İlahi Adalet

İçimizdeki Ateş

Gece bitmiş ve herkes yavaş yavaş ya olduğu yerde sızmaya ya da çadırına çekilmeye başlamıştır.

Bu Ada ve Daria'ya da köşelerine çekilme imkanı vermiştir.

Ve artık kayışı koparma noktasına gelen Daria romalılara karşı içindeki son insani empati kırıntısını da kaybetmişti.Ada'ya ;

D:Hepsini öldürmek lazım bunların, hem de hepsini , tüm şehirlerini yakıp tüm binalarını yıkıp çocuklarına hatta keçilerine kadar hepsini yok etmek lazım.Onlara insanları eşya gibi kullanmanın ne olduğunu göstermek lazım.

Diye dolu dolu gözlerle serzenişte bulunan Daria'yı Ada tüm gayreti ile sakinleştirmeye çalışsa da artık patlama noktasında olan Daria ağlayarak içindeki öfke ve acıyı kusmaya başladı

D:(hıçkırık ve ağlama ile karışık)Masum...... birini öldürdüm,katillll.... oldum ben bu domuzlar yüzündennnnn.Ve bunu onlara ÖDETECEĞİM!!!

Diye sözlerine devam etti.

Ada onu katil olma durumuna Daria'yı alıştırmak için şakayla karışık 3 güne alışırsın falan demek istiyordu ama hayatının potunu kıracağını gördüğü için bu fikrini kendine sakladı.

Sonraki günlerde ise artık öfke ve acıdan gözü dönen Daria ciddi ciddi romalı komutan ve askerleri öldürmeyi onu sakinleştirmeye çalışan Ada'ya öneriyordu.

Bir keresinde yemeklerine zehir karıştırmayı, diğer bir seferde ise yakın hizmette iken Pabliicola'yı ortadan kaldırmayı Ada'ya teklif etmişti.

Ama hem başarı şansının düşüklüğü hem de eylem sonrasında öldürülmelerinin neredeyse garanti olması Ada'nın teklifleri kabul etmektense Daria'yı vazgeçirme davranışı göstermesine sebep oluyordu.

Ama ne olursa olsun şu bir gerçekti.Daria artık cinnet sınırındaydı.

Öyle ki Marcus'la bile iletişimi tamamen kesmiş,çadırında mektuplar ve çiçekler de dahil her şeyi yok etmişti.

Kahramanlarımızın cehpesinde tüm bunlar yaşanırken zaferden birkaç gün sonra toparlanan roma ordusu daha önce yapmayı planladıkları üzere Spartaküs'ün üzerine yürümek için Cladyanus kuvvetleri ile birleşmek üzere harekete geçti.

Birkaç günlük yürüyüşün ardından hedeflerine ulaşmayı umuyorlardı ama korkunç bir haber tüm planlarını alt üst etti.

Cladyanus Pabliicola'nın kuvvetleri ile birleşemeden Spartaküs ile karşı karşıya gelmek zorunda kalmış ve tüm ordusunu kaybedip kaçmıştı.

Bu tek başına Spartaküs'ü yenecek askeri güce sahip olmayan Pabliicola için adeta kıyamet demekti.

Kaçamayacak kadar yakında olan Pabliicola ve ordusu savunma pozisyonuna geçti.

Bu gelişmelerin romalı askerler ve hatta kamptaki hizmetçi ve köleler arasında yarattığı telaş ise inanılmaz boyutlardaydı.

Aslında köleler hariç herkes ölüm korkusu duygusuyla boğuşuyordu ama kölelerin durumu daha belirsizdi ve şüpheyle de mücadele etmek zorundaydılar.İsyancılar roma ordusunu yenerse onları damı öldürürdü.Yoksa kendilerine katılmaya mı zorlardı.

Tüm bu sorular Ada ve Daria'nın da aklını kemiriyordu.Gerçi Daria artık romalıların isyancıların kılıçlarıyla ölmelerini görmek karşılığında kendi hayatını da verebilirdi ama...

Bu soruların cevabını öğrenmeleri sandıklarından kısa sürecekti.

İsyancılar kampa bir gece baskını düzenledi ve savunma pozisyonunda bulunan romalılar kampı savunmakta başarısız olunca orduları dağıldı ve kaçmak zorunda kaldılar.