The Art Of Revenge

Chapter 12: Meet her.

A/N: Le'ggo Guys. Thankyou pa rin sa patuloy na pagsubaybay sa kalokohan ko. HAHA! May God bless you all. Mwaaahhh. Thankyou pala sa mga nag bibigay ng votes kahit nung una palang sinabi ko na kahit hindi na. Haha! Pero Ty talaga kaya mahal ko kayo eh.

~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Guys, eto na yung last practice natin. Bukas na ang foundation day kaya naman kailangan paghusayan natin to para bigay todo na tayo bukas. Papaalala ko lang sa inyo na ibang school ang mga kalaban natin dito. Okay ba yun?" sabi ko sa mga members ko sa dance club. Bukas na kasi yung foundation ng school namin. Bali, may tatlong school na makikipagcompete sa amin. Kapag kasi foundation dito eh hindi lang kami yung maglalaban laban kailangan naming makilaban sa ibang school pero dito sa campus namin gaganapin. (IMAGINE NALANG GUYS. HIRAP MAGEXPLAIN EH. HOHO! ^_^)

"SIGE ISA! KAYA NATIN TO! ILALABAS NAMING LAHAT ANG ENERGY NAMIN! KAILANGAN NATING MANALO PARA SA SCHOOL!" Pagkakaisa naman ng lahat.

"Thankyou Guys. I appreciated all your efforts na kahit masungit akong magturo nandiyan parin kayo. ^_^" I smiled. Bigla namang naglaglagan ang panga ng mga member ko sa Dance Club dahil sa pag ngiti ko.

Hindi kasi ako ngumingiti, lagi akong nakasimangot sa kanila. Yung tipong parang laging may galit sa buong universe. Laging nakataas ang kilay, kunot ang noo at salubong ang dalawa kong kilay at laging sumisigaw. Yung feeling na parang lagi akong may period at laging may world war three kay siguro lahat sila gulat.

"Oh, bakit parang ang tahimik niyo?" Ngumiti ulit ako. Actually, I smiled but deep inside I'm hurt. Yeah, I am hurt with some reasons I really du'nno how to explain. -_-

Bigla naman silang ngumiti sa akin na which is ako naman ang nabigla. Napansin ko namang may nagtaas ng kamay banda sa likod. Babae siya, Junior to.. sa pagkakaalam ko siya si Jennica.

"Yes Jennica?" sabi ko sa kanya. May itatanong siguro siya sa akin.

"Ate Isa, Paano tayo makakapagpractice kung wala si Kuya Miguell?" Agad namang kumunot ang noo ko. Tinignan ko kung saan siya dapat nakapwesto pero wala siya dun.

"Hayaan mo na siya." sabi ko nalang ng nagtitimpi sa paghinahon. Eto nga yung dahilan kung bakit nagkukunwari akong masaya kahit hindi naman talaga. Gusto ko kasing ipilit sa sarili ko na hindi ko talaga siya gusto. Nakakapagod din kasing magalit. Nakakapangit yun, ayaw ko namang magkaroon ng maraming wrinkles ng dahil sa stress noh.

Tyaka ayaw kong tumayong parang naguguilty. Hayyy Buhay! Ngayong ngumingiti na ako, parang plastic pa din.

Kasi plinaplastic ko ang sarili ko. Nasasaktan ako deep inside. Sobrang nasasaktan ako. Hindi ko alam kung paano to nagsimula. Paano nangyari? Paanong ganito ganyan? Basta, hindi ko alam. Unexpected ko nalang na naramdaman.

Nung nakita ko si Miguell kasama yung babae sa airport na which is actually hindi ko talaga kilala. Tapos ngumingiti, nagtatawanan at nagkwekwentuhan sila, may naramdaman akong kumirot sa dibdib ko.

Inis na inis ako sa araw na yun hanggang ngayon. T.T Bakit? Kasi inamin ko na sa sarili ko na gusto ko na si Miguell. Ang bilis noh? Nasanay akong lagi siyang nandiyan sa tabi ko.

Yung magssmirk, magwiwink siya sa akin kasabay ng pagsabi niya ng 'Ako naman yung magiging Future Boyfriend mo eh' habang lumalabas ang dalawang dimple niya na malubog.

What the hell is that?! Linoko niya ako at pinaasa? Haha. Isang Bianca Umali nagpaloko? Argh No. Umasa kasi ako at nagpaloko. Hindi ko yun matanggap. Hindi ko matanggap.

Alm kong unacceptable reason to kasi ako naman talag yung nag assume. Malay ko ba na magkakaganito pala ako? Hindi ko naman kasalanan diba? Hindi diba? Tell me!