Πότε ήρθε η Αγάπη;

Αποκάλυψη.

 Η βραδιά που πέρασαν οι δυο τους ήταν μαγική, είχε καταφέρει να την ευχαριστήσει και αυτό ήταν που ήθελε.

Κάτι όμως τον βασάνιζε. 

 Είχε από ώρα ξαπλώσει, παρά την κούραση της ημέρας ο ύπνος δεν έλεγε να έρθει.

Σκέψεις πολλές και διάφορες τον βασάνιζαν.

Τα όσα του αποκάλυψε η Αλεξία τον προβλημάτιζαν. Ο Ιάσωνας, κατά την δική του άποψη, είχε μια υπερβολική αντίδραση. Αγνοούσαν όμως την αιτία. Όσο και αν τους φαινόταν υπερβολική η αντίδρασή του όφειλαν να γνωρίζουν και την αιτία, προκειμένου να έχουν πλήρη εικόνα.

 Ένα όνομα. Αυτό δεν έλεγε να φύγει από το μυαλό του. Ολυμπία, η φίλη της Ξένιας.

Πόσο τυχαίο μπορεί να ήταν; Το όνομα δεν άφηνε πολλά περιθώρια. Δεν το άκουγες εύκολα. 

Η ηλικία των δυο γυναικών ίδια. Θα μπορούσε άνετα να είναι αυτή η Ολυμπία. Η μητέρα του.

 Ο ύπνος είχε κάνει φτερά. Το ξημέρωνα τον βρήκε να πίνει τον δεύτερο καφέ, απολαμβάνοντας τα χρώματα με τα οποία ο ήλιος έβαφε τον ουρανό.

 Ένα ντούζ ήταν ότι χρειαζόταν. Δεν μπορούσε να συναντήσει την μητέρα του στο χάλι που ήταν. Σίγουρα θα την τρόμαζε.

 Δεν πέρασε αρκετή ώρα, βρισκόταν κιόλας στον δρόμο για το πατρικό του.

 Η Αλεξία, σ' ένα σύντομο τηλεφώνημά της, τον είχε ενημερώσει για την άφιξη του Ιάσωνα. 

Την άκουσε γεμάτη ελπίδες. Τώρα που ήταν εδώ ο ίδιος σίγουρα θα έβγαζε κάποια άκρη.

Μακάρι να κατάφερνε και ο ίδιος να βγάλει μια άκρη στη δική του αναζήτηση. Ήθελε να την βοηθήσει. Το έβλεπε πως η ιστορία αυτή την βάραινε. 

 Ο Αλέξης με την Ολυμπία έπαιρναν το πρωινό τους στην βεράντα.

-Αγόρι μου, τι έκπληξη ήταν αυτή; Άτιμε! την ξέχασες την μάνα σου! Θα έπρεπε αγόρι μου να μου έχεις πει ότι θα έρθεις, να σου ετοίμαζα να πάρεις και κάτι μαζί σου.

-Άσε ρε Ολυμπία! Ολόκληρος άντρας, τα δικά σου φαγητά περιμένει;

Πάντα πείραζε ο ένας τον άλλο. Ήταν ο τρόπος τους να δείχνουν την αγάπη τους.

-Δεν το είχα προγραμματίσει μου έλειψες και είπα να έρθω μια βόλτα.

-Διονύση αγόρι μου, σε αφήνω να απολαύσεις την πρωινή της γκρίνια. Εμείς τα λέμε αργότερα στο γραφείο.