Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ✨

23

"Άρη δεν πρόκειται να φύγω απο το σπίτι μου για αυτό βάλε τις βαλίτσες εκεί που τις βρήκες." "Ερατώ δεν σε αφήνω εδώ. Δεν σε αφήνω σε ένα σπίτι όπου μόνο κακό θέλουν να σου κάνουν, να ΜΑΣ κάνουν δηλαδή. Δεν το επιτρέπω και όπως σου είπα δεν σε ρωτάω, σήκω ετοίμασε τα πράγματα σου φύγαμε." "Άρη, δεν σηκώνω προσταγές, δεν πάω πουθενά Τρίτη βράδυ και να σε παρακαλέσω να πάς και εσύ στο δικό σου σπίτι. Αύριο δίνω φυσική κατεύθυνσης τα μισά απο αυτά δεν τα έχω μάθει και χρειάζομαι ύπνο. Ανακατεύομαι, ζαλίζομαι, πεινάω, διψάω, νυστάζω. Δεν έχω όρεξη να αρχίσω να μαζεύω πράγματα." "Έλα ρε μωρό μου, σπίτι μου θα μπορείς να μπείς και να καθίσεις με την ηρεμία σου στο γραφείο μου και μέσα έχω ότι χρειάζεσαι, θρανίο, καρέκλα υπολογιστή, πίνακα, βιβλιοθήκη με χιλιάδες βιβλία. Σε παρακαλώ, μην το κάνεις αυτό για εμάς." "Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο Άρη;" "Φυσικά μωρό μου ότι θές." "Τι σκέφτεσε να γίνει με εμάς ΑΝ κάποτε ΑΝ έρθω και μείνω μαζί σου;" "Τι εννοείς αγάπη μου; Θέλω να τελειώσεις το σχολείο και να μείνεις σπίτι μέχρι να γεννήσεις το μωρό μας. "Ναι, μετά;"τον ρώτησα. Ήθελα να μάθω τι σκοπό έχει για το δικό μου μέλλον."Δεν έχει μετά. Θα μεγαλώσεις το μωρό μας, θα προσέχεις το σπίτι, δηλαδή να καθαρίζεις, να μαγειρεύεις και μετά μπορούμε να κάνουμε και άλλο μωράκι. Και ξανά όλα." "Άρη θέλω να σπουδάσω και το ξέρεις. Θέλω να σπουδάσω και να αναλάβω την επιχείρηση της γιαγιάς μου." "Ρε μωρό μου δεν γίνετε, θα παντρευτούμε και θα έχεις πολλές δουλειές στο σπίτι και με το μωρό." "Άρη πήγαινε σε παρακαλώ, θέλω να διαβάσω." "Τι έγινε μωρό μου;" "Αυτό που είπα Άρη, σήκω και πήγαινε σπίτι σου, θέλω να διαβάσω." Ο Άρης απογοητευμένος νεύει με το κεφάλι του και φεύγει. Μόλις βγήκε του σπιτιού πήρα τα βιβλία μου και κάθισα στο κρεβάτι μου μέχρι που αποκοιμήθηκα. Το πρωί η μητέρα μου μπήκε στο δωμάτιο μου και με ξύπνησε. Ετοιμάστηκα για το σχολείο μου και πήρα το τσάι μου. Πήγα στην αίθουσα που έπρεπε και ξεκίνησα να γράφω την εξέταση μου. Μόλις τελείωσα κατάλαβα ότι δεν ήταν τόσο δύσκολο. Χαίρομαι που πρόλαβα και διάβασα όλη την ύλη μου. Πήρα τα πράγματα μου και βγήκα απο την αίθουσα ψάχνοντας την Ξένια. Όταν την βρήκα της είπα να πάμε στο καφέ επειδή πρέπει να μιλήσουμε. "Ερατώ έγινε κάτι και δεν μου το είπες;" "Ξένια