"ហាណាគួរឲ្យស្រលាញ់របស់បង" ជីមីន"ជីមីនហាកុំប្រើសម្ដីផ្អែមដាក់នាងតូចអីប្រយ័ត្នអ្នកនៅចំពោះមុខផង, មើលទៅមុខមិនរីកសោះ" ជីន
"ហាណាមួយរយៈនេះខានឃើញអូនឯងយូរហើយ" ជេហូប
"ចាសពិតជាយូរដែរហើយ" ហាណា
"ថ្ងៃនេះពួកបងមកផ្សារមានការអីឬទើបនាំខ្ញុំមកជាមួយ" ហាណា
"បងចង់ឲ្យហាណាមកជួយរើសគ្រឿងអលង្ការឲ្យបងបន្តិចសម្រាប់ទុកជាកាដូរជូនម៉ាក់បងថ្ងៃខួបកំណើត" ជីមីន
"ចាសបាន... ខ្ញុំរីករាយនឹងជួយបង" ហាណា
"ទៅបានឬនៅ???" យ៉ុងគី
"តោះ..." ជីន
"គ្រឿងអលង្ការនៅទីនេះសុទ្ធតែស្អាត.. ពិបាករើសណាស់" ហាណា
"អូនរើសតាមសប្បាយចុះណាមួយឈុតណាក៏បាន" ជីមីន
ស្របពេលដែលអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែជ្រើសរើសគ្រឿងអលង្ការកម្លោះសង្ហារយ៉ុងគីរបស់យើងក៏បានសម្លឹងឃើញរបស់ដែលខ្លួនស្រលាញ់ដែរ... តើវាជាអ្វី? (Admin សុំលាក់សិនណា)
"រួចរាល់ហើយមែនទេ?" យ៉ុងគី
"មែនហើយតោះយើងទៅវិញ" ជីន
"ហាណាចង់បានអីទេបងនឹងទិញទុកជាកាដូរឲ្យអូនមួយដែរ" ជីមីន
"អត់ទេខ្ញុំអត់ចង់បានទេ" ហាណា
"អញ្ចឹងយើងទៅវិញ..." ជេហូប
"អ៊ុំស្រី..."
"ហាណាក្មួយសម្លាញ់" អ្នកស្រីមីន
"ម៉ាក់មកទិញអីវ៉ាន់មែនទេ?" ជីន
"ចាសមែនហើយ, ហើយចុះពួកកូនមកមានការអី"
"បាទគឺពួកកូនមករកទិញកាដូរជូនម៉ាក់កូនថ្ងៃខួបកំណើតគាត់" ជីមីន
"អរ..." អ្នកស្រីមីន
"ម៉ាក់អ៊ុំកូនសុំទៅជាមួយផងបានទេ??" ហាណា
"មានអីមិនបាន... ម៉ាក់យកហាណាទៅហើយ" អ្នកស្រីមីន
"បាទ..."
"ពួកយើងរកទៅផឹកស្រាបន្តិចល្អទេ?? ព្រោះពួកយើងខានផឹកយូរហើយ" ជីន
"ល្អ... ម្យ៉ាងនេះជិតល្ងាចហើយផឹកបន្តិចក៏ល្អ" ជេហូប
"ចុះបងយ៉ាងមិចដែរ!" ជីមីន
"បាន...រំសាយអារម្មណ៍ខ្លះក៏ល្អ" យ៉ុងគី
---០៩:១០នាទីយប់---
"នេះយប់ហើយ...ពេលណាគាត់មកវិញ" ហាណានិយាយមិនទាន់ផុតពីមាត់ផងសម្លេងកណ្ដឹងក៏បានបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យនាងតូចស្ទុះរត់ប្រញាប់ប្រញាល់ទៅបើកទ្វាភ្លាមៗដោយមិនបង្អង់យូរ
"ហាណា... បងយកគាត់មកវិញហើយ" ជេហូប
"គាត់ញុាំស្រាច្រើនណាស់ទើបមកវិញខ្លួនឯងមិនរួច" ជីមីន
"បងជូនគេមកត្រឹមនេះទេបងទៅវិញហើយ" ជីន
"ចាសអរគុណពួកបងច្រើនណាស់" ហាណា
*ក្រឹប....*
"បងប្រុសអើយ... ញុាំស្រាអីក៏ច្រើនម៉េស? អរនេះក្ដៅខ្លួនហើយ... ខ្ញុំគួរតែទៅយកកន្សែងជូតខ្លួនឲ្យគាត់សិន..." ហាណា
"ហាណា... ហាណា... កុំទៅអី... បងមានរឿងចង់ប្រាប់... កុំទៅអី..." អ្នកកម្លោះយ៉ុងគីចាប់ដៃរបស់នាងក្រមុំជាប់មិនព្រមលែង... សម្លេងនិយាយខ្សឹបៗប៉ុន្តែជាពាក្យដដែលៗ...
"ចង់និយាយអីនិយាយមកខ្ញុំនិងចាំស្ដាប់" ហាណា
"ហាណា~~~បងចង់ប្រាប់ថា... បងចង់ប្រាប់ថា... "យ៉ុងគី
~~~~To be continued~~~~
រីករាយថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍
YOU ARE READING
ចុងបញ្ចប់នៃពេលវេលា [_ចប់_]
Short Story"នៅទីនោះសុខសប្បាយទេ??? មានគេធ្វើបាបទេ??? នេះជារបស់ដែលបងចង់ប្រគល់ឲ្យអូន ហេតុអីក៏អូនមិនរង់ចាំទទួលវាពីបង??? ឆាប់ត្រឡប់មកវិញមកបងនឹងឲ្យវាទៅអូន... ហាណា... ឆាប់មកវិញមក..." អ្នកកម្លោះរូបសង្ហារមីនយ៉ុងគីកំពុងឈរនិយាយតែម្នាក់ឯងទាំងទឹកភ្នែកកំពុងហូរកាត់ថ្ពាល់....