Avcı|Tehlikeli Ruhlar Serisi 1|

Bölüm 25|Mavi'ye Karşı Siyah|

İyi Okumalar! :))

Tuğçe uyandığında yatakta gerindi. Gözlerini hafifçe araladığında Alp'in yanında yatmadığını gördü. Kaşlarını çatıp arkasını döndü. Yorganı kaldıracakken Alp'in sırtını yatağa dayamış yerde oturuyor olduğunu gördü. Bacaklarını kıvırmış dirseklerini dizlerine dayamıştı. Elinde ufak bir şey vardı. Tuğçe dikkatli baktığında bunu kendi hamilelik testi olduğunu gördü. Yutkundu. Oda birden soğumuştu sanki... Konuşmadan öylece durdu. Elleri titremeye başlamıştı, heyecandan kalbi gümleyerek atıyordu.

"Bana ne zaman söylemeyi planlıyordun?" diye mırıldandı Alp gözlerini diktiği yerden çekmeden.

"Emin olunca..."Tuğçe'nin mırıldanışı titrek ve tereddütlüydü. Genç adamın tepkisini çözmeye çalışıyordu.

"Ne zaman emin oldun peki?"

"Bir hafta önce..."

Alp belli belirsiz başını salladı.

"Kızdın mı?" dedi Tuğçe gelecek cevaptan korkarak. Kızması için bir sebep yoktu, ki bunu biliyordu. Tuğçe'nin hiçbir suçu yoktu.

"Kızdım mı?" diye sordu Alp. Soruyu Tuğçe'den çok kendine yöneltmişti. Sesindeki sakin ton genç kızı korkutmalı mıydı, emin değildi.

"Hayır, kızmadım." dedi sonunda Alp. "Sadece hemen söylememen ve böyle öğrenmem sinirlerimi bozdu, o kadar. Bir haftadır benden neden uzaklaştığın konusunda bu kadar çok kafa patlatmazdım en azından. Neyse, zaten artık bunların bir önemi yok."

Ayağa kalkıp Tuğçe'ye döndü. Genç adamın yakışıklı yüzü ifadesizdi. Sanki gözlerinden duygu çekilmiş gibiydi. Ağır adımlarla dolaba yürüdü. Buz mavisi bir gömlek ve kot pantolon çıkarıp yatağın üzerine bıraktı. Tişörtü başından çekip çıkararak dolabın içine attı. Tuğçe Alp'in biçimli sırtına bakarak ne yaptığını anlamaya çalışıyordu. Eşofmanını da çıkarmış olan Alp şimdi üzerine kot pantolonunu geçiriyordu.

"Nereye gidiyorsun?" diye sorabildi sonunda zor çıkan sesiyle. Alp mavi gömleğinin düğmelerini iliklerken başını kaldırıp siyah gözleriyle ona baktı.

"Bara..."Arkasını dönüp dolabın kapağını kapattı. Gömleğinin yakasını düzeltirken "Akşam geldiğimde hazır ol." dedi. Ellerini saçlarının arasından geçirip düzeltmeye çalıştı. Aynadaki Tuğçe'nin yansımasına baktı. Yatakta hafif dağılmış saçlarıyla, hala uyku mahmuru mavi gözleriyle onu yanına çekiyordu. Ama şimdi onun yanına giderse kararında bu kadar kesin olamazdı. "Hastaneye gideceğiz."            

Tuğçe'nin içinde umut çiçekleri yeşerdi. Alp'in diğer cümlesine kadar mutluluğu yaşadı.

"Kürtaj için tarih alırız." dedi Alp tek nefeste.

Genç kız başından vurulmuşa döndü. Genç adamın sesindeki umursamazlık gözlerini doldurmuştu. Nefes alamadığını hissetti.

"Ne demek kürtaj?" dedi inanamazlıkla. Alp yatak odasından çıkacakken geri döndü. Sabahtan beri yüzünde süregelen ifadesizlik şaşkınlıkla son bulmuştu.

"Ne?" dedi Alp şaşkınca. "Sen aldırmayı düşünmüyor musun?"

"Ben düşündüm ama..."Tuğçe cümlesinin devamını getiremedi.

"Sakın bana bu şeye bağlandığını söyleme..."

"Şey mi?" Genç kızın sesi şimdi sinirli çıkıyordu işte. Hızla yataktan kalktı. Şimdi ikisi de ayaktaydı ve aralarında yatak vardı. "O bir bebek!"