θα τα πούμε όταν φτάσουμε, αν αρχίσω να μιλάω τώρα δεν θα βγούμε ποτέ απο το σχολείο." Καθώς βγήκαμε απο το σχολείο, πάλι είδα για μια ακόμη φορά το αυτοκίνητο του Άρη. "Πάλι είναι εδώ;" ρώτησα την Ξένια και εκείνη χωρίς να μιλήσει μου χαμογέλασε στραβά. "Ερατώ!" Ακούστηκε η φωνή του Άρη και αμέσως κατέβηκε απο το αυτοκίνητο του. Τι κούκλος. Ήρθε όπως ήταν στο δικαστήριο. Λευκό πουκάμισο, μαύρο σακάκι, μαύρη γραβάτα, μαύρο παντελόνι. "Να σας αφήσω λίγο να τα πείτε" είπε η Ξένια και έτρεξε στην αγκαλιά του Μάρκου που την περίμενε και αυτός έξω απο το σχολείο. "Πως είσαι αγάπη μου; Το μωρό;" "Καλά και οι δύο μας. Γιατί ήρθες πάλι έξω απο το σχολείο μου; Μπορούσες και να με πάρεις ένα τηλέφωνο." "Ήρθα για να δώ αν χρειάζεσαι μεταφορικό για να πας σπίτι" "Όχι δεν θα πάω σπίτι." "Που θα πας τέτοια ώρα;" "Για καφέ και συγνώμη τι έχει δηλαδή η ώρα;" "Η ώρα 1 το μεσημέρι; Πρέπει να πας σπίτι να φας κάτι και να ξαπλώσεις. Όχι καφέδες ειδικά στην κατάσταση σου." "Ωωω, μην αρχίζεις και εσύ." "Τι εννοείς; Ποιος άλλος σου τα λέει;" "Έχτος απο τον ιατρό και εσένα έχω και την μάνα μου κάθε λίγο να μου λέει, να φάω να πιώ βιταμίνες να ξεκουραστώ επειδή είμαι χλωμή." "Συγνώμη ο πατέρας σου δεν έλεγε ότι δεν θέλει να το μάθει η  μητέρα σου;" "Ναι και δεν το ξέρει, γι'αυτό προσπαθεί να καταλάβει τι έχω και μου προσφέρει ότι είδος χάπια βρεί με βιταμίνες." "Χάπια;" "Άρη ξέρω να προστατεύω και μόνη μου τον εαυτό μου μην φοβάσαι. Τώρα πρέπει να φύγω με συγχωρείς." "Θα τα πούμε απόψε;" "Θα δώ επειδή Παρασκευή δίνω το τελευταίο μου μάθημα, δεν έχω διαβάσει ακόμη." "Έτσι θα το πάμε;". Έφυγα απο κοντά του και πήγα στην Ξένια και τον Μάρκο. "Πάμε κοριτσάκι μου;" "Πάμε." Μπήκα στο αυτοκίνητο του Μάρκου και μας πήγε στο καφέ. Είδα απο το παράθυρο τον Άρη που έμεινε να με κοιτάει που μπήκα στο αυτοκίνητο κάποιου άλλου. "Τι θα πάρεις αγάπη μου; Κερνάω." "Χμμ, θέλω ένα φρέσκο χυμό πορτοκάλι." "Χυμό θα πάρεις; Πάρε τον καφέ σου αγάπη μου" "Ξένια μην παίζεις με τον πόνο μου, πάρε μου τον χυμό." Πιστεύω ότι κάτι θα κατάλαβε επειδή αν υπάρχει κάποιος που λατρεύει τον καφέ είμαι εγώ. "Ορίστε πάρε." Μου έδωσε τον χυμό και κάθισε διπλά μου. Θα μου πείς για ποιο πράγμα ήθελες να μιλήσουμε; Καθώς της εξηγούσα είχε μείνει με το στόμα ανοικτό. "Και-και τι θα κάνεις;" "Θα σου πώ τι αποφάσισα αλλα δεν θα το πείς κανενού εντάξει;"