Πότε ήρθε η Αγάπη;

Μια αληθινή νεράιδα.

 Έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά της. Σα μικρό παιδάκι που ψάχνει καταφύγιο στην αγκαλιά της μάνας του. Ήξερε πως εκεί μπορούσε να την βρει.

Δεν της την αρνήθηκε.

-Έλα κοριτσάκι μου. ''ανόητη μικρή, σου τα είχα πει με αυτό το αλλοπρόσαλλο, ξενέρωτο πλάσμα που έμπλεξες'' αυτές τις τελευταίες σκέψεις τις κράτησε για τον εαυτό της. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να της τρίψει στη μούρη τα λάθη της και την ξεροκεφαλιά της.

-Πάμε τώρα σπίτι, θα έχουμε όσο χρόνο θες. Θα δεις όλα θα τα λύσουμε. Μην ξεχνάς πως εγώ είμαι η καλή νεράιδα του παραμυθιού, με το ραβδάκι μου θα τα κάνω όλα όπως εσύ με διατάξεις. Στα δικά της μάτια, η Μυρτώ, ήταν η καλή νεράιδα. Ήταν αυτή που μπορούσε να της φέρει ηρεμία και να σεβαστεί τις ανάγκες της.

-Να ξέρεις φιλενάδα, αν ήμουν άντρας θα σε ερωτευόμουν.

-Για να έχεις εσύ διάθεση για καλαμπούρι, τα πράγματα είναι κιόλας καλύτερα.

 Στρυμωγμένες μέσα στο μικρό κόκκινο αυτοκινητάκι της, ένοιωθε το εξεταστικό βλέμμα της να κάνει γρήγορες βόλτες επάνω της.  Το βλέμμα της με διαπερνούσε και έφτανε ως την ψυχή. Την είχε την ικανότητα αυτή η Μυρτώ. Εξάλλου γι' αυτό είχε διαλέξει και τον τομέα της ψυχολογίας. ''Έχω το ταλέντο, θα αποκτήσω και τις γνώσεις και μετά θα σας τα τρώω νόμιμα, για μια και μόνο συμβουλή μου. Όχι όπως τώρα, εκμεταλλευτές!'' Είχε απόλυτο δίκιο, θα τα πήγαινε περίφημα. 

-Κυρία μου, ή μάλλον δεσποινίς μου, φτάσαμε στο σπίτι, ή να πω καλύτερα στο εξομολογητήριο; 

-Έλα ρε Μυρτώ, δεν με βλέπεις σε τι χάλι μαύρο είμαι; Η πλάκα μου περίσσευε.

-Αυτό λέω κοριτσάκι, δεν με ακούς όμως. Δεν υπάρχει λόγος να είσαι σε αυτό το χάλι. Ακολούθησε την θεωρία μου και θα δεις αποτελέσματα. Πριν όμως αρχίσω να παρέχω τις δωρεάν, πολύτιμες, συμβουλές μου, θα πας στο μπάνιο να απολαύσεις το αναζωογονητικό και συνάμα θεραπευτικό μου ντουζ με αρωματικά έλαια και μετά θα έρθεις να κατεβάσουμε ότι υγιεινό θα έχω φροντίσει να παραγγείλω. 

 Λες και την είχαν βάλει στον αυτόματο ακολούθησε την προτροπή της.

 Άφησε το ζεστό νερό να γεμίσει την μπανιέρα και χωρίς δεύτερη σκέψη έσταξε μερικές σταγόνες από το μικρό μπουκαλάκι. ''Η τρελή έχει δίκιο'' Αμέσως ένοιωσε το σώμα της να χαλαρώνει. Η μυρωδιά έφθανε κατά κύματα στον εγκέφαλό της και ήταν σα να τον άδειαζε. Ήταν ακριβώς ότι χρειαζόταν. Το μόνο που είχε μείνει να σκέφτεται και να ευχαριστεί την καλή της τύχη ήταν η ύπαρξη της τρελής αλλά υπέροχης φίλης της. ''Αυτό το κορίτσι, έχει την ικανότητα με μια απλή κουβέντα, να αλλάζει τα πάντα. Είναι η δύναμη της θέλησης που έχει και τα κάνει όλα να ανατρέπονται.'' 

-Έλα, θα μουλιάσεις. Είπαμε να χαλαρώσεις, εσύ το παράκανες.

Ακούγοντας την παιχνιδιάρικη φωνή της βγήκε από την μπανιέρα και φορώντας τις υπέροχες πιτζάμες, που είχε φροντίσει η Μυρτώ να τοποθετήσει από πριν στο μπάνιο, βγήκε χωρίς να νοιώθει σίγουρη για το μαρτύριο που θα ακολουθούσε.

-Δεν θα πω κουβέντα, όχι ότι δεν θέλω και το ξέρεις, μα πιστεύω πως η ανάγκη για φαγητό προέχει της ανάκρισης που θα δεχθείς.

-Να χαρείς, σε ικετεύω, μπορείς να μου δώσεις ένα χαλαρό βράδυ; Το έχω μεγάλη ανάγκη, το πρωί σου υπόσχομαι να στα πω όλα και με κάθε λεπτομέρεια. 

-Αν μου υποσχεθείς να φας, θα δείξω επιείκεια και θα σε αφήσω, για απόψε κυρία μου όμως.

-Υπόσχεση. Γέλασε μέσα της. Πόσες φορές είχε υποσχεθεί σήμερα; Όχι δεν θα το έκανε αυτό στον εαυτό της. 

Η Μυρτώ είχε διαλέξει κιόλας την ταινία. Βάλσαμο για τις πληγές της Αλεξίας ήταν αυτή η βραδιά.