Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ✨

31

"Tι; Ποιος το αποφάσισε αυτό; Γιατί να γίνει απόψε; Άρη δεν είπαμε-" με διέκοψε. "Ερατώ δεν είπαμε τίποτα. Πριν από πέντε μήνες δέχτηκες την πρόταση γάμου μου. Πριν τέσσερις μήνες σου έκανα ξανά πρόταση γάμου στα γενέθλια της Ξένιας μπροστά απο όλους με δακτυλίδι και ξανά δέχτηκες. Από τότε είχαμε την ανακαίνιση μετά την μετακόμιση μετά τα βαψίματα και  από τότε το μόνο που κάνεις είναι βλέπεις πανεπιστήμια. Θα εγγραφείς στο πανεπιστήμιο σου τον Ιανουάριο σαν κυρία Ηροδότου. Βάλε το φόρεμα σου θα πάμε έξω να κάνουμε το πρώτο μας βήμα. Πρίν τα  Χριστούγεννα θα είμαστε και παντρεμένοι και θα είναι το παιδικό δωμάτιο έτοιμο. Μετά θα έχεις όλο τον χρόνο να αποφασίσεις για την μόρφωση σου και για τα μαθήματα σου. Πάω έξω, θα σε αφήσω να ετοιμαστείς. "Μάλιστα κύριε Ηροδότου, ότι πείτε." του είπα με ένα νευρικό ύφος. Μπήκα στον μπάνιο, βγήκα, βάφτηκα ελάχιστα και χτένισα τα μαλλιά μου. Δεν περίμενα ποτέ μου ότι θα είμαι έτοιμη σε 15 λεπτά για τον αρραβώνα μου. Βγήκα έξω και οι γονείς μου ήρθαν κοντά μου. "Μωρό μου είσαι μια κούκλα!" μου είπε η μητέρα μου σκουπίζοντας το πρώτο της δάκρυ. "Δεν περίμενα να ξεκινούσα έτσι την ζωή μου μαζί του." είπα της μαμάς μου. "Τι εννοείς αγάπη μου; μετάνιωσες για τον γάμο σας;" με ρώτησε η μαμά μου. "Όχι δεν μετάνιωσα απλά είναι πολύ βιαστικά." της απάντησα. "Ερατώ δεν είναι καθόλου βιαστικά. Αργήσατε κιόλας." Απάντησε ο πατέρας μου και πήγε πίσω στο τραπέζι. Αγκάλιασα την μαμά μου και πήγαμε κοντά στους υπόλοιπους. Η νύκτα πέρασε γρήγορα. Φάγαμε, ήπιαμε, μιλήσαμε. Πήγα στο δωμάτιο και ξεβάφτηκα όταν έφυγαν όλοι. Ο Άρης έμεινε στο σαλόνι να πίνει απο την σαμπάνια του. Γιατί 'μας' δεν είναι αφού εγώ δεν μπορούσα να πιώ. Έβγαλα το φόρεμα μου και έβαλα μιαν κοντή μπλούζα, εφόσον δεν χωρούσα στα ρούχα μου και ένα παντελονάκι απο τον Άρη. Πήγα πίσω και κάθισα στον καναπέ. Έμεινε να με κοιτάζει. "Είσαι μια κούκλα. Αλήθεια στο λέω. Δεν έχω ξαναδεί πιο όμορφη έγκυο απο σένα." "Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάς όταν φοράω το παντελόνι της γυμναστική σου και το μόνο μπλουζάκι που μου κάνει." "Δεν έχουν σημασία τα ρούχα." ήρθε κοντά μου με πήρε αγκαλιά και χαϊδεψε την κοιλιά μου. "Θέλω να σε παντρευτώ όσο πιο σύντομα γίνετε." μου είπε. "Άρη γίνονται όλα αυτά επειδή φοβάσαι μην αλλάξουμε γνώμη για εμάς; Μην τυχών κακολογήσουν την οικογένεια σου;" του είπα περιμένοντας την απάντηση του. "Αυτό πως σου ήρθε; Δεν με νοιάζει κανείς. Μόνο εσύ και το μωρό μας. Θέλω να σε παντρευτώ και να σε κάνω γυναίκα μου νόμιμα. Για να είσαι παντοτινά μόνο δική μου. Μόνο. Και θέλω να το κάνω με τον όρκο μου προς τον Θεό ότι θα σε αγαπάω και θα σε προσέχω για πάντα." Εντάξει αυτή ήταν μια πολύ ωραία απάντηση. "Πότε θα ήθελες εσύ να παντρευτούμε δηλαδή;" τον ρώτησα χαμογελώντας. "Τι λές να γίνει σε δύο