Πότε ήρθε η Αγάπη;

Παλιές πληγές.

-Μωρό μου, ηρέμησε! Μου μιλάς μέσα από αναφιλητά και δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει συμβεί. Πες μου, σε παρακαλώ, που ακριβώς βρίσκεσαι; Θα έρθω να σε πάρω.

Ένα τέταρτο πέρασε από την στιγμή που έκλεισαν το τηλέφωνο. 

Την είχε στην αγκαλιά του. Προσπαθούσε να την ηρεμίσει. Δεν της μιλούσε, της χάιδευε τα μαλλιά και της σκούπιζε τα δάκρυα. Σαν βρύσες που δεν έλεγαν να κλείσουν. Έκλαιγε από την στιγμή που την συνάντησε. 

Περίμενε, μέχρι η ίδια να νοιώσει ασφάλεια και να του μιλήσει. 

Την ένοιωθε, ήξερε πως κάτι σοβαρό την είχε φέρει σε τέτοια κατάσταση.

Με αυτή την σκέψη πήρε και την δική του απόφαση. Τίποτα δεν θα της έλεγε.

Θα κρατούσε κρυφά όσα έμαθε. Όχι δεν θα την κρατούσε στο σκοτάδι. Θα καθυστερούσε απλά την αποκάλυψη.

 Λίγη ώρα αργότερα, η ανάσα της είχε βρει και πάλι τον ρυθμό της. Σημάδι πως είχε περάσει η πρώτη ταραχή και πλέον έβρισκε ηρεμία.

Δεν άργησε να του μιλήσει. Ξεκίνησε έναν μονόλογο δίχως διακοπή. Έπρεπε να βρει την δύναμη. Ήταν η μόνη που δεν έφταιγε και όμως ένοιωθε τεράστια ντροπή.

Όλα του τα είπε. Όσα έμαθε από τον Ιάσωνα. Με παράπονο του εξομολογήθηκε πως δεν είχε καταφέρει να μάθει την ταυτότητα του βιολογικού της πατέρα.

Ο Διονύσης την ένοιωθε απόλυτα. Το ίδιο αισθανόταν και αυτός, απογοήτευση. Απογοήτευση που δεν κατάφερε να μάθει το πιο βασικό όλων.

Η Αλεξία τον κοιτούσε όση ώρα είχε βυθιστεί στις σκέψεις του.

-Ξέρεις! Αναφώνησε.  Μέσα της ήλπιζε πως θα είχε παραπάνω πληροφορίες. Με τα μάτια της τον ικέτευε να της επιβεβαιώσει αυτή την ελπίδα.

-Όχι μωρό μου, δεν γνωρίζω κάτι παραπάνω. Είχαμε δίκιο, η Ολυμπία, η φίλη της μητέρας σου και η μητέρα μου είναι τελικά το ίδιο πρόσωπο. Μέχρι εκεί όμως. Γνώριζε για την εγκυμοσύνη, το ποιος όμως είναι ο βιολογικός πατέρας σου, δεν το γνώριζε. 

-Μα πως είναι δυνατόν! Εφόσον ήταν τόσο στενές φίλες, δεν μπορεί, θα ήξερε με ποιον έβγαινε η μητέρα μου. Διονύση θα τρελαθώ! Όλοι γνωρίζουν για μένα, χωρίς να γνωρίζουν το πιο βασικό, ποιος είναι ο πατέρας μου.

-Το ξέρω είναι δύσκολο να το αποδεχθείς. Είχα στηρίξει και εγώ πολλές ελπίδες στην μητέρα μου, μα έπεσα έξω.

-Διονύση δεν υπάρχει επιλογή, πρέπει να την συναντήσω. Ίσως σ' εμένα αποκαλύψει κάποια λεπτομέρεια που μου φανεί χρήσιμη.

Όχι, δεν μπορούσε να το δεχθεί αυτό. Δεν είχε αποκαλύψει την σχέση του με την Αλεξία. Δεν είχε πει την αλήθεια για το λόγο που ενδιαφέρθηκε γι' αυτή την ιστορία. 

Ήξερε πως αυτό θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα για την μητέρα του, η ψυχική της υγεία ήταν τέτοια που δεν σήκωνε τέτοιου είδους λάθη.

Πρώτη φορά βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Πάντα απέφευγε να μιλά για την μητέρα του.

Τώρα όμως δεν είχε επιλογή. Κινδύνευε να παρανοήσει η Αλεξία τους λόγους που ήθελε να την κρατήσει μακριά.

Αν δεν ήθελε να την χάσει έπρεπε να της ανοίξει την καρδιά του. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα. Δεν το είχε κάνει ποτέ μέχρι τώρα. 

Η Αλεξία έβλεπε το σκοτάδι στα μάτια του. Δεν μπορούσε να φανταστεί πως δεν την θεωρούσε άξια να συναντήσει την μητέρα του. Όχι και αυτός! 

Δεν θέλησε να του πει τίποτα. Πήρε βιαστικά την τσάντα  της και έτρεξε στο δρόμο.

Ο Διονύσης είχε παγώσει. Πότε έγιναν όλα αυτά. Πόσο χρόνο τελικά ήθελε για να καταστραφούν τόσες ζωές;

''Όχι, δεν θα σας κάνω την χάρη. Εμείς δεν θα πληρώσουμε τα δικά σας λάθη. Ναι κορίτσι μου, όλα θα στα πω, αρκεί να μου δώσεις την ευκαιρία'' Με αυτή την σκέψη ξεχύθηκε στο δρόμο.