Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ✨

15

Δεν ήθελα να φύγω χωρίς να του εξηγήσω. Κάνει λάθος. Αυτό που είδε δεν σημαίνει τίποτα για μένα. Πρέπει να μάθει την αλήθεια. Κάθησα στα σκαλιά στον διάδρομο και περίμενα να βγεί έξω ή όταν θα φύγει ή ότιδήποτε. Θέλω να του πώ την αλήθεια. Δεν μπορεί να μείνει να πιστεύει για μένα εκείνη την γαμημένη λάθος στιγμή. Δεν αντικατέστησε το βάζο που του έσπασα εκείνο το βράδυ. Έμεινε το τραπέζι του άδειο. Άρχισα να τον παίρνω τηλέφωνο. Τίποτα. Με είχε κάνει φραγή. Περίμενα έξω απο το σπίτι του 45 λεπτά μέχρι που άνοιξε την πόρτα για να φύγει εκείνη η κοπέλα. Έτρεξα κοντά της. "Μην την κλείσεις!" της ψυθίρισα. "Χριστέ μου, με τρόμαξες κορίτσι μου! Τι κάνεις ακόμη εδώ;" με ρώτησε. "Σε παρακαλώ πρέπει να του μιλήσω. Πρέπει να του εξηγήσω." της είπα και έμεινα να την κοιτάζω βουρκωμένη. "Τι σχέση έχεις εσύ με τον ξάδερφο μου; Πόσων χρονών είσαι;" με ρώτησε και έβαλε τα χέρια της σταυρωτά κάτω απο στήθος της. "Δεν έχει σημασία. Δεν έχουμε κάτι. Σε παρακαλώ άσε με να μπώ μέσα." την παρακάλεσα. "Θα σε αφήσω αλλα μην τολμήσεις να του πείς ότι σε άφησα." "Σε ευχαριστώ." Μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. "Άριστείδη;" του φώναξα και ήρθε τρέχοντας. "Φύγε. Βγές έξω! Ποιός σε άφησε να μπείς μέσα;" μου φώναξε. "Σε παρακαλώ, άσε με να σου εξηγήσω, δεν είναι αυτό που νομίζεις" προσπαθούσα να του εξηγήσω. Πήγα κοντά του αλλα με έσπρωξε. "Μην τολμήσεις να με ακουμπήσεις " μου είπε. "Το ξέρω ότι είσαι θυμωμένος μαζί μου αλλα σε παρακαλώ Αριστείδη, άσε με να σου εξηγήσω! Δεν συμβαίνει τίποτα με μένα και τον Μάριο σου το ορκίζομαι." "Εντάξει, σήκω φύγε." "Σε παρακαλώ, μην είσαι τόσο απόλυτος μαζί μου! Άσε με να σου πώ" "Δεν με νοιάζουν οι δικαιολογίες σου βρε κορίτσι μου! Φύγε απο το σπίτι μου" "Άρη, 'Αρη περίμενε! Δεν ήμουν καλά, μου μίλησες τόσο άσχημα χθές το βράδυ που με έκανες να λιώσω. Πήγα σπίτι και είδα τον Μάριο, ήθελα απλά να μιλήσω σε κάποιον, πονούσα. Εκείνος με φίλησε! Σου το ορκίζομαι!" "Εντάξει. Τελίωσες;" "Δεν με πιστεύεις σωστά; Δεν πιστεύεις λέξη." του είπα. "Όχι δεν πιστεύω τίποτα απο όσα μου λές. Άδικα χάνεις την ώρα σου. Σήκω φύγε." "Άρη σου το ορκίζομαι, δεν έχω τίποτα με τον Μάριο." "Και μετά πηδήχτηκες και με αυτόν; Γιατί ούτε με εμένα έχεις κάτι αλλα μια χαρά μου έκατσες." ακουμπούσε πάνω στον πάγκο του και κοιτούσε τον γκρί του τοίχο. "Χριστέ μου Αριστείδη, όχι, δεν έκανα τίποτα μαζί του, 1 φιλί ήταν μόνο σου το ορκίζομαι!" Πήγα κοντά του ξανά. "Δεν μπορώ να αφήσω κανένα να με αγγίξει. Απο την μέρα που με έκανες δικιά σου δεν μπορώ να αφήσω άλλο να με ακουμπήσει. Πρέπει να με πιστέψεις." πήγα μπροστά του για να με κοιτάζει. "Αυτό