerimi Ron'a çevirdim. Bana kısık gözlerle bakıyordu. Aniden hissettiğim bir dürtü ile zihnime bağzı sözler doldu