εβδομάδες;" με ρώτησε. "Τόσο σύντομα;" "Ναι." "Εντάξει." του είπα και τον φίλησα βλέποντας την ευτυχία στο πρόσωπο του. Πήγαμε για ύπνο νωρίς μιας και την επόμενη μέρα θα πήγαινα για το νυφικό. Το πρωί που ξύπνησα δεν ήταν δίπλα μου. Μου άφησε ένα σημείωμα. ^Κοριτσάρα μου καλημέρα. Έφυγα νωρίτερα για να πάω να κλείσω μιαν εταιρία διακόσμησης. Πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού σου άφησα απο δύο επιλογές για το μπουφέ, το κέντρο δεξιώσεων και εκκλησίες. Διάλεξε όποια θές και θα τα κλείσω όταν έρθω σήμερα το μεσημέρι σπίτι. Σαγαπώ^  Αυτό και αν ήταν βιαστικό. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν σχεδόν έναν χρόνο για να κλείσουν ότι χρειάζονται και εμείς θα τα κλείσουμε σε μιαν μέρα όλα. Με το πρόγευμα μου διάλεξα και εκείνα που μου είπε. Πήρα μερικά τηλέφωνα και έκλεισα μακιγιέζ και κομμώτρια. Τα υπόλοιπα θα τα κάνει εκείνος. Πήρα την Ξένια και πήγαμε στα καταστήματα για νυφικό. "Πως και τόσο βιαστικά όλα;" με ρώτησε η Ξένια καθώς ήμουν στο δοκιμαστήριο. "Ρώτα τον ίδιο." "Ερατώ τσακωθήκατε;" "Όχι, απλά δεν έχω απάντηση στην ερώτηση σου." "Μάλιστα, χρειάζεσαι βοήθεια;" "Αν μπορείς να μου αφαιρέσεις τα 12 κιλά που έχω πάρει, ναι, αυτό θα ήταν μια βοήθεια.." "Με το φόρεμα εννοώ." "Όχι βγαίνω τώρα." Άνοιξα την κουρτίνα και μόλις με είδε η Ξένια άρχισε το κλάμα. "Εει τι κάνεις; Γιατί κλαίς ;" της είπα και της πρόσφερα χαρτομάντηλο. "Τίποτα τίποτα είσαι μια κούκλα." "Ευχαριστώ αλλά με την κοιλιά μέχρι απέναντι δεν το βλέπω" "Τι λές ρε Ερατώ; Είσαι έγκυος απο τον άντρα που αγαπάς, μένετε μαζί και τώρα θα παντρευτείτε. Δεν μπορώ να το πιστέψω πως περνάει ο καιρός." "Έλα έλα θα με κάνεις να αρχίσω να κλαίω και εγώ. Θυμάσαι ρε εσύ Ξένια πως ήμασταν πρίν απο ένα χρόνο περίπου; Ελεύθερες, χωρίς υποχρεώσεις, κάθε βράδυ στο Dominos" "Ώπα, αυτά τελίωσαν Ερατώ, θα γίνεις μάνα." "Και οι μάνες δεν έχουν ανάγκη να βγούνε με την κολλητή τους για ένα ποτό;" είπα στην Ξένια παίρνοντας απο τα χέρια της την σαμπάνια. Και πριν προλάβω να πιώ μιαν γουλιά μου το άρπαξε. " Εμείς Ερατώ ποτέ δεν μέναμε στο ένα." Ξεφύσησα. "Αυτό θα πάρω, βαρέθηκα να δοκιμάζω."  Κλείσαμε το νυφικό και φύγαμε για το σπίτι μου. Σε πέντε μέρες θα το έχω έτοιμο. Όταν πήγαμε σπίτι τα χαρτιά έλειπαν απο το τραπέζι και βρήκα ένα άλλο. ^ Όλα έτοιμα μωρό μου. 25 Οκτωβρίου είναι ο γάμος μας.^ Πήρα το χαρτί στα χέρια μου και το έβαλα στο σύνθετο δίπλα απο τον καθρέφτη. "Μάλιστα, τώρα τελείωσαν και οι προετοιμασίες. Να δώ τι άλλο θα κάνω για να είναι ευχαριστημένος ο κύριος Ηροδότου." είπα στην Ξένια. "Γιατί ρε Ερατώ εσύ δεν είσαι ευτυχισμένη; Τα κανόνισε όλα μόνος του και γρήγορα." "Δεν ξέρω πως νιώθω, τον θέλω, τον αγαπάω αλλα όταν κάνει τέτοια βιαστικά πράγματα εκνευρίζομαι." της είπα. "Δεν είναι τίποτα αυτό Ερατώ, οι ορμόνες σου φταίνε. Tώρα ήρθε η ώρα που πρέπει εγώ να κλείσω το μπάτσελορ πάρτι."