Πότε ήρθε η Αγάπη;

Τελευταίος γύρος.

 Πως μέσα σε μια στιγμή χάνονταν όλα; Ότι πασχίζεις να χτίσεις μια ολόκληρη ζωή, έρχεται μια φουρτούνα και τα κάνει συντρίμμια όλα.

 Εφιάλτης ή όνειρο. Εφιάλτης μαζί με όνειρο. Αυτό ζούσε εκείνη την στιγμή. Το παρελθόν έσμιξε με το παρόν και έβαψε μαύρο το μέλλον.

 Κανείς δεν έσπαγε την σιωπή. Τι να πουν; Όλοι ήξεραν. Τι έμενε να ειπωθεί; 

 Η Ξένια κοίταζε την Ολυμπία και απορούσε, γιατί και πως; Δεν άργησε να λάβει την απάντηση.

-Εύχομαι το κορίτσι να γίνει γρήγορα καλά, όμως ο γιός μου δεν νομίζω πως έχει θέση εδώ. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που τον καλέσατε. 

Ήταν φανερό, το μίσος είχε φωλιάσει στην ψυχή της. Ένα μίσος αδικαιολόγητο. Κανείς δεν θα άγγιζε τίποτα δικό της.

-Συγνώμη μα έχω διαφορετική γνώμη, καθώς ο λόγος που καλέστηκε ο Διονύσης, με πρωτοβουλία του κοριτσιού μας εδώ, ο Ιάσωνας είχε αγκαλιάσει την Μυρτώ και την ευχαριστούσε με αυτή την θερμή κίνηση για τις κινήσεις που είχε κάνει, είναι άσχετος με το ατύχημα. Για να είμαι ειλικρινής με αφορμή το ατύχημα ενημερωθήκαμε και εμείς για την κατάσταση της Αλεξίας. Νομίζω όμως πως αυτό αφορά και τον Διονύση. Αγόρι μου η Αλεξία είναι έγκυος.

Βόμβα είχε ρίξει ο Ιάσωνας. Μια βόμβα που δεν γνώριζε ότι κρατούσε στα χέρια του. 

Τα βλέμματα πάγωσαν. Η Ξένια πλέον κατάλαβε τι είχε γίνει. Ο Διονύσης αρνιόταν να καταλάβει τι άκουσε. Μόνο ο Αλέξης και η Ολυμπία είχαν κρατήσει μια ήρεμη στάση.

-Μας καταστρέψατε την ζωή! Μια ζωή να κρύβετε τα πάντα, να μην λέτε αλήθειες. Τώρα, είστε ευχαριστημένοι με το κακό που σπείρατε;  Ο Διονύσης επιτέλους είχε βρει την δύναμη να ξεσπάσει.

Ο Ιάσωνας κοιτούσε σα χαμένος, ανήμπορος πια να πιστέψει το παιχνίδι που τους είχε παίξει η μοίρα.

-Ξένια; Η Αλεξία και ο Διονύσης είναι αδέλφια; Πλέον δεν χωρούσε αμφιβολία, η μοίρα γελούσε μαζί τους, έπαιζε με τις ζωές τους.

 Ο Διονύσης είχε κατακλυστεί από απόγνωση. Δεν έβρισκε λόγο να βρίσκεται εκεί. Χανόταν σ' ένα βυθό χωρίς να επιθυμεί να ξαναβγεί στην επιφάνεια.

Έτρεξε γρήγορα να λυτρωθεί. Όλα είχαν τελειώσει γι' αυτόν.

-Διονύση! Τίποτα αγόρι μου δεν τελειώνει. Άσε να σου μιλήσω πρώτα. Περίμενε!

Ο Αλέξης έτρεχε πίσω του αρκετά ταραγμένος. Ήταν η ώρα για τις δικές του αποκαλύψεις. Τα μάτια της Ολυμπίας του έδωσαν την συγκατάθεσή της. Όλα είχαν αλλάξει πια. Οι μάσκες έπρεπε να πέσουν.

 Η Αλεξία είχε συνέλθει. Ο γιατρός τους ενημέρωσε για την άρνησή της να τους δει. Τι θα έκαναν; Ένα γιατί τους έτρωγε όλους.

-Ολυμπία γιατί δεν είπες κουβέντα; Ήξερες και το έκρυβες;

Η Ξένια δεν μπορούσε να κρατήσει την οργή της. Μπορεί τα δικά της λάθη να της στέρησαν μια ζωή ευτυχισμένη μα τώρα η σιωπή των άλλων οδηγούσε το παιδί της στην καταστροφή.

-Μη βιάζεσαι Ξένια. Πάντα αυτό έκανες. Βιαζόσουν, δεν έδινες χρόνο στους ανθρώπους γύρο σου. Ποτέ δεν άκουγες, μόνο μιλούσες. Τώρα θα πρέπει να περιμένεις να ακούσεις. 

Οι δυνάμεις της την είχαν εγκαταλείψει. Ανώφελη μια σύγκρουση μαζί της. Δεν ήταν εκείνο το κοριτσάκι που το έκανε ότι ήθελε. Η Ολυμπία είχε μεταμορφωθεί σε μια σκληρή γυναίκα, άκαμπτη.

 Δεν είχε περάσει αρκετή ώρα, πατέρας και γιός έμπαιναν στην αίθουσα αγκαλιασμένοι. Το χαμόγελο είχε ξαναβρεί την θέση του στο πρόσωπο του Διονύση. Το πρόσωπο του Αλέξη είχε ηρεμίσει και χαμογελούσε ως τα βάθη της ψυχής του. 

Ένα επιφώνημα ανακούφισης βγήκε από τα χείλη της μόνο. Ήξερε η Ολυμπία πως ο γιός της είχε αποδεχθεί την δική τους αλήθεια.

-Πάω να δω την Αλεξία, νομίζω πως ήρθε η στιγμή.

-Αγόρι μου δεν είναι καλή ιδέα. Δεν θέλει να δει κανέναν, και συγνώμη γι' αυτό που θα σου πω, δεν νομίζω πως η παρουσία σου θα της έκανε καλό.

-Το αντίθετο. Μόνο εγώ μπορώ να την βγάλω από τον εφιάλτη που ζει. Και έχω αργήσει, σωστά πατέρα;

Οι δυο άντρες αντάλλαξαν ένα χαμόγελο ευγνωμοσύνης, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. 

Όταν έκλεισε η πόρτα πίσω από τον Διονύση τον λόγο πήρε ο Αλέξης αρκετά φορτισμένος.

-Ξέρω πως τα παιδιά θα βρούνε την ευτυχία γιατί την αξίζουν. Εμένα Ξένια μου στέρησες το παιδί μου, μη βιαστείς να μου εξηγήσεις, δεν με νοιάζει το παρελθόν πια. Κοιτάω μπροστά και χαίρομαι με ότι έχω και με ότι θα αποκτήσω σε λίγο καιρό. Ξέρω πως σας φαίνομαι τρελός, όλα έχουν μια εξήγηση. Όλοι σε αυτή τη ζωή κάτι κρύβαμε. Θα έχουμε όμως χρόνο να γιατρέψουμε όλοι τις πληγές μας και χάρη στα παιδιά μας να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας.

 Όλοι μαζί σιωπηλοί δέχτηκαν τα όσα είπε. Τα όσα άκουσαν να τους αφηγείται στην πορεία μόνο ευτυχία τους έφεραν. Τελικά αυτό τον γύρο τον είχε κερδίσει η ίδια η ζωή.