ចុងបញ្ចប់នៃពេលវេលា [_ចប់_]

Episode 36

នៅពេលមកដល់បន្ទប់កាំមេរ៉ាសុវត្តិភាពភ្លាមអ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីក៏បានប្រាប់ទៅបុគ្គលិកកាន់កាំមេរ៉ាទាំងប៉ុន្មានឲ្យរកវីដេអូនដែលថតបាន... មិនយូរវីដេអូឃ្លីបនោះក៏បានរកឃើញនោះដោយពេលនោះនារីម្នាក់នោះមិនមែនជាបុគ្គលិកនៅក្នុងកម្មវិធីទេតែដោយសារអ្នកយកកាហ្វេច្រឡំក៏បានឲ្យនាងលើកយកទៅឲ្យអ្នកកម្លោះទាំង៧... នៅពេលនាងចេញពីបន្ទប់នោះវិញនាងក៏បានដោះមួកនោះចេញប៉ុន្ដែដោយសារនាងដើរផុតទៅក៏មិនអាចមើលដឹងថាជាអ្នកណាតែអ្នកកន្លោះក៏បាមសុំយកវីដេអូឃ្លីបខ្លីនោះយកទៅជាមួយហើយបុគ្គលិកនោះក៏បានកាត់ជាឃ្លីបខ្លីផ្ញើឲ្យអ្នកកម្លោះរួចអ្នកគ្រប់គ្រងនិងអ្នកកម្លោះយ៉ុងគីក៏បានលាត្រលប់មកវិញដោយអ្នកកម្លោះប្រែមកជាស្ងាត់ស្ងៀមមិននិយាយស្ដីអ្វីសោះឡើយ...

-->បន្ទប់សម្រាករបស់សិល្បករ<--

"យ៉ាងមិចហើយ??? " ណាមជុន

"គ្មានបានផលអីទេ" អ្នកគ្រប់គ្រង

"ហេតុអីបងមិនព្រមទទួលយកការពិតថាហាណានាង...." ជេហូប

"នាងពិតជាហាណា... យើងប្រាកដ១០០% ថានាងជាហាណា" យ៉ុងគីឱនក្បាលចុះក្រោមហើយយកដៃមកខ្ទប់ក្បាលជាប់

"ឈប់គិតទៅ... ហាណានៅទីវាលបញ្ចុះសពនោះទេ... នាងមិនអាចក្រោកមកបានទេ..." ថេយ៉ុង

"ខ្ញុំបានមើលគេបញ្ចុះសពនាងផ្ទាល់ភ្នែក" ជីមីនដែលអង្គុយធ្មឹងក៏បានបន្លឺឡើងមក

"មិនអាចទេ... យើងឃើញចិញ្ចៀនមួយនោះច្បាស់ណាស់... យើងប្រាកដណាស់ថាហាណានៅរស់ទេឈប់បោកយើងទៅ" យ៉ុងគី

"មីនយ៉ុងគីឯងឈប់ឆ្កួតទៅ" ជីន

"បងជីន... បងមិនជឿខ្ញុំមែនទេ???" យ៉ុងគី

"មែន... ពួកយើងបានឃើញគេបញ្ចុះនាងផ្ទាល់ភ្នែកណា..." ជីន

"ស្ងប់អារម្មណ៍ទៅ... បងស្ងប់អារម្មណ៍ទៅ..." ជីមីននិយាយរួចក៏ចេញទៅបាត់ដោយមានថេយ៉ុងដើរតាមពីក្រោយព្រោះមើលទៅជីមីនក៏មានអារម្មណ៍មិនប៉ុន្មានដែរ...

"ស្ងប់ចិត្តទៅយ៉ុងគីហ៎ា... បងដឹងថាឯងស្រលាញ់នាងណាស់តែពេលនេះនាងទៅបាត់ហើយ" ជីនមកអង្គុយជិតប្អូនប្រុសហើយក៏យកដៃទៅអង្អែលស្មាប្អូនថ្នមៗ ឯសមាជិកទាំងប៉ុន្មានផ្សេងទៀតក៏ខំនិយាយលួងលោមបងប្រុសដូចគ្នា...