Will I Know You? (The Lost Souls on Tour: The First Tour)

Stage 3

Stage 3

I already informed my former clubmates about me, leaving the club. But after what happened earlier made me doubt my decisions more.

Hindi ko na alam. Madali akong mainis pero kapag nagagalit ako, hindi ko na kayang kontrolin ang sarili ko. Kung ano-ano na lang ang nagagawa ko at nasasabi na siya ring pinagsisisihan ko sa huli.

I didn't intend to throw the broom but that is the first thing that came to my mind. 

Gave has an athletic body. Kaya alam kong hindi siya masasaktan sa pag bato ko kahit medyo malakas.

Kung puwede lang, mas nilakasan ko na lang sana. 

Ang gaga mo rin kasi, Aster. Dapat hindi mo na lang din talaga kinakausap. 

Hindi ko siya maintindihan kung bakit lagi niya akong iniinis. Mabait naman siya sa iba, sa akin lang talaga gano'n. 

Sa likod ako ng auditorium dumiretso.

Sumandal ako sa pader ng auditorium bago huminga nang malalim. 

"What the hell, Aster.."

I even made a scene because of my sudden outburst.

Napapikit ako nang mariin habang dinadamdam ang haplos ng hangin.

I breathed heavily as I stopped myself from thinking again.

Mapalaki man o mapaliit na bagay ang nangyayari sa aking buhay. Hindi ko pa rin maiwasang isipin na sana, hindi na lang ako nabuhay.

Not that I am suicidal or what. It's just my thoughts.

Even though I am doing my passions. It still makes me feel so tired. That I can't bring myself to enjoy it.

Siguro, kaya ako nakakaramdam ng ganito dahil hindi ako nakukuntento. If I just feel contented then maybe I am happy while living my life to the fullest. Kasi kung kuntento ako, masaya ako. May mga bagay akong hinahanap sa buhay ko, ngunit hindi ko alam kung ano o kung alin.

Hinayaan ko ang sariling panoorin ang mga punong sumasayaw dahil sa hangin.

I should feel scared because it's a forest is what my eyes are seeing. Sa tagal ko nang nag-aaral dito, hindi ko alam kung ano ba ang mayroon sa gubat na iyon.

Kasunod kasi ng auditorium ng school ay puro puno na. I haven't tried entering that forest and I also heard some stories that there are some wild animals inside or creepy ghosts that are lurking. Hindi ako sigurado kung totoo pero wala pa naman akong nababalita na may naligaw ng hayop dito. Pero may mga kuwentong na may nakikita raw na multo. Well, I am not in my mood to feel frighten.

Hinayaan ko ang sarili na kumalma habang pinapanood ang nga puno. I breathed deeply, a way for me to calm down before I decided to go inside.

Kung ako lang ang papipiliin, mas gugustuhin kong umalis na lang at bumalik sa English Club. Pero nakakahiya na rin kay Ma'am Romero.

Nakakahiya rin sa mga kasama ko sa club kung basta na lang ako aalis nang 'di natulong.

I could feel their eyes on me as I walked inside the auditorium. Hindi ako tumingin sa kanila at saka dumiretso sa puwsto ni Dhanna para tumulong sa pag a-assemble ng mga cords.

She was watching me walk towards her way.

The silence is deafening but much better for me.

"A-Ano..."

I glanced at Dhanna when I crouched myself to help her.

"Are you done here? Sorry, I'll just look for another task."