İlahi Adalet

İntikam!!!

Veee şov başlamıştı.Hayatları için savaşmaya ve birbirlerini öldürmeye zorlanan romalıları köleler ve özellikle yıllarca benzer bir eğlencenin mezesi olmuş gladyatörler neşeyle izliyordu.Tabii Daira'da mutluluk ve sevinçle onlara eşlik ediyordu.Ada ise her ne kadar saplantılı şekilde bir intikam arzusunu içinde barındırmasa da bir yandan da kendini aylarca eşya gibi kullanan, ona bunu hissettiren insanların sefil hallerinin içini biraz soğutmasını bekliyordu.Ama bu küçük beklentisi de boşa çıkmıştı.

Bunun aksine kopan kol ve bacaklar, kan ve leş gibi ter kokusu onu ortamdan iyice tiksindirmişti.Ana amacı olan Daria'ya göz kulak olma işini bile yapamıyordu.Bunun sonucunda da Daria'nın yerde acıyla kıvrananlar dahil dövüşen romalı esirlere taş fırlatmasına, kafalarını yarmasına mâni olamamıştı.Daria'nın bu davranışı dövüşleri ve seyir zevkini etkiler hale gelince ikili yaka paça alandan dışarı atıldı.

A:Aferin az kalsın dayak yiyorduk sayende.Ayrıca nasıl izleyebildin böyle bir şeyi.Değil izlemek orada bulunmak bile işkence.

D:Birileri yine çok hassas.Yoksa orası bu nalet yaratıkların bizi attıkları çukurlardan daha mı kötü kokuyor.

A:Hayır bunların ikisinin de düşüncesi bile burnumun direğini kırıyor.Ayrıca hangi kadın bu leş kokan vahşet gösterisini izlemek ister ki.

(Ada 10000 tl sine bahse girerdi ki Daria kafayı romalılarla bozmamış olsa muhtemelen onun da midesi kendisinin ki kadar kalkardı)

D:Ben bilmiyorum ki kadın ne izler ne yapar.Gördüğüm tek özgür kadınlar dominalarımdı ve onlar gibi burnumu bile başkasına kaşıtmaya da niyetim yok.

Konuşma bu noktadan sonra daha rutin ve gündelik işlere kaydı.Şaka bir yana daha önce boks maçı dahi izlememiş olan Ada arkadaşının zoruyla insanların birbirini kılıçlarla doğradığı bir gösteriyi izlemek zorunda kalmış ve kusmanın eşiğinden dönmüştü.Tüm bunların beraberinde gün yavaşça sona erdi ve yerini yeni güne bıraktı.

Ve yeni günle beraber Ada iş sırasının yine kendisine gelmesi ile kazanına kavuşmuştu.Elindeki malzemelerle yemek yapmaya koyulan Ada bu sefer çok aç ve konuşkan bir grupla karşılaştı.Kimisi söyleniyor kimisi yemek sırasında birbirini itiyordu.

Yemek Sırasındaki Köle:Bu ne zaman hazır olacak !!!

A:(sakin bir ses tonu anlayışlı bir tavırla)Sabredersen kısa süre sonra.

Y.S.K 2:İtme beni.

Y.S.K 3:Yerimi çalarsan iterim.

A:(yine sakin ama artık biraz daha sinirlenmeye başladığını belli eden bir tavırla)LÜTFEN itişmeyin, burada herkese yetecek kadar yemeğimiz var.Yani en azından şimdilik.

Bu gürültülü ve kaba diaoglarla beraber Ada oldukça olumlu temaslarda kuruyor servis yaparken insanlarla ayaküstü sohbet edip tanışıyordu.Ama bir noktada bu itiş kakış ve "yemeğim nerde" muhabbeti çok artınca Ada

A:EĞER ŞİMDİ HERKES DÜZGÜN BİR SIRAYA GEÇMEZ VE BOŞ KONUŞAN,ÇOCUK GİBİ YER KAPMAYA ÇALIŞANLAR BİRAZ AKILLANMAZSA KİMSEYİ UMURSAMAM DÖKERİM YEMEĞİ AŞAĞI!!!!

Y.S.K 5:(yılışık bir tavır ve ses tonuyla) Sakin ol güzellik.

Ada laf atan adamın üzerine yemeğin kepçesi ile yürüyünce korkan adam geriye adımlarla uzaklaşır.Bunun ardından Ada kadın ve çocukların önde olduğu bir sıralama yapar ve yemeği bu sıraya göre dağıtmaya başlar.Cadalozluğu ile bastırdığı topluluktan itiraz eden olmaz.

Yemek dağıtımı yavaş yavaş sakin ve sorunsuz bir şekilde sona ererken Ada kendinde değişik bir şeyler fark eder.İçinde daha önce hissetmediği çok farklı bir his vardır ve özellikle çocuk kadın ve zor durumdaki kötürüm kölelere yemek koyarken depreşmektedir.Bu kadar insana yemeği o hazırlamıştır ve aç kalmamalarını o sağlamıştır.İlk kez iyilik yaptığını ve başkalarına faydasının dokunduğunu hissetmeye başlamıştır.Ve bu onun için yeni ve çok vicdan rahatlatıcı bir histir.