Καθαρό αέρα χρειαζόταν. Τι είχε πάει τόσο στραβά; Τι έκανε τόσο λάθος;
Υπήρχε κάτι το οποίο το αγνοούσε, εκεί κρυβόταν όλη η αλήθεια. ''Δεν γίνεται ένας άνθρωπος, στο άκουσμα μόνο ενός ονόματος, να σωριάζεται έτσι'' Κάτι δεν του κολλούσε.
Ήταν και η δική του απορία που ερχόταν να τα κάνει όλα ένα κουβάρι στο κεφάλι του. Έπρεπε να βγάλει επιτέλους μια άκρη για να μπορέσει να βρει την ηρεμία του.
Έφυγε από το νοσοκομείο και μπήκε στο πρώτο μπαράκι που βρήκε μπροστά του. Είχε ανάγκη από αλκοόλ. Ποτέ δεν έπινε, σήμερα όμως ζητούσε αυτό τον γλυκό πόνο που σου αφήνει το οινόπνευμα καθώς καίει τα σωθικά σου.
Όσο και αν προσπάθησε δεν βρήκε λύση. Δεν μπορούσε να πλησιάσει την μητέρα του προκειμένου να μάθει. ''Δεν μπορεί κάποιος άλλος τρόπος θα υπάρχει'' .
Το κρεβάτι του ήταν το τελευταίο μέρος που ήθελε να βρεθεί. Αν ήθελε να βρει λύση, ήξερε πολύ καλά πως έπρεπε να καθαρίσει την σκέψη του, και ο ύπνος ήταν ο μόνος τρόπος.
Όσο και αν προσπαθούσε ο Αλέξης να βρει ισορροπίες ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο δεν γινόταν τίποτα. Ήταν όλα τόσο περίεργα. Η γυναίκα του δεν είχε αναφερθεί ποτέ στην ύπαρξη της φίλης της, της Ξένιας. Ο ίδιος δεν γνώρισε ποτέ αυτή την φίλη. Ούτε στο γάμο τους δεν υπήρχε αυτή η γυναίκα. Τι φίλη μπορεί να ήταν αυτή; Και που βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια;
Δεν έβγαζε νόημα. Αν ήταν όντως αυτή; Τι μπορεί να γνώριζε η Ολυμπία για την δική τους ιστορία; Αν ήταν το ίδιο πρόσωπο, τότε η Ολυμπία θα ήξερε και τον λόγο της φυγής της. Ήξερε όμως για τον ίδιο; Ο Διονύσης του είπε πως ήταν κολλητές, άρα; Σίγουρα δυο φίλες που έχουν τέτοια στενή σχέση μοιράζονται και τέτοιου είδους πράγματα. Ναι, ήταν σίγουρος πως αν ήταν το ίδιο πρόσωπο, τότε η Ολυμπία γνώριζε. Να ήξερε πως ήταν αυτός; Και για ποιο λόγο το είχε κρατήσει κρυφό;
Βρισκόταν δίπλα της, είχε μια ηρεμία απόκοσμη. Σα να μην ήταν αυτή. Την κοιτούσε και δεν την αναγνώριζε. Χρόνια τώρα την κοιτούσε μα δεν την έβλεπε. Την παντρεύτηκε για να καλύψει το κενό στη ζωή του, ένα κενό που άφησε εκείνη. Την αγάπησε, όχι σα γυναίκα του. Την αγάπησε σαν άνθρωπο. Η ζωή του κύλησε και χάθηκε, τώρα ήταν σίγουρος. Κάτι είχε ξυπνήσει μέσα του.
Η Ολυμπία άνοιξε σιγά σιγά τα μάτια της. Έδειχνε να μην καταλαβαίνει που βρίσκεται. Αισθανόταν το χέρι του παγωμένο μέσα στο δικό της. ''Μάλλον κοιμάμαι ακόμα'' σκέφτηκε, μα η φωνή του την έβγαλε από αυτή τη σκέψη.
-Πως νοιώθεις; Μόνο αυτό μπορούσε να της πει.
-Είμαι λίγο ζαλισμένη, αλλά είμαι καλά. Τι έγινε; Γιατί είμαι εδώ;
-Το τι έγινε θα μου το πεις εσύ. Το μόνο που ξέρω είναι πως είχε έρθει ο Διονύσης να σε δει και κατέληξες εδώ.
Τελικά δεν ήταν εφιάλτης. Αυτή η γυναίκα είχε εμφανιστεί και πάλι στη ζωή της. Τώρα κινδύνευε να χάσει τα πάντα. Τα μάτια της κοιτούσαν τον Αλέξη. Πόσο όμορφος ήταν; Δεν μπορούσε να δεχθεί να τον χάσει από την ζωή της. Φόβος και τρόμος την κατέκλυσε. Αν μάθαινε την αλήθεια; Μια αλήθεια που και η ίδια φρόντισε να κρατήσει κρυφή τόσα χρόνια θα έχανε όχι μόνο τον άντρα της μα και τον γιό της. Έπρεπε ο Διονύσης να απομακρυνθεί από την Αλεξία το συντομότερο.
-Αλέξη, τον κοιτούσε με τα μάτια γεμάτα ικεσία, πρέπει να απομακρύνεις τον γιό μας από την κοπέλα με την οποία έχει μπλέξει.
Ο Αλέξης είχε γουρλώσει τα μάτια του και δεν πίστευε αυτό που άκουγε. Η γυναίκα του να μιλά έτσι; Αυτή δεν είχε επέμβει ποτέ στην προσωπική ζωή του Διονύση, δεν είχε ενδιαφερθεί να μάθει ποτέ και τίποτα, και τώρα απαιτούσε να απομακρυνθεί ο γιός της από αυτό το κορίτσι;
-Για ποιο λόγο; Τι συμβαίνει Ολυμπία; Πρέπει να μάθω δε νομίζεις;
Έπαιζε το τελευταίο του χαρτί.
-Ξέρεις πράγματα τα οποία οφείλεις να μοιραστείς μαζί μου. Το να κρατάς αυτή την στάση δεν βοηθάει. Ότι και να έχει γίνει ανήκει στο παρελθόν και αυτό να θυμάσαι δεν αλλάζει.
Η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά από την αγωνία που σίγουρα ακουγόταν.
-Αλέξη, η φωνή της έβγαινε με το ζόρι, ήξερε όμως ότι δεν μπορούσε να κάνει πίσω, θα τα πούμε όλα όταν πάμε σπίτι μας. Αυτό το μας το τόνισε ιδιαίτερα. Δεν μπορούσε να τον αποφύγει.
-Θα περιμένω. Νομίζω πως μου το οφείλεις.
Ένα γλυκό φιλί του της έδωσε την υπόσχεση πως ήταν εκεί, μαζί της. Αυτό της έδωσε την δύναμη να πάρει την σωστή απόφαση. Θα του άνοιγε την καρδιά της. Την αγαπούσε και το ήξερε.
VOUS LISEZ
Πότε ήρθε η Αγάπη;
Roman d'amourΜια ζωή γεμάτη ψέματα. Μια ζωή που αναγκάστηκε να ζήσει. Όσοι την αγάπησαν πνίγηκαν στο ψέμα της, έμειναν όσο αυτή ήθελε. Η ζωή του παιδιού της βρίσκεται πλέον στα χέρια της, το τίμημα η αποκάλυψη της αλήθειας. Θα δεχθεί να ξεγυμνώσει την ψυχή της γ...