“ Jeno ah ဘယ်သွားမလို့လဲ! ”
နောက်ကနေလှမ်းအော်တဲ့ကျွန်တော့်ကိုတချက်သာကြည့်ပြီးရှေ့ဆက်သွားနေတဲ့Jeno။
မဖြစ်ဘူး..။ ဆက်သွားရင်သူပြုတ်ကျတော့မှာ..။
“ Jeno ပြန်လာခဲ့နော် ရှေ့မှာကချောက်ကမ်းပါးကြီးလေ ”
သူ့နောက်ကိုပြေးလိုက်နေပေမဲ့ခြေလှမ်းတွေဟာရှေ့ရောက်မနေခဲ့ဘူး။
တစ်စုံတစ်ခုကြောင့်လေးပင်နေသလို။
တလှမ်း..
နှစ်လှမ်း...
သုံးလှမ်း ..
“ Jeno ah!!!!”
ကျွန်တော်အသံကုန်အော်ပစ်လိုက်တော့ ခြေလှမ်းတွေကိုရပ်တန့်ပြီးပြန်လှည့်ကြည့်လာသည်။
“ ငါ့ကိုစိတ်ပူလား ”
“ Jeno ah! ဒီကိုပြန်လာခဲ့နော် ”
“ ငါ့ကိုစိတ်ပူလားလို့ ..”
“ အေး.. ပူတယ်! ပူတယ်! မင်းကိုစိတ်ပူလွန်းလို့ သေတော့မယ် ရပြီလား !! ”
“ လိမ်နေတာ..."
“ ဘာ! "
ကျွန်တော့်ကိုကြည့်နေရင်းနဲ့ပဲခြေလှမ်းတွေကိုနောက်ဆုတ်သွားတဲ့Jenoက နောက်ဆုံး ချောက်ကမ်းပါးထဲလွင့်စင်ကျသွားတော့သည်။
“ Jeno ah!!!!!!! မလုပ်ပါနဲ့ ”
“ RenJunie ”
“ ပြန်လာခဲ့ပါ "
“ RenJunie RenJunie ထပါဦး "
“ ဟင်..! ”
မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်ကြည့်မိတော့ပထမဆုံးမြင်ရတဲ့မျက်နှာ။
သေချာပေါက်Jenoပါပဲ။
“ ကျွန်တော့်ရဲ့RenJunie ဘာဖြစ်.."
အိမ်မက်ဆိုးမှန်းသိလိုက်ရတဲ့အချိန် ဘာလို့၀မ်းသာမိမှန်းကျွန်တော်မသိဘူး။
တတွတ်တွတ်မေးနေတဲ့လူရဲ့ရင်ခွင်ထဲ၀င်ပြီးသာငိုမိတော့တာ။
ကျွန်တော်ငိုနေတော့ ဘာမှထပ်မမေးတော့ပဲကျောပြင်လေးကိုပုတ်ပေးလာသည် ။
ခဏနေတော့မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီးမျက်ရည်တွေသုတ်ပေးနေပြန်သည်။
“ ကျွန်တော့်ရဲ့RenJunie ဘာလို့ငိုတာလဲဟင် "
“ ဟို.."
YOU ARE READING
𝙼𝙸𝙽𝙴 (𝚂𝚎𝚊𝚜𝚘𝚗 1 ) ( 𝙲𝚘𝚖𝚙𝚕𝚎𝚝𝚎𝚍 )
Fanfictionတစ်ခါလောက်ပြိုင်ချစ်ကြည့်ကြမလားဟင်? ကြေးကတော့နှလုံးသားတခုလုံးလေ !
