Get married | taekook✓

32

Odamın kapısı ani bir şekilde açılmıştı, bir anda korkuyla yerimde sıçrayıp elimdeki sayfaları yıpranmış kitaptan bakışlarımı çekip kapıya çevirdim.

Kapıdan gülen yüzü ile enerjik bir şekilde hasta bakıcılardan biri girmişti.

Neden burda olduğunu anlamamıştım.

Ne yemek saatiydi nede bahçeye çıkma.

Kadının yüzüne 'neden geldin' dercesine bakarken oda sonunda bastıramadığı sevinci ile abartılı şekilde konuşmuştu.

"Taehyung! Artık buradan gidiyorsun!"

Bir anda gelen sözlerle afallamıştım. Ne diyordu bu aptal kadın?

Ve neden bu kadar mutluydu?

Nereye gidiyordum? Bahçeye falan mi?

"Ne diyorsun?"

Neler döndüğünü anlamadığım her saniye sinirlenmeye başlıyordum. Bu kadının böylece durup yüzüme bakması sinirimi ikiye katıyordu.

"Ne demeye çalışıyorsun artık söyle hadi!"

Belirsizlik beni geriyordu, gerildikçe atak geçirme hızım da artıyordu.

Aklıma sürekli saçma sapan senaryolar geliyordu sadece duyduğum aptal bir cümle bile beni bu hale getirmeye yetmişti.

"Tamam. Taehyung önce biraz sakin ol ve otur şöyle kötü görüniyorsun."

Evet haklı olabilirdi. Gerçekten oturmam gerekliydi.

Beni kalktığım yatağıma geri oturturken aynı zamanda da nasıl olduğunu anlamaya çalışıyordu. Tetikte gibi bekliyordu.

Sanırım ona saldırmamı falan bekliyordu.

Komik.

Biraz daha iyimiş gibi davranıp onu, saldırmayacağıma ikna etmeye çalıştım başka türlü konuşmuyordu çünkü.

"Yani demek istediğim seni buradan çıkarmaya geliyorlar."

Tanrım! Bu kadın neden taksit taksit konuşuyor? Herşeyi bir anda söylesene!

"Kim geliyor? Hızlı anlat şunu!"

"Tamam sakin ol."

Bir süre yüzüme bakıp beni kontrol etti. Yüz ifademden bir sorun olmadığına ikna olduktan sonra konuşmaya devam etti.

"Ailen Taehyung ailen geliyor..."

"Ne?"

"Seni buradan çıkarmaya geliyorlar."
_

"Hyung istersen sen gelme, yani orada herşey yaşanabilir ve buna şahit olup üzülmeni istemem, biliyorsun Tae-"

"Hayır bende geleceğim. En azından dostuma bunu borçluyum Jungkook."

Kabullenmiş bir şekilde Jin hyung'a kafa salladım. arabada kalan kişilere bir bakış atıp önüme döndüm, derin derin nefesler alarak arabanın kapısını aralayıp dışarı çıktım.

Bu hayatım boyunca yaptığım en stresli şeydi sanırım.

Yanımdan yürüyen Jin hyung'u kontrol ettim. Sakin görünüyordu ama eminim ki içi kan ağlıyordu.

Buraya gelmeden önce defalarca konuştuk, bu konuşmalar genellikle beni vazgeçirmeye yönelik konuşmalardı ama ben vazgeçmemiştim.

Ve hepsini ikna etmeyi başarmıştım.

Sonuç olarak Taehyung'u çıkarmak için buraya kadar gelmiştik.

Şimdi, kafanıza göre nasıl çıkartabiliyorsunuz, orası bir hastane doktor kararı olmadan çıkamaz diyebilirsiniz.