---នៅតាមផ្លូវ---
បរិយាកាសដែលសែនស្ងៀមស្ងាត់នៅតែរក្សាសភាពដូចដើមតែមិនយូរប៉ុន្មានសម្លេងមួយក៏បានបន្លឺឡើងមក...
"ហូបហា... ថ្ងៃនេះឯងទំនេរទេ??" យ៉ុងគី
"ទំនេរ... ខ្ញុំប្រហែលជាត្រលប់ទៅ dorm មុនគេហើយព្រោះថ្ងៃនេះខ្ញុំគ្មានការងារអីត្រូវធ្វើទេ, ហើយបងមានការអីមែនទេ" ជេហូប
" បងចង់ពឹងឯងបន្តិច" យ៉ុងគី
"បងមានការអីមែនទេ??? ឬបងមានការងារត្រូវធ្វើ??" ហាណា
"គឺមានដូច្នេះទើបត្រូវពឹងជេហូបឲ្យជួយធ្វើ" យ៉ុងគី
"មានការអីមែនទេបងយ៉ុងគី!!!" ជេហូប
"ចាំចុះពីឡានចាំនិយាយគ្នា..." យ៉ុងគី
"ហាយហាណា... ឆាប់ចុះមកបងនាំអូនឯងដើរមើលក្រុមហ៊ុនម្ដង" ជីមីន& ជុងគុក
"មិនបាច់មើលមុខទេ... ទៅជាមួយពួកគេទៅ" យ៉ុងគី
"ប្រាកដណា... ខ្ញុំនាំនាងទៅហើយ...." ជុងគុក
"បងចង់ពឹងឯងរឿងមួយ... រឿងនោះគឺល្ងាចនេះបងចង់ឲ្យឯងនាំហាណាទៅផ្សារទិញរបស់របរប្រើប្រាស់ព្រោះនៅផ្ទះអស់របស់ហើយ... នាងចង់ឲ្យបងជូននាងទៅតែបងរវល់" យ៉ុងគី
"បាន.. បាន.. ខ្ញុំកំដរនាងទៅក៏បាន" ជេហូប
"ហាណា... មានឃើញទីនេះទេ??? នេះជាបន្ទប់ហាត់សមរបស់ពួកយើង" ជុងគុក
*ក្រាក.... ក្រឹប....*
" សួស្តីបងប្រុស" TXT
"ហេតុអីអ្នកទាំងអស់គ្នានៅទីនេះ??" ជីមីន
"គឺមកពីបន្ទប់ហាត់សមរបស់ខ្ញុំមានបញ្ហាទើបខ្ញុំត្រូវខ្ចីបន្ទប់របស់បងសិនហើយខ្ញុំបានប្រាប់បង Rm រួចរាល់ហើយ" ស៊ូប៊ីន
"អរ... ពួកយើងមកមិនមែនមកហាត់ទេគឺពួកខ្ញុំមកដើម្បីនាំប្អូនស្រីដើរមើលក្រុមហ៊ុនតែប៉ុណ្ណោះ... អញ្ចឹងពួកយើងចេញទៅវិញហើយណា... មិនរំខានទេ..." ជុងគុក
"បាទ... លាហើយបងប្រុស" TXT
"អឺតាមពិតខ្ញុំក៏ជាអ្នកគាំទ្ររបស់ពួកគាត់ដែរ... ពួកគាត់សង្ហារហើយខ្ពស់ណាស់" ហាណា
YOU ARE READING
ចុងបញ្ចប់នៃពេលវេលា [_ចប់_]
Historia Corta"នៅទីនោះសុខសប្បាយទេ??? មានគេធ្វើបាបទេ??? នេះជារបស់ដែលបងចង់ប្រគល់ឲ្យអូន ហេតុអីក៏អូនមិនរង់ចាំទទួលវាពីបង??? ឆាប់ត្រឡប់មកវិញមកបងនឹងឲ្យវាទៅអូន... ហាណា... ឆាប់មកវិញមក..." អ្នកកម្លោះរូបសង្ហារមីនយ៉ុងគីកំពុងឈរនិយាយតែម្នាក់ឯងទាំងទឹកភ្នែកកំពុងហូរកាត់ថ្ពាល់....