Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ✨

10

Του το έκλεισα. Δεν ήθελα να του μιλήσω. Πήγα σπίτι και αμέσως μπήκα στον μπάνιο. Έμεινα βουρκωμένη κάτω απο το ζεστό νερό να σκέφτομαι. Τι κάνω με την ζωή μου; Αφου ξέρω ότι δεν έχω μέλλον με κάποιον τόσο μεγαλύτερο μου. Έβγαλα το σαμπουάν μου και τυλίκτηκα με την πετσέτα μου. Πήγα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου.Τελικά το διαβολάκι είχε δίκιο. Έπρεπε να σκέφτομαι και εγώ μόνο τον εαυτό μου. Μόνο το πουλί του σκέφτεται. Εγώ, μετά η Φένια και απόψε η Αφροδίτη. Που δύναμεις μέτα να κάνει και κάτι άλλο. Μόνο σέξ. Ούτε για καφέ να πάμε, ούτε βόλτα, ούτε τίποτα. Αλλα γιατί να το κάνει αυτό; Δεν είμαστε ούτε ζευγάρι ούτε πρόκειτε να γίνουμε. Νομίζω καλύτερα είναι να το σταματήσω μέχρι εδώ μαζί του. Αλίως το ξέρω πολύ καλά ότι θα πληγωθώ. Όπως τότε με τον Πάτροκλο που με παράτησε για εκείνη την Αθηνά.  Τις σκέψεις μου τις σταματάει το τηλέφωνο μου. "Ναι;" "Αγαααααπηηηηηηηη μουυυυυυυ! Που θα σεεε παααωωω απόοοψεεεεε;" 'Ακουσα την τρελλή Ξένια "χαχαχαχ Μόλις βγήκες απο την τιμωρία σου και θές να βγείς πάλι;" "Εννοείτεεε κούκλαα δεν πρόκειτε να ξανα ακούσω την μάνα μου τον άλλο μήνα κλέινω 18. Δεν θα κάνει ότι θέλει στην ζωή μου. Ακούω λοιπόν που θές να πάμε απόψε;" "Θές να πάμε στο dominos bar; Eκεί που συχνάζουμε πάντα; "Το λοιπόν άκου επειδή σε λίγο έχουμε μάθημα θα τελιώσουμε και μετά θα πάμε να φάμε μεσημεριανό, μετά θα πάμε σπίτι σου να πούμε καμιά κουβέντα να πιούμε κανένα καφέ και κανένα τσιγάρο που έχει μήνα να καπνίσω και νομίζω σπάσαν τα νέυρα μου, να κάνουμε μπάνιο να ντυθούμε, να ετοιμαστούμε, να γίνουμε δύο κουκλάρες και μετά να πάμε dominos αλλά 12 πάμε club. Αύριο δεν έχουμε σχολείο είναι Σάββατο. Θα πάμε να ρίξουμε απο τον καλό τον καλύτερο και άσε τους άλλους. " Τέλεια! Είμαι μέσα, όχι για να ρίξουμε κάποιον αλλα για τα υπόλοιπα είμαι σε όλα μέσα." της απάντησα και αποχαιρετηστήκαμε για να ετοιμαστούμε να πάμε σχολείο και θα βρεθούμε να τα πούμε και εκεί. Έβαλα μιαν πολύ κοντή φούστα ριγέ ασπρόμαυρη και μιαν μπλούζα κοντή μαύρη και άσπρα air force. Ίσιωσα τα μαλλιά μου πηρα την τσάντα μου και έφυγα για το σχολείο. Έξω απο το σπίτι μου ήταν σταματημένος ο Αριστείδης. Μόλις τον είδα γούρλωσα τα μάτια μου. "Τι κάνεις εσύ εδώ;" τον ρώτησα και άρχισα να νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα. " Γιατί μου έκλεισες το τηλέφωνο πρίν;" με ρώτησε και έμεινε να με κοιτάζει θυμωμένος. "Αν σε δεί κάποιος εδώ, θα έχουμε πρόβλημα. Πρέπει να φύγω." Έκανα στην άκρη για να φύγω αλλα άρπαξε το χέρι μου. "Γιατί μου έκλεισες το τηλέφωνο πρίν;" με ξαναρώτησε. Δάγκωσα τα χείλη μου. " Ήθελα να δείξω το πάσο μου στο λεοφωρείο και το έχω μόνο σε φωτογραφία. Τώρα μπορώ να πάω σχολείο;" Του είπα και τράβηξα το χέρι μου με αποτέλεσμα η τσάντα μου να πέσει κάτω και χύθηκαν όλα μου τα