Postface

1.9K 34 37
                                    

Trigger Warning: Rape, violence, drugs

Postface

It's really hard to let go. Really damn hard.

I bit my lip as I watch her back walk away from me. Muli siyang humarap sa akin upang tingnan ako gamit ang nalulungkot niyang mata.

Oh, damn. Don't look at me like that, your highness. Baka magbago pa ang isip ko at baka ako pa mismo ang humila sa 'yo pabalik sa bisig ko.

She waved her hand at me before she turned around once again to walk away. This time, she never looked back again.

I breathed heavily as I stood up straight when her figure vanished from my sight.

I sigh...again and again to ease the heaviness of my chest.

Ang hirap pakawalan ng isang bagay o tao na mahalaga sa 'yo. In my reaction now, I feel like someone snatched my favorite toy from me. Kung puwede lang talaga na hindi pumayag na hindi siya umalis, gagawin ko. But I know she have to...

Sumakay ako agad sa aking kotse at saka nag-drive pabalik sa label. I still have to prepare for an upcoming mall show for tomorrow. Kailangan pa naming mag-practice kahit ilang araw na kaming walang halos pahinga.

This is better than me being insane while thinking about Aster.

"Stop," Theo said strictly. Huminga siya nang malalim bago humarap sa akin. "Gave, I know you are not in the best mood, but at least put some effort while singing. I can't feel any emotions from you. Para nang pabasta 'yang pagkanta mo. You want to perform in front of the crowd like this?" He said with so much irritation.

Huminga ako nang malalim at saka sinubukang suklayin ang magulong buhok na bahagyang humaharang sa aking mata gamit ang aking mga daliri. I apologetically shook my head as I lowered my gaze. "I'm sorry... Can we take a break?"

Napailing si Theo bago walang nagawang tumango. "5 minutes. Make sure you already got a grip of yourself before you hold a mic, Gustave. O ako mismo ang mag-cacancel ng mall show na 'tin bukas. Try me."

Tumalikod si Theo sa amin.

Pumikit ako nang mariin at saka naiinis na kinamot ang ulo. I damn well know that he will really do that. He always sticks to his word, after all.

Tinapik ni Rhys ang balikat ko bago naglakad papunta sa lamesa.

"Mahal ka no'n," bulong ni Anjo bago ngumisi sa akin.

I looked at him piercingly. "Manahimik ka. Hindi ka nakakatulong."

"Chini-cheer up ka na nga, e..."

Nanatili naman si Suriel sa may mga instrumento kaya iniwan ko na siya roon na nagtotono ng gitara upang puntahan ang aking cellphone sa lamesa.

gstvrgyros:

your highness, i'll be waiting for your call when you arrived. i love you. take care, okay?

strmll:

yup, got that.

Ngumuso ako nang hindi man lang niya sinagot ang sinabi ko. This woman, really...

Ibababa ko na sana ang cellphone ko nang maramdaman ko ang muling pag-vibrate nito.

strmll:

Gave, you are my contentment :))

I bit my lower lip. Sa isang iglap, lahat ng bigat sa dibdib ko nawala dahil lang sa isang mensahe. All of my doubts are now gone. The thought of her finding a better man than me. The worry that she won't be back in my arms again...it's all gone.

Will I Know You? (The Lost Souls on Tour: The First Tour)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon