Will I Know You? (The Lost Souls on Tour: The First Tour)

Stage 22

Stage 22

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Pakiramdam ko bibigay ako, kaunting suyo niya pa. Pero hindi puwede. Hindi na puwede... 

Kung puwede lang.

I let the solitude fill the place as I cry in silence. Hinayaan ko siyang sa aking balikat habang ako ay malayo ang tingin at dinadama ang bawat pag-agos ng luha mula sa aking mga mata. 

Sa totoo lang, gusto ko na walang magbago sa amin. Dahil sa kaniya ko lang naman naramdaman na kuntento ako sa buhay ko. Gusto ko, pero hindi ko kaya. Mahirap tanggapin ng mga bagay na nangyayari sa paligid namin. Ipilit man naming 'wag magpaapekto, ngunit hindi puwede. 

"Ma'am Aster, si Ma'am Ariene po, hinimatay!"

We got disturbed by ate Maye's shout. Agad kong pinunasan ang aking mga pisngi at bahagyang tinulak si Gave para makatakbo papasok ng aming bahay. I felt my heart beating rapidly. 

I found my Mom panicking while ate is laying on the floor. Agad tumakbo si Daddy papalapit dito. 

"Let me help, I'm a doctor," Gave's uncle said. 

"Call an ambulance!"

Agad dumiretso si Daddy sa salas namin inihiga sa ate. 

"Gave, pakikuha ng aking bag sa kotse."

Gave immediately obliged. Nakatulala lang ako habang pinapanood ang nangyayari. I can feel my chest tightening as I closed my eyes to stop myself from crying. 

Kailan ba matatapos ito? 

Bumalik si Gave dala ang isang malaking bag. Tito Marcus instantly gets the stethoscope and checks my sister's heartbeat. Kinuha niya rin ang thermometer and agad na chineck ang temperature ni ate. 

"Mayroon ba kayong napapansin kay Arie nitong mga nakaraang araw?" Tito Marcus asked. 

He is now currently checking ate's blood pressure. 

Tahimik akong tumango. "S-She is always puking. Lagi rin masama ang pakiramdam at m-masakit ang ulo."

He stopped squeezing the sphygmomanometer as he glanced at me with his furrowed brows. He sighed heavily. "Anything else? Mood swings?"

Tumango ako. 

"How about the food?"

Kumunot ang noo ko. "These days, she became so picky about the food."

Tumango ito pagkatapos tinanggal ang rubber cuff sa braso ni ate. 

"Jesus Christ," he muttered. 

"Gave, bumili ka ng pregnancy test. Damihan mo. Use my car," he commanded.

Napanganga ako. Even Gave froze from his spot. Dahan-dahan itong tumango at saka naglakad paalis. Sumulyap pa siya sa akin para magpaalam ngunit umiwas lang ako ng tingin dito. 

"P-Pregnancy test?" Daddy asked, stuttering.

Tito Marcus nodded. "We're still not sure. But I think your daughter is pregnant, Mr. Gallego."

Pumikit nang mariin si Daddy. Si Mommy naman ay hindi mapakali at pabalik-balik ang lakad sa harap namin. 

"We just have to wait for Arie to wake up."

This can't be. I bit my lower lip. Sumasakit ang ulo ko sa mga narinig. Masyado pang bata si ate para maging nanay. Getting raped is already too much for her, then being pregnant this early? 

"A-Arie should abort the child if the result came out positive," Mom whispered. 

Nagsalubong ang kilay ko sa narinig. Agad tumaas ang tingin ko kay Mommy na ngayon ay nakatayo nang tuwid sa tabi ni Daddy. Ramdam ko ang pag-init ng aking ulo. I clenched my fist as I glare at her.