Πότε ήρθε η Αγάπη;

''Είναι δικό σου παιδί''

 Ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει πως έφθασαν σε αυτό το σημείο. Δεν ήταν δυνατόν, τι την έκανε να έχει τόσο αλλοπρόσαλλή συμπεριφορά; Και ο πατέρας του; Νόμιζε ο Αλέξης πως είχε κρύψει την συναισθηματική του φόρτιση, λάθος, τίποτα δεν πέρασε απαρατήρητο.

-Μωρό μου, συγνώμη! Είχε κλείσει το τηλέφωνό μου, και έγιναν τόσα πολλά εχθές το βράδυ.

-Τι έγινε; Σε έψαχνα, έφυγες τόσο απότομα που δεν ήξερα τι να υποθέσω. Εγώ είμαι στη Μυρτώ και λέω να παραμείνω εδώ μέχρι το απόγευμα. Μετά πρέπει να πάω να αντιμετωπίσω την Ξένια. Εσύ τι θα κάνεις; 

-Εγώ θα πρέπει να πάω από το σπίτι. Εχθές είχαμε ένα επεισόδιο με την μητέρα μου, σήμερα είναι όλα καλά, δεν μπορώ να σου εξηγήσω ακριβώς αυτή τη στιγμή. Θα τα πούμε από κοντά. Φιλιά και να προσέχεις.

Πάλι την άφηνε με την απορία. Δεν το άντεχε αυτό. 

 Περίμενε στωικά την Ολυμπία να αισθανθεί έτοιμη, δεν ήθελε να την πιέσει. Ήξερε πως όλα κρέμονταν σε μια κλωστή.

-Αλέξη, σε αγάπησα με όση δύναμη είχα. Μαζί φτιάξαμε μια όμορφη οικογένεια, αυτό να το θυμάσαι.

-Το ξέρω Ολυμπία μου, πάντα ήμουν περήφανος για την οικογένειά μου. Μα βλέπω πως κάτι μου κρύβεις και θα ήθελα να ξέρω τι είναι.

-Πριν από πολλά χρόνια, άρχισε να του αφηγείται χωρίς καν να τον κοιτάζει, είχα μια φίλη. Η Ξένια και εγώ είμασταν αχώριστες, δεν θα την εκθειάσω γιατί δεν το αξίζει, εγώ ήμουν αυτή που κρατούσα ζωντανή την φιλία μας. Η Ξένια είχε έναν δικό της τρόπο  να δείχνει το ενδιαφέρον της σε όσους είχε γύρο της, να φανταστείς δεν έμαθε ποτέ για την δική μου περιπέτεια. Ίσως έφταιξε το γεγονός ότι την ίδια περίοδο η Ξένια βρέθηκε να περιμένει ένα παιδί, ένα παιδί χωρίς να ξέρει ο πατέρας του τίποτα.

Με κομμένη την ανάσα ο Αλέξης άκουγε. Ναι θα μπορούσε να ήταν αυτή η Ξένια και ο λόγος της εξαφάνισής της εκείνο το παιδί. Δεν άντεχε άλλο, το δωμάτιο τον έπνιγε, ήθελε να πάρει αέρα. Σηκώθηκε σχεδόν με ευλαβικές κινήσεις και άνοιξε όλα τα παράθυρα ''επιτέλους, καθαρός αέρας''.

Σα να μην κατάλαβε τίποτα η Ολυμπία συνέχισε.

-Ο Ιάσωνας, ένα πολύ καλό παιδί, πλήρωσε την ζημιά. Η Ξένια μου αποκάλυψε πως θα του το κρατούσε κρυφό, θα το παρουσίαζε σαν δικό του. Η αντίθεσή μου ήταν τόσο μεγάλη, από εκείνη την στιγμή μέχρι και σήμερα δεν έχουμε μιλήσει ξανά.

Μια ερώτηση μόνο τον έκαιγε, μα δεν έβρισκε τα κατάλληλα λόγια. Η Ολυμπία σα να τον κατάλαβε, γυρίζοντας προς το μέρος του του χάρισε ένα ζεστό χαμόγελο και συνέχισε.

-Ναι Αλέξη, εσύ είσαι ο πατέρας αυτού του παιδιού, της Αλεξίας.

Δεν κυλούσε πια το αίμα στο κορμί του, όλα είχαν σταματήσει. Είχε ένα παιδί και αυτή η γυναίκα του το στέρησε. Με ποια δικαιολογία έκανε κάτι τέτοιο; Και η Ολυμπία; Αυτή γνώριζε και δεν του είπε τίποτα. Σχεδόν του φώναζε για να την ακούσει, καθώς έφευγε.

-Θα πρέπει να σταματήσεις τον Διονύση από αυτή τη σχέση, το καταλαβαίνεις;

Η πορεία του ανακόπηκε, στην πόρτα στεκόταν ο Διονύσης. Το παγωμένο του βλέμμα μαρτυρούσε πως είχε ακούσει περισσότερα από όσα ήθελαν.