ចុងបញ្ចប់នៃពេលវេលា [_ចប់_]

Episode 34

"ដោយសារតែរបស់នេះទើបបងមិនអាចមកជូនដំណើរអូនជាលើកចុងក្រោយបាន... ពេលនេះបងបានត្រឹមអង្គុយមើលវាតែប៉ុណ្ណោះ... វាស្អាតទេ???(ស្រែកយំ) ហាណា... បងនឹកអូនណាស់... ហេតុអីមិនចាំបងមកជូនដំណើរជាលើកចុងក្រោយរបស់អូនផង... បងនឹកអូនណាស់... នឹកណាស់... ហាណា... អូន... ហេតុអី..." អ្នកកម្លោះស្រែករហូតសមាជិកផ្សេងចេញមកមើលដែលពេលនេះសភាពរបស់អ្នកកម្លោះគឺពិបាកមើលខ្លាំងមែនទែន...

"បងឯងកើតអីបងយ៉ុងគី" ជុងគុក

"ឆាប់នាំគាត់ទៅបន្ទប់វិញទៅ" ណាមជុន

"បងយ៉ុងគី" ថេយ៉ុង

"គាត់មិនដែលមានសភាពនេះទេ... មានរឿងអី???" ជេហូប

"មើលទៅសភាពបែបនេះដូច... " ជីន

"ដូចខ្ញុំណាស់មែនទេ????" ជីមីន

"ត្រូវហើយ... តែឯងក៏នៅបែបនេះម្ដងម្កាលដែរ" ជេហូប

"មានឯណា..." ជីមីន

"បងទើបយួរស្រាមកល្ងាចមិញនេះសោះ..." ជុងគុក

"បានហើយទៅយកកន្សែងមកទុកជូតខ្លួនឲ្យគេទៅ..." ជីន

"បាទ..." Maknae line ក៏បំបែកគ្នាទៅ..

-----------------

ព្រឹកឡើង....

"នេះបងកំពុងគេងឬកំពុងបើកភ្នែក???" ជេហូប

"គាត់កំពុងបើកភ្នែក" ណាមជុន

"ក្រពះបងធ្វើពីអីហេតុអីក៏បងផឹកស្រាដូចផឹកទឹកអញ្ចឹង???" ជេហូប

"ខ្ញុំចង់សម្រាក" យ៉ុងគី

"នេះស៊ុប... បងធ្វើវាឲ្យឯង" ជីន

"បាទ... មែនហើយបន្តិចទៀតខ្ញុំទៅក្រុមហ៊ុន" យ៉ុងគី

"ឯងទៅក្រុមហ៊ុនធ្វើអី???" ជីន

"ខ្ញុំទៅធ្វើការងាររបស់ខ្ញុំ... ខ្ញុំត្រូវទៅធ្វើចម្រៀងហើយត្រូវធ្វើភ្លេងច្រើនណាស់..." យ៉ុងគី

"ភ្នែកបងឯងហើមឡើងបើកមិនរួចហើយក្លិនស្រាវិញនៅជាប់ខ្លួននៅឡើយទេ..." ជេហូប

"យើងមើលអ្នករាល់គ្នាច្បាស់ទេ... កុំបារម្ភ..." យ៉ុងគីនិយាយចប់ក៏លើកហុតស៊ុបនោះអស់ទៅហើយបន្ទាប់មកក៏ក្រោកដើរទាំងខ្លួនធីងធោងៗចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ទៅចំណែកឯសមាជិកទាំងប៉ុន្មានដែលបាននៅក្នុងបន្ទប់នោះគឺមិនបានទៅណាទេតែបែរជាអង្គុយចាំមើលអ្នកកម្លោះដើរចេញមកវិញដូចកំពុងមើលទូរទស្សន៍អញ្ចឹង...