"នោះគឺជុងគុកមែនទេ? នេះគេទៅសម្ដែងរឿងអីមែនទេ?ហើយថតតាំងពីពេលណា? តែឡាន... ឡាននោះដូច... ដូចជា...." ជីមីន
"វីឯងទៅបបួលជីមីនទៅក្រៅទៅណា" ជេហូប
"នោះគឺឡានបងយ៉ុងគីតើមែនទេ??? នោះគឺបងយ៉ុងគីមែនទេ??? ម្នាក់ដែលនៅក្នុងឡានជុងគុកកំពុងទាញនោះ??? បងយ៉ុងគីមែនទេ???" ជីមីនស្រែករហូតភ្លាត់សម្លេងហើយក៏ដួលសន្លប់បាត់ទៅ
"ពួកយើងគួរតែទៅទីនោះ!!!" ជីន
"មិនបានទេ! បើយើងទៅរឿងកាន់តែរញ៉េរញ៉ៃហើយ!!!" ណាមជុន
"ខ្ញុំទៅ!!! ទោះមានរឿងអីក៏ខ្ញុំត្រូវតែទៅដែរ!!! ពួកបងមើលជីមីនផង" និយាយចប់ថេយ៉ុងក៏រត់ទៅបាត់....
#ក្រឡេកមកជុងគុកដែលកំពុងឈរស្រែកពេញផ្លូវវិញ
"បងប្រុស!!!! បងប្រុស!!!! បងប្រុស!!! បងមិនអីទេមែនទេ??? ឆាប់ឆ្លើយមកបងប្រុស, បងប្រុស" ជុងគុកដែលកំពុងតែយកដៃទាំងគូរទៅគោះកញ្ចក់ឡានផងស្រែកយំផងធ្វើឲ្យផ្លូវនៅទីនោះស្ទះចរាចរណ៍ដោយសារមានមនុស្សជាច្រើនសម្រុកមករោមមើល, មិនយូរប៉ុន្មានវីក៏មកដល់
"ជុងគុក!!! ជុងគុកឈប់ទៅ!!! ឈប់ទៅណាជុងគុក" វីនិយាយផងចាប់ទាញដៃជុងគុកផង
"បងវីបងមកហើយមែនទេ? បងមើលបងយ៉ុងគីទៅបងមើលទៅ!!!! "
"ឡានសង្គ្រោះមកហើយឯងឆាប់ថយបន្តិចទៅឲ្យគេចូលមកជួយគាត់ល្អទេ??" វី
"ជុងគុក, វីពួកឯងឆាប់ឡើងឡានគេចចេញទៅល្អជាងជៀសវាងមានព័ត៌មានធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ" អ្នកគ្រប់គ្រង
"មិនទៅទេ, មិនទៅទេ!!!! " ជុងគុក
"ជុងគុកកុំរឹងរូសអីឆាប់ទៅជាមួយពួកយើងទៅ...." វី
"អង្គរក្សឆាប់មកចាប់គេឡើងឡានទៅ" អ្នកគ្រប់គ្រង
----------១ខែកន្លងផុតទៅ----------
"ជុងគុកហា, ឯណាបងជីមីនរបស់ឯង???" ជីន
"ខ្ញុំមិនដឹងទេ... ខ្ញុំដើររកគាត់មួយព្រឹកហើយ" ជុងគុក
"មិនបាច់រកគេទេ, ពេលនេះគេទៅដល់កន្លែងថតបាត់ហើយ ..." ណាមជុន
"ទៅដល់??? ក្រែងពួកយើងត្រូវទៅដល់ម៉ោង5ល្ងាចមែនទេ??" ជេហូប
"តែនេះទើបតែម៉ោង១០ព្រឹកនោះទេហេតុអីគេទៅលឿនយ៉ាងនេះ" វី
"អ្នករៀបចំកន្លែងគាត់និយាយថាគាត់ក៏ភ្ញាក់ផ្អើលដែរដែលគាត់ទៅដល់ឃើញជីមីនកំពុងជួយរៀបចំនឹងលើករបស់របរនៅទីនោះប្រៀបដូចជាបុគ្គលិករៀបចំអញ្ចឹង" ណាមជុន
"អាល្អិតនេះយ៉ាប់ណាស់"
ជីននិយាយចប់សម្លេងទូរស័ព្ទក៏បន្លឺឡើងមក......*គ្រឺង... គ្រឺង...*
"អ្នកណា call មកហ្នឹង???" ជេហូប
"គឺអ្នកគ្រប់គ្រង" ជីន
"សួស្តីបងប្រុសតើមានការអ្វីបន្ទាន់មែនទេទើបទាក់ទងមកខ្ញុំទាំងស្មានេះ???" ណាមជុន
"គឺបងចង់ប្រាប់ថាយ៉ុងគីគេដឹងខ្លួនហើយពេលនេះគ្រូពេទ្យកំពុងពិនិត្យមើលគេហើយ" អ្នកគ្រប់គ្រង
"ពិតមែនឬ!!!! ពួកខ្ញុំនឹងប្រញាប់ទៅ" ណាមជុននិយាយចប់ក៏បិទទូរស័ព្ទហើយនិយាយរឿងនេះប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងឈរចាំស្ដាប់ទាំងងឿងឆ្ងល់....
~~~~To be continued~~~~
Admin ថាទុកផុសពេលភ្ញាក់ពីគេងទេតែមកពីសរសេរវគ្គកំសត់ពេកក៏គេងមិនលក់ហើយមកផុសកណ្ដាលយប់... សរសេរវគ្គសេដស្ដាប់បទសេដទៀតយំល្មម(〒﹏〒)
YOU ARE READING
ចុងបញ្ចប់នៃពេលវេលា [_ចប់_]
Short Story"នៅទីនោះសុខសប្បាយទេ??? មានគេធ្វើបាបទេ??? នេះជារបស់ដែលបងចង់ប្រគល់ឲ្យអូន ហេតុអីក៏អូនមិនរង់ចាំទទួលវាពីបង??? ឆាប់ត្រឡប់មកវិញមកបងនឹងឲ្យវាទៅអូន... ហាណា... ឆាប់មកវិញមក..." អ្នកកម្លោះរូបសង្ហារមីនយ៉ុងគីកំពុងឈរនិយាយតែម្នាក់ឯងទាំងទឹកភ្នែកកំពុងហូរកាត់ថ្ពាល់....