πράγματα. "Συγνώμη" μου είπε. "Είναι εντάξει." του απάντησα και πήρα τα πράγματα μου απο κάτω. "Μπορείς να μου ανοίξεις να πάρω κάτι φακέλους που μου είπε ο πατέρας σου;" "Ναι θα σου ανοίξω και απλά κλείσε την πόρτα σαν φεύγεις. "Βιάζεσαι να πάς κάπου;" με ρώτησε και έμεινε να κοιτάει τα ρούχα μου. "σχολείο" του είπα. "έτσι;" μου έδειξε την φούστα μου. "ναι" του απάντησα κοφτά. "Τι έπαθες; μια χαρά ήσουν σήμερα το πρωί." άκουσα την κόρνα του αυτοκινήτου του Μάριου. Γύρισε και τον είδε. "Ποιος είναι αυτός;" με ρώτησε αλλα εγώ δεν του απάντησα, πήγα κοντά στο αυτοκίνητο και μίλησα με τον Μάριο. " Θές να σε πάω σχολείο τώρα που πηγαίνω και τον Αλέξη στο δικό του σχολείο;"με ρώτησε και βγήκε ο Αλέξης απο συνοδηγός για να καθίσει πίσω. "Ναι, να πάρω τα κλειδιά μου απο την πόρτα και έρχομαι." Πήγα να πάρω τα κλειδιά μου αλλα δεν ήταν πάνω στην κλειδαριά. Μπήκα μέσα και πήγα στο γραφείο του πατέρα μου. "Αριστείδη; κρατάς τα κλειδιά μου;" Μπήκα μέσα στο γραφείο. Έκλεισε και κλείδωσε την πόρτα που ήταν πίσω της. "Τι κάνεις;" τον ρώτησα τρομοκρατημένη. "Δεν μπορώ να σε ρωτάω κάτι και να μην μου απαντάς. Εκνευρίζομαι." "Τι δεν απάντησα;" "Πρώτο, τι έπαθες σήμερα το πρωί, δεύτερο γιατί μου το έκλεισες, τρίτο που θα πάς ντυμένη έτσι και τέταρτο ποιος είναι αυτός που μιλούσες;" "Κρατάς τα κλειδιά μου;" "Ναι, και μόνο εάν μου απαντήσεις θα τα πάρεις πίσω." μου είπε και μου κούνησε τα κλειδιά.  "Πρώτο δεν έπαθα κάτι, δεύτερο σου είπα, για το πάσο μου, τρίτο σου είπα πάλι, για το σχολείο και τέταρτο είναι ο Μάριος" "Ποιος είναι αυτός;" "Γείτονας μου και παιδικός μου φίλος" "Θα σε πάω εγώ σχολείο." Δεν είχα λόγια. Ούτε ο πατέρας μου να ήταν, έτσι όπως κάνει. Πήγα και είπα στον Μάριο ότι δεν νιώθω καλά και ότι δεν θα πάω σχολείο σήμερα για να μην χρειάζεται να δίνω εξηγήσεις και σε αυτόν. "Πάμε; Δεν θέλω να αργήσω άλλο" του είπα και μπήκαμε μέσα στο αυτοκίνητο του. "Γιατί είσαι τόσο απόμακρη; Δεν έχω ένα φιλί, μιαν αγκαλιά, τίποτα. Συνήθως οι γυναίκες μετά απο το σέξ θέλουν αυτά τα γλυκά εσύ όχι;" γύρισε και με είδε με εκείνο το θεικό του πρόσωπο και κατέβασε τα γυαλιά του ήλιου. "Μάλλον όχι. Δεν είμαι γλυκούλα εγώ." του απάντησα και συνέχισα να κοιτάζω έξω απο το παράθυρο μου. "Εντάξει, φτάσαμε. Θές να έρθω να σε πάρω εγώ όταν σχολάσεις; Κάνω διάλειμμα εκείνη την ώρα." Πήρα την τσάντα μου και την κρατούσε μέχρι να του απαντήσω. " Σε ευχαριστώ αλλα θα βγώ με την Ξένια. Γειά σου." του είπα και άνοιξα την πόρτα για να κατεβώ. "Ερατώ;" "Ναι" " Η Φένια είναι η αδερφή μου και η Αφροδίτη η μητέρα μου." το κατάλαβε μάλλον ότι γι'αυτό κατέβασα τα μούτρα μου. "Χάρηκα, γιατί μου το λές αυτό;" τον ρώτησα για να μην καταλάβει αμέσως ότι αυτό ήταν το πρόβλημα. "Απλά σου το λέω, ενημερωτικά. Φιλιά" μου είπε και κατέβασε τα μαύρα γυαλιά του. "Θα τα πούμε" του είπα και τον είδα που χαμογελούσε. Το κατάλαβε.