Get married | taekook✓

22

Oturduğum rahatsız edici hastane koltuğunda biraz doğrulup, yanımda ki Jungkook'un da hareketlenmesini sağladım.

"Bir yerin mi ağırıyor?"

Konuşmaya mecalim olmadığı için sadece kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Taehyung, lütfen böyle yapma. Senin için buradayız, herşeyi senin için yapıyorum."

Cevap vermeyip öylece önüme bakmaya devam ettim, oda pes etmiş, derin bir nefes vererek kendini koltuğa itmişti.

"Kim Taehyung! Sıra sizde!"

Adımın çağırılması ile göz devirip ayağa kalktım, Jungkook'u beklemeden Doktor'un odasına giderken arkamdan söylendiğini duyuyordum.

İstediğini söyleyebilirdi şuan ona çok kırgın ve sinirliydim.

Sırf ona annemin yanıma geldiğini ve sohbet ettiğimizi söylediğim için bir psikiyatr randevusu almıştı.

Çok saçma annem hep yanıma geliyor, bu ilk değil ki.

Annemin yanıma geldiğini söylediğimde neden bana farklıymışım gibi baktı ki? Kendimi kötü hissetmiştim.

"Merhaba hoşgeldiniz..."

"Jungkook, ben Jungkook...sevgilim Taehyung."

Ben kadını hiç takmadan koltuğa oturunca hemen devreye Jungkook girmiş, sanki kadın beni tanımıyormuş gibi beni tanıtmıştı.

"Memnun oldum Jungkook bey...acaba Taehyung bey ile bizi yalnız bırakabilir misiniz?"

Jungkook bana karasız bir bakış atnca ona beli belirsiz kafamı salladım 'herşey yolunda' der gibi. Hiçbir şey yolunda değilken.

Oda bu hareketimi hemen anlamış ayaklanmıştı, yanıma kadar gelip saçıma bir öpücük kondurup, beni dışarıda beklediğine dair birkaç cümle söyleyip odadan çıkmıştı.

Ben, hala çıktığı kapıyı izlerken hemen yanımdan sahte olduğu belli olan bir öksürük sesi geldi. Kafamı yavaşca masada oturan oldukça genç duran bakımlı ve güzel kadına çevirdim.

"Öncelikle buraya geldiğin için kendini kötü hissetme Taehyung. Biliyorum içten içe kendini sorguluyorsun 'ben deli miyim' diyorsun ama öyle birşey yok, burayı, sohbet etmek için kullanılan bir yer olarak düşünebilirsin. Şimdi biraz rahatla ve bana kendini anlat. Kafanın içini anlat."

Bir süre söylediği şeyleri düşündüm, gerçekten söyledikleri mantıklı gelmişti. Belkide sadece konuşmaya ihtiyacım vardı.

Sabahtan beri konuşmadığım için çatallaşmış sesimi düzeltmek adına birkaç kez öksürüp, yıllardır sadece anneme anlattığım şeyleri, bir yabancıya anlatmaya başladım.

"Ben nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum...sanırım en başından anlatmalıyım."

"Zaten anlamışsınızdır ben eşcinsel bir bireyim...bunu ilk farkettiğim zamanlar daha lise okuyordum, ve ilk sevgilim de lisede olmuştu, bir bakıma kendimi onun sayesinde tanıdım ve yönelimimin farkına vardım. Onunla beraberken çok mutluydum o zamanlar beni kimsenin edemediği kadar mutlu ediyordu ama sonra..."

Aklıma dolan anlar ile sertçe yutkundum, gözlerimin dolduğunu hissediyordum.

"...ailem öğrendi."

Herşeyin gözümün önünden film şeridi gibi geçmesi ile sanki boğazımda bir yumru oluşmuştu, yutkunamadım.

Elimle yüzümde düşen göz yaşlarını silip devam etmek için toparladım kendimi.

"Ailem öğrendikten sonra ise olanlar oldu. Abi demekten utandığım o adam onu gözlerimin önünde öldürdü...ve ben hiçbir şey yapamadım...öylece durdum...onu kurtaramadım."

Ağlamam şiddetlenince, karşımda oturan kadın yanıma kadar gelip bir peçete uzattı.

"Tamam, Taehyung istersen bir sonraki seans devam edelim ha, sende biraz toparlanırsın."

