ခေါ်သွားစရာနေရာရှိတယ်ဆိုပြီး ညနေကျအဆင်သင့်လုပ်ထားဖို့ပြောကာမနက်ထဲကထွက်သွားတဲ့သူက ပေါ်မလာသေး ။
မျှော်နေတာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် ခဏခဏခေါင်းထဲရောက်လာ၍ အာရုံစိုက်မိနေခြင်းသာ ။
ဝေါ ~
ခြံထဲကား၀င်လာသံကြားပုံထောက်ရင်တော့ ပြန်လာပြီထင်တယ် ။
အိမ်ပြန်ရောက်ထဲကရေချိုးခန်းထဲတန်း၀င်ပြီး အ၀တ်အစားတွေပါအလောတကြီးလဲနေတဲ့Jenoက ဘာတွေအရေးကြီးနေမှန်းမသိ ။
“ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား ”
“ အင်း.. သွားစရာရှိတယ်ဆိုတာ ဘယ်ကိုလဲ ”
“ ရောက်ရင်သိရမယ်လေ အခုအရင်သွားရအောင် ”
ညနေစောင်းလေးမို့နေကအနောက်ဖက်ကို၀င်ခါစ ။
ဆည်းဆာရောင်သန်းနေတဲ့လမ်းမထက်မှာ သူတို့ကားလေးက တရိပ်ရိပ်ပြေးလို့ ။
အတန်ကြာမောင်းလာပြီးနောက် ရှုပ်ထွေးတဲ့မြို့ပြနှင့် အလှမ်းဝေးသည့်ရက်ကွက်လေးရှိ အိမ်လေးတစ်လုံးရှေ့တွင်အဆုံးသတ်သည်။
ခြံထဲ၀င်လိုက်သည်နှင့်တန်းတွေ့ရသည်က ဘာအမျိုးအနွယ်မှန်းမသိသည့်ပန်းအဝါလေးတွေ အစုလိုက်အစုလိုက်နှင့် သစ်ခွကိုမှ အဝါကျားလေးတွေပါသည့်မျိုးစိတ်မျိုးကိုတန်းစီချိတ်ဆွဲထားတာတွေ့ရသည် ။
ဆင်၀င်အောက်ရှိအရှေ့ဘက်တွင်လည်း ရေမွှေးနှင်းဆီ သေးသေးလေးတွေလည်းအရောင်စုံစွာ တွေ့ရသည် ။
တအားမကျယ်သည့်အိမ်လေးတွင် သူသဘောအကျရဆုံးကတော့ ဆိတ်ငြိမ်မှုရှိသည့်ပတ်၀န်းကျင်ကြောင့် ။
“ ဒါကဘယ်နေရာလဲ Jeno ”
“ မင်းသဘောကျလား ? ”
“ အင်း.. ”
“ လာ အထဲကိုလိုက်ခဲ့ ”
သူ့လက်တွေကိုဆွဲကာ အထဲ၀င်သွားပြန်သည့်Jenoမျက်နှာမှာလည်း အပြုံးတွေနှင့် ။
ဘာလို့သူ့ကိုဒီနေရာခေါ်လာတာလဲဆိုတာ အခုထိမသိရသေး ။
ခြံထဲတွင်တော့ မီးအိမ်တချို့ထွန်းထားပေမယ့် ညနေစောင်းပြီမို့ အနည်းငယ်မှောင်ချင်နေသည့်အိမ်လေးထဲတွင် ဘာမီးမှထွန်းမထား ။
YOU ARE READING
𝙼𝙸𝙽𝙴 (𝚂𝚎𝚊𝚜𝚘𝚗 1 ) ( 𝙲𝚘𝚖𝚙𝚕𝚎𝚝𝚎𝚍 )
Fanfictionတစ်ခါလောက်ပြိုင်ချစ်ကြည့်ကြမလားဟင်? ကြေးကတော့နှလုံးသားတခုလုံးလေ !
