Πότε ήρθε η Αγάπη;

Συμπτώσεις.

 Είχε αφήσει τον εαυτό του να ταξιδέψει σε αναμνήσεις που είχε θάψει πολλά χρόνια τώρα.

Ο Διονύσης τον κοίταζε για λίγο, κατάλαβε πως και αυτός έφευγε σ' έναν δικό του κόσμο. Δεν θέλησε να του το χαλάσει. Καταλάβαινε και ο ίδιος την ζωή που έκαναν οι δικοί του. Ένοιωθε την ανάγκη του πατέρα του για κάτι που τα ομορφαίνει όλα, όμως ζούσε με την επιλογή του.

-Μαμά; Συγνώμη που ενοχλώ τέτοια ώρα.

Ήταν κιόλας στην κουζίνα, έτοιμος να έρθει αντιμέτωπος με την Ολυμπία.

-Τι κάνεις εσύ τέτοια ώρα εδώ;

Ένοιωθε άσχημα, η παρατήρηση της μητέρας του για την ώρα του έβαψε κόκκινα τα μάγουλα, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από την μητέρα του που έτρεξε αμέσως να δικαιολογήσει τα λεγόμενά της.

-Όχι αγόρι μου, μην νοιώθεις άσχημα. Δεν εννοούσα την ώρα. Απλά μου φάνηκε περίεργο που ήρθε δεύτερη φορά μέσα στην ίδια ημέρα. Είναι που μας έχεις συνηθίσει σε μεγάλες απουσίες.

Μέσα της είχε φωλιάσει εκείνη η γνώριμη φωνούλα, κάτι συμβαίνει εδώ, και μάλιστα πολύ σοβαρό.

-Το ξέρω και έχεις δίκιο, δεν είναι πως δεν θέλω να σας βλέπω και ιδιαίτερα εσένα, μα δεν υπάρχει ο χρόνος τις περισσότερες φορές. Να μαλώσεις τον μπαμπά που με τρέχει τόσο.

Ήθελε να ελαφρύνει το κλίμα, ήταν η καλύτερη τακτική, πριν περάσει στην επίθεση.

-Για λέγε τώρα, τι συμβαίνει;

-θα σου πω. Λοιπόν, το πρωί μου είπες την ιστορία της φίλης σου της Ξένιας.

-Πάλι με αυτή; Διονύση αλήθεια τι σχέση έχεις εσύ; Μην μου πεις πάλι τις χαζές δικαιολογίες, όπως το πρωί, δεν τα τρώω αυτά. Κάτι άλλο σε συνδέει με αυτή τη γυναίκα και δεν καταλαβαίνω γιατί το κρύβεις.

Μάλλον είχε έρθει η στιγμή να της πει πως είχαν τα πράγματα. 

-Εντάξει, κέρδισες. Όντως με συνδέει κάτι, για την ακρίβεια με την κόρη της, την Αλεξία είμαστε μαζί πάνω από ένα χρόνο.

Δεν πρόλαβε να πει άλλη λέξη. Η μητέρα του ήταν στο πάτωμα και γύρο της είχε σχηματιστεί μια μικρή λίμνη αίματος.

''Θεέ μου, τι έκανα;'' Δεν μπορεί; δεν είχε προλάβει να πει τίποτα, πως είχε ταραχθεί τόσο;

-Βοήθεια! Μόνο αυτό φώναζε και προσπαθούσε να την κάνει να βρει τις αισθήσεις της. Μάταια όμως

-Τι έγινε; Πως έγινε αυτό βρε Διονύση; Ο πατέρας του είχε ταραχθεί πάρα πολύ. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι έπαθε.

-Κάλεσε γρήγορα ασθενοφόρο, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι εμείς, έχει χάσει αρκετό αίμα. Στα λόγια αυτά ο Διονύσης συνήλθε και έκανε ακριβώς ότι του ζήτησε ο πατέρας του.

Λίγα λεπτά αργότερα περίμεναν γεμάτοι αγωνία τον γιατρό να τους ενημερώσει για την κατάστασή της. Είχε χάσει αρκετό αίμα και την είχαν μεταφέρει στο χειρουργείο.

Μετά από αρκετή ώρα έσπασε η σιωπή που είχε απλωθεί μεταξύ τους.

-Τι στο καλό αγόρι μου έγινε σήμερα; Από το πρωί έχει αναστατωθεί, αλλά αυτό τώρα; Πες μου σε παρακαλώ τι είπατε;

-Βρε πατέρα ειλικρινά, δεν γνωρίζω τι την αναστάτωσε τόσο πολύ. Το πρωί της μίλησα για μια παλιά της γνωστή, την φίλη της την Ξένια, και τώρα της είπα ότι έχω δεσμό με την κόρη της την Αλεξία. Δεν πρόλαβα να πω κάτι παραπάνω. Τα υπόλοιπα τα γνωρίζεις.

Λέξη δεν του είπε. Ήταν δυνατόν τόση σύμπτωση; Αυτός δεν γνώριζε για την συγκεκριμένη φίλη. Και το όνομα του τρυπούσε το κεφάλι. Ξένια, ήταν δυνατόν να είναι αυτή;