Jungwon bir kaç dakika önce uyandığı uykusundan zorlukla ayılırken, yanında uyuya kalmış bedeni görmesiyle yüzünde bir tebessüm belirmişti. Elini Heeseung'ın yanağına koyup yavaşça okşamış lâkin yaptığı şeyin farkındalığıyla hızla çekmişti elini. Yine ağlamıştı onun yanında. Başkalarının yanında ağlamayı zayıflık olarak gören biri değildi ama Heeseung'ı bunalttığını düşünüyordu ister istemez.
"Uyanmışsın?"
Yanından gelen sesle irkilirken kafasını o tarafa çevirmiş, genç deltanın gülümseyen suratıyla karşılaşmıştı.
"Hm-hm."
"Dalgın görünüyorsun, bir sorun- Ah ben özür dilerim, yanında uyuya kalmışım."
Heeseung kelimlerini hızlıca sıralarken, yataktan kalkmaya yeltenmişti fakat duyduğu cümleyle durmuş ve hâlâ uzanan Jungwon'a dönmüştü.
"Özür dileme, varlığın iyi hissettiriyor."
"Öyle mi?"
Jungwon göz teması kurmaya çekinerek "Evet, gitme."demişti.
Heeseung, tekrar Jungwon'ın yanına uzanırken "gitmem" demiş, küçük bedene dolamıştı kollarını.
"Seni ağlarken görmeyi sevmiyorum Jungwon."
"Bende ağlamayı sevmiyorum. İğrenç hissettiriyor ve senin yanında sürekli ağladığım için bunalmış olabilirsin."
"Saçmalama! Bu kadar şeye rağmen ağlamasaydın tuhaf karşılardım ben. Ağlayarak beni bunaltmazsın. Ne zaman kötü hissedersen yanında olacağım."
Jungwon'un duyduğu cümlelerle gözleri dolarken, "teşekkür ederim" demiş ve o da Heeseung'a sarılmıştı.
"Gidip eşyalarını mı alsak? Hem hava almış olursun, biraz dolaşırız."
"Kıyafetleri alalım almasına da, dolaşma konusunda pek emin değilim ben."
Heeseung, anlamıştı ne için istemediğini. Herkes tarafından saçma sapan muamelelere uğradığını tahmin etmek zor değildi onun için.
