We and Our cafe(Completed)

Part...4

For Unicode

Jung kook အရုပ်လေးနဲ့တူတဲ့ ထိုကောင်လေးရဲ့ Cafeကို ထပ်သွားဖို့ပြင်ဆင်နေသည်။မနေ့က သူသွားတုန်းကတော့ ကောင်လေးကရှိမနေ။ဘယ်ချိန်လာမလဲဆိုပြီး စောင့်နေရတာ (၃)နာရီလောက် အချိန်ကုန်သွားခဲ့ပေမဲ့ ကောင်လေးကပေါ်မလာ။ဒါ့ကြောင်​့ စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နဲ့သာ ပြန်လာခဲ့ရသည်။ဒီနေ့တော့ ကောင်လေးရှိကောင်းပါရဲ့။

ပြင်ဆင်ပြီးနောက် အပြီးသတ်အနေနဲ့ ဘယ်ဘက်လက်လေးတွင် ပလက်တီနမ်ဟန်းချိန်းလေးကို ဝင်ဆင်ကာ အခန်းထဲကထွက်လာလိုက်သည်။အတူနေတဲ့ Hoseokနဲ့ SeokJinကလည်း အလုပ်သွားပြီမလို့ အိမ်မှာ သူတစ်ယောက်တည်း။သူတို့သူငယ်ချင်း (၃)ယောက်က Hoseokအိမ်တွင် အတူတူနေကြခြင်းပင်။

သူတွေးမိသည်။သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က Clubဖွင့်တဲ့အချိန်ကတည်းက ခြေ​ငြိမ်သွားပြီး အလုပ်မှာပဲ အာရုံစိုက်နေကြတာ။အလုပ်လုပ်ရတာ ဘယ်လောက်များ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလို​့ပါလိမ့်။သူကတော့ စိတ်မဝင်စားပါ။လူတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဝါသနာပါရာချင်း မတူလို့လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်လိမ့်မည်။

အိမ်မှာလူမရှိတာကြောင်​့ အိမ်တံခါးကို သော့သေချာခတ်ကာ ကားဂိုဒေါင်ထဲက သူ့ရဲ့ ဆိုင်ကယ်အနက်ရောင်လေးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ထို့နောက် ဆိုင်ကယ်စီးဦးထုပ်ကို အကျအနတပ်ဆင်ပြီး ဆိုင်ကယ်အနက်လေးကို စီးနင်းကာ ခြံထဲမှ ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။ဒါပေမ​ဲ့ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးနောက် ခြံတံခါးကို ထပ်ပိတ်ရပြန်တာက အလုပ်တစ်ခု။ဆိုင်ကယ်ကိုမရပ်တမ်းစီးသွားချင်ပေမဲ့ SeokJinရဲ့အမိန့်အရ ခြံတံခါးရော၊အိမ်တံခါးကိုပါ သေချာပိတ်ရသည်။မပိတ်ရင် ပြောလို့ပြီးမှာမဟုတ်တော့။အိမ်ရှင်Hoseokတောင် သူ့လောက်ပွစိပွစိမပြောတတ်ဘူး။

ဝူး...ဝူး...ဝူး

လီဗာကို အရှိန်ပြင်းပြင်းဆွဲကာ စက်နှိုးလိုက်တော့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ဆိုင်ကယ်သံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဆူညံသွားစေသည်။

ထို့နောက် အရှိန်ပြင်းပြင်း ထွက်ခွာသွားတဲ့ အနက်ရောင်ဆိုင်ကယ်လေး။ထိုဆိုင်ကယ်လေးက မောင်းနှင်သူရဲ့ လက်ထဲမှာတော့ လေဟုန်ဆန်ပြီး ပျံသန်းနေတဲ့ ငှက်တစ်ကောင်အလား။တစ်လမ်းပြီးတစ်လမ်း ဖြတ်မောင်းလာပြီး နောက်ဆုံးတွင် ရည်ရွယ်ရာနေရာသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေပြီ။