Hayatını Sen Seç

Hastane.

"Önce geç içeri kurulan, üşütüceksin" dedim.

Hep birlikte içeri girdik. Sonra Aras ve ben odama gittik.

"Sen otur, havlu getiriyorum" dedim.

Banyoya gittim. Temiz bir havlu aldım. Geri odama döndüğümde Aras eline bir kitap almış, içine göz gezdiriyordu.

"Kitap, güzelmiş" dedi Aras.

Kitabın adı Aynı Yıldızın Altında'ydı. Üçüncü okuyuşumdu ve sonunda yine hüngür hüngür ağlıyacağımı tahmin ediyordum.

"Al, saçlarını kurula. Ben sana gecelik veriyim."

"Seninkiler... Bana olacağını tahmin etmiyorum" dedi ve elleriyle vücudunu göstererek gülümsedi.

"Al bak bakalım" dedim ve dolabımdan lacivert gecelik takımımı çıkarttım.

"Bu kimin?" dedi ciddiyetle.

"Benim."

"Erkek gecelik takımı!? Senin mi?" dedi ve kahkaha atmaya başladı.

"Ya o kadar büyük değil. Hem onlar bol, daha rahat oluyor."

"İyiymiş ne diyeyim. Herkesin zevkine kimse karışamaz" dedi ve t-shirtünü çıkarttı.

Ben bir anda kapıya döndüm. O sırada kapı açıldı. Poyraz şaşkınlıkla baktı ve hızlıca odadan çıktı.

Ben de peşinde ilerledim. Koşarak ona yetiştim. O hızlıca yürürken bende yanında yürüyüp konuşmaya çalışıyordum.

"Ya noluyor sana?" dedim.

"Hiç bişey" dedi.

Zorla ona yetişmeye çalışıyordum.

"Ne bu davranışlar? Sana noluyor gerçekten anlamıyorum" dedim.

"Hiç bişey!" diye bağırarak kapıya ilerledi. En son hatırladığım Poyraz'ın kapıya çarparak evden çıkması ve Ceren'i yerde bayılmış bir şekilde görmem...

-----

Hastane kapısından çıktım ve boş bir banka oturdum. Gecenin geç saatleri olduğundan dışarısı çok sessizdi. Dolunay vardı. Ben gökyüzünü incelerken omzuma bir el dokundu. Arkama bakmadan "Efendim Aras" dedim.

"Sıcak çikolata getirdim."

"Teşekkürler."

Aras yanıma oturdu, oda kafasını gökyüzüne kaldırarak yıldızları izlemeye başladı.

"Bugün çok yıldız var gökyüzünde" dedim ve sıcak çikolatadan bir yudum aldım.

"Y-Yıldız kayıyor! Dilek tut!" dedi heyecanla.

İçimden dilek tuttum.

"Tuttum" dedim ve ona bakarak gülümsedim.

"Ben tutmadım" dedi. Hala gökyüzüne bakıyordu.

"Neden?"

"Bir gün zaten benim olucaksın. Bunun için dilek tutmaya gerek yok" dedi ve o da yüzünü bana çevirdi.

"Ceren uyandı!" dedi arkamızdan bir ses.

Hemen ayağa kalktık ve en önde ben, arkamda Aras ve en arkada olan Poyraz'la hızlı adımlarla yürümeye başladık.

Ceren'in odasına gelince yavaşça kapıyı açtım.

"Gel bitanem!" dedi Ceren ve zoraki gülümsedi.

Yatağının yanına oturdum.

"Nasılsın?" dedim.

"Çok iyiyim. Sen?"