και αν δεν το πιστεύω. Σε πήρα, ήσουν 16 και δεν ήσουν καν παρθένα." μου είπε και γελούσε ειρωνικά. "Αυτό δεν το επιτρέπω να το σχολιάζεις. Δεν σε αφορά και ούτε καν ταιριάζει με αυτά που σου λέω." του είπα θυμωμένα. "Να τους φιλάς δεν έχει πρόβλημα όμως. Ερατώ θέλω να σταματήσουμε αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας εδώ και τώρα. Φτάνει. Βρές κάποιον στην ηλικία σου." "Δεν μπορώ, δεν γίνετε." του είπα βουρκωμένη. "Να μπορέσεις. Δεν είναι σωστό να είσαι με μένα ούτε εγώ με σένα. Να βρείς κάποιον κοντά στην ηλικία σου. Να μπορείς να κάνεις τα κουμάντα σου και να παίξεις όσο θές." "Αριστείδη όχι, δεν μπορώ να σε αφήσω. Πρέπει να το καταλάβεις." "Και εσύ πρέπει να μάθεις να λές όχι όταν δεν θές να σε ακουμπάνε αλιώς θα χαλάσεις πολλές σχέσεις. Μιαν συμβουλή απο κάποιον πιο μεγάλο σου." "Όχι, όχι, όχι, δεν μπορώ να είμαι με άλλον." "Γιατί;" με ρώτησε και γύρισε να με κοιτάξει." Απάντησε μου μιαν φορά γαμώ το και πές εκείνο που θέλεις!" μου είπε και χτύπησε το χέρι του στον πάγκο. "Είμαι-είμαι ερωτευμένη μαζί σου Αριστείδη. Δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις. Δεν μπορώ να μην σε έχω. Δεν γίνετε να μην είμαστε μαζί. Είμαι πρόθυμη να κάνω ότι θέλεις. Αρκεί να είμαστε μαζί. Ζευγάρι." έμεινα να τον κοιτάζω. Χαμογελούσε. "Ξέρεις τι είναι ο έρωτας;" με ρώτησε. "Αυτό έχεις να πείς μετά απο όσα σου είπα;" ένιωσα απογοήτευση. " Είσαι πολύ μικρή για να ξέρεις τι είναι ο έρωτας. Ίσως να τον μπερδεύεις με τον ενθουσιασμό." "Σταμάτα να μου φέρεσαι λες και είμαι νήπιο. Έχω νιώσει. Έχω αγαπήσει, έχω πληγωθεί, έχω πληγώσει. Είμαι ερωτευμένη μαζί σου Αριστείδη. Ποτέ δεν έχω πεί σε κανένα τέτοιο πράγμα. Ούτε καν σε άνθρωπο που ήθελα χρόνια." Πήγα κοντα του και πήρα το χέρι του. "Δεν ξέρω τι να πώ." "Να πείς τι νιώθεις. Να μου πείς ότι με πιστεύεις, ότι πιστεύεις ότι δεν έχω τίποτα με τον Μάριο και ότι έγινε ήταν απο λάθος. Το ξέρω δεν έπρεπε να τον αφήσω αλλα έγιναν όλα τόσο ξαφνικά που δεν το κατάλαβα. Δεν είναι δικαιολογία το ξέρω, απλά είναι η αλήθεια μου. Μόλις κατάλαβα τι έγινε έφυγα. Του είπα ότι δεν νιώθω τίποτα για εκείνον και έφυγα." Έμεινα να τον κοιτάζω. "Το ξέρω." μου είπε και χαίδεψε τον ώμο μου. "Πως το ξέρεις;" τον ρώτησα. " Όταν σας είδα έφυγα γρήγορα και το μετάνιωσα. Ήθελα να έρθω πίσω να τον αρπάξω και να τον χτυπήσω. Και το έκανα. Ήρθα πίσω για να σας ξαναδώ. Και δεν ήσουν εκεί. Είχες φύγει. Ήταν μόνος του έξω και κάπνιζε. Κατέβηκα απο το αυτοκίνητο. Με είδε, τον είδα και μετά έφυγα. "Τότε, γιατί με άφησες τόση ώρα να απολογούμε για κάτι που γνώριζες;" τον ρώτησα. "Ήθελα να μάθω τι πραγματικά νιώθεις για μένα." μου είπε και με φίλησε. Με φίλησε με εκείνα τα μαλακά του χείλη.