Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ✨

26

Οι μέρες περνούσαν και εφόσον εγώ πότε δεν ήμουνα καλή στο σχολείο δεν περίμενα ότι θα περνούσα σε κάποιο καλό πανεπιστήμιο. Μερικές μέρες μετά μάθαμε από το σχολείο μου από τον σύμβουλο συγκεκριμένα ότι θα μπορούσα να σπουδάσω στο Λονδίνο εάν είχα μόνο ένα χαρτί γνώση της αγγλικής γλώσσας και χρήματα. Αμέσως ειδοποιήσαμε κάποιον ειδικό στο Λονδίνο να ψάξει θέσεις για κάποια πανεπιστήμια που είχα κατά νου και αμέσως βρήκα τι θα σπουδάσω και που. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ μου δεν περίμενα να είχα τέτοια κατάληξη, να φεύγω από τη χώρα μου, έγκυος το παιδί κάποιου που με απατάει με την ξαδέρφη μου, ο πατέρας μου να πιστεύει ότι έχω κάνει έκτρωση, η μητέρα μου στην κοσμάρα της, δεν ξέρει τίποτα και αυτό νομίζω είναι το καλύτερο. Το μόνο που γνωρίζει είναι ότι δεν πέτυχα στις εξετάσεις και φεύγω για ένα καλύτερο μέλλον τίποτα άλλο. Ο Μάριος έχει μετακομίσει ήδη για τη δουλειά του σε άλλο τόπο δε γνωρίζω που, ο Πάτροκλος τα 'χει βρει ξανά με την Αθήνα και εκεί που δεν το περίμενα τους είδα μαζί στον Domino's να πίνουν καφέ να γελάνε και να φιλιούνται. Η φίλη μου, η καλύτερη μου φίλη Ξένια έχει περάσει σε ένα κλάδο που δεν έχω καταλάβει τι είναι ακόμη, θα μείνει εντός της πόλης και συγκεκριμένα  στο σπίτι της. Έχει σχέση με τον Μάρκο εδώ και περίπου ένα μήνα. Τον γνώρισε στη μητέρα της και τον έγκρινε. Για πρώτη φορά στη ζωή της ήταν με κάτι θετική, μάλλον επειδή  ήταν κάποιος εντός ορίων της ηλικίας της. Ο φίλος μου ο Ματίας ακόμη εργάζεται σε εκείνο το μπαρ που τον είχα πρωτοδεί δεν ξέρω γιατί δεν μου μιλάει ενώ ακριβώς το αντίθετο έπρεπε να έχει γίνει, να μην του μιλάω εγώ μετά από αυτό που έκανε που είπε στον Αριστείδη για την εγκυμοσύνη. Με χαιρετάει τον χαιρετάω αλλά μέχρι εκεί. Νομίζω ότι αυτό που πάω να κάνω είναι το καλύτερο, να φύγω μακριά από όλους και όλα να βρω την ηρεμία μου, να φτιάξω τη ζωή μου απ' την αρχή. Έστω και με ένα παιδί στην αγκαλιά χωρίς τον πατέρα του. Σήμερα εάν είμασταν μαζί θα γιορτάζαμε για τους δύο μήνες της εγκυμοσύνης μου. Η κοιλιά μου άρχισε να αχνοφαίνεται όχι πολύ αλλά όταν κάποιος ήξερε πως ήμουν πριν και πως είμαι τώρα σίγουρα θα το καταλάβαινε. Φοράω φαρδιά ρούχα για να μην φαίνεται. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει νόημα πλέον, σήμερα η τελευταία μέρα που με βλέπουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπολογίζω να ξαναγυρίσω πίσω, δεν υπάρχει νόημα να ξαναγυρίσω. Έχω πακετάρει όλο μου το δωμάτιο ακόμη και τα έπιπλα μου. Έχω βρει ένα μικρό διαμερισματάκι στο Λονδίνο είναι δυάρι αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα κάνω το δεύτερο δωμάτιο. Τους έχω πει ότι το δεύτερο δωμάτιο το χρειάζομαι για όταν θα έρθει κάποιος από τους δικούς μου τους συγγενείς μου τους φίλους μου για να έρθει να μείνει εκεί κοντά μου να έχω κάποιο δωμάτιο για να τον βολέψω. Στην πραγματικότητα όμως το δεύτερο δωμάτιο το χρειάζομαι για να βάλω μέσα τα πράγματα του μωρού μου όπου εδώ να σημειώσω ότι δεν έχω τίποτα δικό του ακόμη. Με τα χρήματα που θα μου στέλνει ο πατέρας μου θα προσπαθώ να αγοράζω τρόφιμα αλλά και να αποταμιεύω για να μπορέσω να πάρω τα πράγματα που θα χρειαστεί το μωρό. Αυτά σκεφτόμουν καθώς έκλεινα και την τελευταία μου βαλίτσα. Αύριο το πρωί φεύγω. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο μου από κάποιον που δεν περίμενα πως θα ξανά τολμούσε να το κάνει. Ο Αριστείδης. Σκεφτόμουν να μην το απαντήσω αλλά μιας και είναι τελευταία μέρα που θα μπορούσα να δω η να μιλήσω ή να ακούσω τη φωνή του είπα να το κάνω. ' Τι θες'του είπα. 'Θα ήθελα..βασικά άκουσε,  το ξέρω ότι είναι τελευταία σου μέρα σήμερα εδώ και ότι αύριο φεύγεις, το έχω μάθει από τον πατέρα σου, Θα ήθελα να σου ευχηθώ καλή τύχη καλή συνέχεια σε ότι κι αν κάνεις και το ξέρω ότι πλέον δεν μας ενώνει κάτι αλλά πριν φύγεις θα ήθελα να μιλήσουμε για κάτι από κοντά έστω και για 1 λεπτό σε παρακαλώ.' 'Δεν έχουμε να πούμε τίποτα και αυτό το ξέρεις πολύ καλά. Καλά να περνάς κι εσύ μαζί με τη Δανάη και όλα οκαυ. Γεια σου' 'Το ξέρω ότι εσύ δεν έχεις να πεις κάτι αλλά εγώ έχω. Σε παρακαλώ αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που σου ζητάω πριν φύγεις και δεν θα σε ξανα ενοχλήσω ποτέ στο ορκίζομαι απλά θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου' Η αλήθεια είναι ότι αυτό το «δεν θα σε ξανα ενοχλήσω ποτέ στο ορκίζομαι» με ενόχλησε αρκετά. Δεν πίστευα ότι εγώ και ο Αριστείδης θα φτάναμε μέχρι εδώ. Δεν πίστευα όλα αυτά που γίνονται και ειδικά ότι θα έπαιρνα μαζί μου ένα κομμάτι του χωρίς να το ξέρει. ' Εντάξει θα βρεθούμε αλλά έχεις μόνο 5 λεπτά να μου πεις τι θέλεις και μετά δεν θέλω όντως να με ξανά ενοχλήσεις.' του είπα με πόνο. ' Εντάξει πες μου που θες να βρεθούμε;' με ρώτησε. 'Δεν ξέρω εσύ να μου πεις. Εσύ θέλεις να μιλήσουμε, εσύ να βρεις και τον τόπο.' ' Εντάξει αν μπορείς έλα σε μισή ώρα από το σπίτι μου για να μη σε καθυστερώ από τις δουλειές σου.' ' Εντάξει θα κάνω ένα μπάνιο και ξεκινάω'