"Hayır, anlatacağım. Bir daha bu cesareti bulamayabilirim."

Yanımda duran kadın pes edip, tekrar koltuğuna geçmek yerine hemen önümdeki sehpaya gelişigüzel oturdu.

Bir iki saniye buna şok olduktan sonra önemsemedim ve anlatmaya devam ettim.

"Abim, onu öldürdükten sonra toparlanamadım bir süre. Ama bu dönemde annem benim için çok uğraştı. Babam ve abimi görmemek için odamdan çıkmadığım zamanlar benim için yemek getirirdi. Gerçi odamdan çıkmasam bile saçma bir bahane ile odama gelip döverdi, bazen bir bahane bile aramazdı. Sırf erkeklerden hoşlanıyorum diye bana hayatı zehir etmişlerdi."

Sabahtan beri sessizliğini koruyan kadın ilk defa soru sormak için konuşmuştu.

"Peki ya Jungkook ile ne zaman tanıştın."

Aklıma gelen anılarla yüzümde kocaman bir gülümseme olmuştu, gözlerimden kalp bile fışkırabilirdi şuan.

"Onunla da bu dönemleri biraz atlattıktan sonra tanıştık, Abimden ve babamdan kurtulmuştuk annem ve ben beraber yaşıyorduk. Ben üniversite ye gidiyordum. Jungkook ile tanıştığımda o benden üst sınıfa gidiyordu, onu ilk gördüğüm zaman çok utanç vericiydi ama şimdi o günleri gülerek hatırlıyoruz."

"Ben o gün okula geç kalmıştım ve aceleyle sınıfımı bulmaya çalışıyordum ve sonunda bulmuştum ama yalnış sınıfı. Hahahahahahaa."

Bu ani ruh değişimime anlam veremeyen kadın yüzüme boş boş bakıp daha sonra gülmeye başlamıştı.

"Hahahahahaaa daha sonra ise hala yalnış sınıfta olduğumun farkında değilim. Gidip bir yere oturdum bilin bakalım orası kimin yeriymiş hahahahahahahaaaa."

Gereksiz ve büyük kahkahalarım ile gülerken ben bile bu kadar komik olan şeyin ne olduğunu bilmiyordum sadece gülüyordum.

Kadın da hiç bozuntuya vermeden gülerken manyak gibi gülüyorduk.

"Ahahahahaa sonra gelip sırasına oturmak isteyince ise hala oranın benim yerim olduğunu savunuyordum ve kalkmıyordum. En sonunda beni kucağına alıp sınıfın dışına çıkartıp kapının üzerinde yazan sınıfının adını okutup yerin dibine girmemi sağlamıştı."

Koca kahkahalarım birden kesilince kadın da duraksamıştı ve anlamsız gözlerle yüzüme bakıyordu.

"Sonra beraber olduk, hatta evlendik. Hayatımın en mükemmel dönemini Jungkook ile yaşamıştım. Hatta annem bile Jungkook'u çok seviyordu kendi oğlu gibi görüyordu. Sonra o kara gün geldi. Annemi benden alan o iğrenç gün."

Kafamı hemen önümde oturan kadının, sağında kalan krem rengi koltuklara çevirdim, seansın başından beri orada oturup bana gülümseyen anneme bende gülümsedim.

O burada olmasaydı ben tüm bunları anlatamazdım.

Hem de bu gün en nefret ettiğim gün olan 23 Mayıs annemin gittiği gündü.

Bakışlarımı hala annemden çekemiyordum, karşımda oturan kadın da baktığım yere bakıp tekrar bana döndü.

"Taehyung, nereye bakıyorsun?"

Bakışlarımı çekmeden, kadının titrek bir nefes vermesine sebep olan cevabımı verdim.

"Anneme."

-

Agalar şimdi devam ettirecek tim ama çok uzun olacaktı o yüzden burada kesiyorum. Diğer bölüm bu sahneden devam edecek.

Bişey söylemek istiyorum ben galiba angst bitircem ya tam karar veremedim ama belki yapmam tamamen gidişata bağlı o yüzden kesin birşey söylemiyorum hep beraber nasıl biticeğini görücez.

Neyse sizi seviyorumm.

İyi okumalarr

<3