Hayatını Sen Seç

Sahil.

Sandalyeme ters oturmuş kafasını sandalyenin sırtına koymuş Ceren "Şimdi napıcaz ya" dedi.

"Bilmiyorum. Bizimkiler hepsi telaş içinde bir an önce yerleşmeye çalışıyorlar."

"Poyraz salağıda uyuyo herhalde" diyerek gözlerini devirdi Ceren.

"Malesef. Anneme dışarı çıkmak istediğimizi söyledim daha yeni geldik durun bi diye homurdandı."

"Ya bi şekilde izin koparsak? Ha?"

"Poyraz olmadan çıkamazmışız hem başımızda erkek olmazsa olmazmış."

"O zaman bizde Poyraz'ı alalım"

"Öküz uyuyoo."

Ceren sinsi fikirler düşünür gibi yaptı.

"O zaman uyandırırız." dedi ve beni sürükleye sürükleye evden çıkarttı.

-----

"Ee napıyoruz?" dedim fısıldayarak.

Poyraz'ın odasına gelmiştik. Küçük bir odaydı ancak ev bizimkinin iki katı kadardı.

"Otur ve beni izle" dedi sonra göz kırptı.

Odanın köşesindeki tekli koltuğa oturdum. Ceren'i izliyordum. Poyraz'ın yatağının köşesine oturdu ve bağırmaya başladı.

"Poyraaazz! Poyraz. Poyraz. Poyraz." dedi Ceren.

"Hıı!" diye inledi ve uyumaya devam etti Poyrazcık.

"Eylül kapının önünde laan! Yazlığa geldiğini duymuş, direk eve geldi. Poyraz'ım aşkım nerde diye cırlıyo kapıda oluumm!"

"E-Eylül mü!?" dedi ve yataktan fırladı. Üzerindeki ince battaniye yere düştü. Üzerinde hiçbir şey yoktu, altında şort vardı.

Gözümü elimle kapattım. Parmağımın arasından baktığımda Poyraz odada bir sağa bir sola koşturuyordu, Ceren'de yatağın üzerinde kıkırdıyordu. Koltuğun yanındaki t-shirtü kaptım ve Poyraz'a fırlattım. Poyraz üzerini giymeye çalışarak odadan çıktı.

Ceren eliyle gel gel yaptı ve Poyraz'ın peşinden çıktık. Poyraz kapıya koştu ve açtı. O an kapıda bir kız vardı. Ceren kaşlarını kaldırdı ve gözlerini iyice açarak kıza bakıyordu. Poyraz önce dondu kaldı. Herkes olduğu yerde kalmıştı. Ceren fısıldayarak "Ama, ama ben şaka yapmıştım" dedi.

Eylül diye tahmin ettiğim kız Poyraz'ın boynuna atladı.

"Özlemişiğğm" diye cırladı. Resmen cırladı.

-----

Bahçede oturuyorduk. Ceren ve ben masanın bir köşesinde, Poyraz ve Eylül diğer köşede... Eylül yılışığın tekiydi. Anan baban yok mu senin gülüw bakışlarımla bakıyordum Eylül'e.

Eylül sürekli -Poyraz'la- konuşuyordu. Poyraz'ın sıkılmış bir hali vardı. Ceren umrumda değilsiniz tavrıyla telefonuyla ilgileniyordu. Ben de sıkılmıştım. Telefonum bizim evde kalmıştı. Ayağa kalktım.

"Nereye gidiyosun?" dedi Ceren.

"Eve. Telefonumda evde. Sıkıldım."

"Bekle, ben de geliyorum."

Ceren'le evden çıktık. Poyraz biz çıkarken beni bu salakla bırakmayın noloor diye bakıyordu. O senin sorunun hıh bakışıyla oradan ayrıldık.

Eve geldiğimizde saat 14:39'du. Annem büyük bir masa hazırlamıştı. Herhalde diğerleri de bizimle yiyecekti. Nolur Eylül gelmesin diye dua ediyordum. İman Power.