Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ✨

24

"Θα μου πείς ή θα με σκάσεις;" έμεινε η Ξένια να με κοιτάει με τα πράσινα ορθάνοιχτα της μάτια. "Έχω μιλήσει με τον Άρη, ξέρεις όχι ακριβώς απλά του πέταξα την κουβέντα για το μέλλον μου και το τι θα γίνει με εμένα και με εκείνον. Και απλά μου είπε ότι θα είμαι μητέρα, σύζυγος και καθαρίστρια." "Δεν κατάλαβα, τι εννοείς;" "Τι δεν κατάλαβες Ξένια, δεν θα με αφήσει να σπουδάσω, δεν θα με αφήσει να ζήσω την ζωή μου. Δεν θα μπορέσω να κάνω όσα ονειρεύτηκα. Θέλει να είμαι σπίτι να καθαρίζω να μαγειρεύω να προσέχω το μωρό και μετά να κάνουμε και άλλο μωρό." Ίου και τι του είπες;" "Τίποτα δεν του είπα, του είπα απλά να φύγει επειδή διάβαζα" "Και τώρα δεν μου είπες, τι θα κάνεις;" "Εφόσον ο ιατρός που θα με στείλει ο πατέρας μου ζητάει 4 χιλιάρικα για να μου κάνει την έκτρωση, εγώ θα του τα δώσω για να μου δώσει χαρτί ότι το έκανα, χωρίς όμως να το κάνω." "Τι λές ρε σύ; Να κάνεις αυτό που λές αλλά να το δείξεις του πατέρα σου. Μόνο. Δεν αξίζει να πείς και στον Άρη τέτοιο ψέμα." "Έχεις κάτι καλύτερο υπόψη σου να πώ στον Άρη ώστε να με αφήσει να πάω για σπουδές;" "Ρε Ερατώ είμαι φιλή σου και θα είμαι για πάντα δίπλα σου και το ξέρεις αλλα δεν μπορείς μετά απο τέσσερα χρόνια που θα τελιώσουν οι σπουδές σου να έρθεις και να του πείς, Ούπς τελικά απο εδώ το παιδί σου. Εγώ το μόνο που μπορώ να σου προτείνω είναι να του ξαναμιλήσεις και να του πείς αυτό που θές να κάνεις και να τα βρείτε." "Δεν θα δεχτεί ρε Ξένια και θα πρέπει αναγκαστικά να μην σπουδάσω. Θέλω να κάνω και κάτι για μένα." "Πως το ξέρεις; Ίσως δεχτεί να σπουδάζεις και να μείνετε και μαζί. Δεν τον αγαπάς;" "Δεν ξέρω μετά απο όλα αυτά αν νιώθω ακόμη το ίδιο απλά σε αυτήν μου την φάση χρειάζομαι κάποιον να με στηρίζει και δεν έχω κανένα. Ξέρεις το μόνο που δεν ήθελα ήταν να μπώ σε αυτο το τρυπάκι, γάμους παιδιά σπιτικό." "Αυτο να το σκεφτόσουν πρίν κάνετε αυτά που κάνετε και χωρίς να προσέχετε." "Ρε Ξένια εγώ ήθελα να με βοηθήσεις να δώ τι θα κάνω, όχι να μου κάνεις κήρυγμα." "Κοίτα, σε αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω, απλά να σε συμβουλέψω και το έκανα. Μίλα του. Με συγχωρείς αλλα πρέπει και εγώ να πάω στον Μάρκο που έχει χτυπήσει." Η Ξένια έφυγε και με άφησε στις σκέψεις μου. Αν του μιλήσω και δεν καταλάβει; Αν απλά γίνουν όλα χειρότερα; Αλλά αν δεν το δοκιμάσω που θα ξέρω. Πήρα απόφαση να του μιλήσω μετά απο την εξέταση μου την Παρασκευή. Πήγα σπίτι και άρχισα να διαβάζω. Έτσι πέρασαν και οι δύο μου μέρες. Η Παρασκευή έφτασε, δεν είχαμε μιλήσει καθόλου απο προχθές, ίσως περιμένει απο μένα να κάνω κίνηση αυτή την φορά. Πήγα στην εξέταση μου, μπήκα στην αίθουσα και ξεκίνησα να γράφω. Όταν τελείωσα πήγα σπίτι έφαγα έκανα μπάνιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου να ξεκουραστώ λίγο. Όταν ξύπνησα, δηλαδή δύο ώρες μετά πήγα σπίτι της Ξένιας να την δώ λίγο. Τα ίδια μου έλεγε ξανά και ξανά. "Πάρε τον τώρα τηλέφωνο να του πείς να βρεθείτε και να μιλήσετε άντε." Μου έλεγε η Ξένια συνέχεια. Πήρα το τηλέφωνο μου και πληκτρολόγησα τον αριθμό του. "Ναι" "Άρη;" "Έγινε κάτι; Επειδή είμαι στο γραφείο με πελάτη." "Ακόμη να σχολάσεις; Έχει πάει 8. Σε ακούει ο πατέρας μου;" "Όχι, έγινε κάτι;" "Θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο απόψε εάν μπόρείς." "Να σε πάρω ξανά σε λίγο." Μου το έκλεισε. Οκαυ δεν μπορούσε να μιλήσει, θα πάω σπίτι να αλλάξω ρούχα να φάω κάτι και μετά θα πάω να τον περιμένω σπίτι του. Πήρα την τσάντα μου και περπάτησα μέχρι το σπίτι, μπήκα μέσα και πήγα κατευθείαν στην κουζίνα. Είχε καρμπονάρα. Έβαλα ένα πιάτο και κάθισα να παρακολουθήσω την συνέχεια της ταινίας μου. Μόλις έφαγα πήγα στον μπάνιο και αμέσως μετά ετοιμάστηκα. Έβαλα ένα σορτσάκι και μιαν πράσινη μπλούζα. Ξεκίνησα για το σπίτι του. Τον έπαιρνα τηλέφωνο αλλα μου το έκλεινε. Δεν ξέρω αν το έκανε καταλάθος ή επίτηδες. Έφτασα στο σπίτι του και είδα ότι ήταν ήδη εκεί. Είδα το αυτοκίνητο του στο γκαράζ. Πήγα πάνω απο τα σκαλιά και χτύπησα την πόρτα του. "Γιατί δεν απαντού- Δανάη; Τι κάνεις εδώ;" έμεινα να την κοιτάζω που καθόταν στον καναπέ και η καρδιά μου χτυπούσε λές και έτρεχα σε μαραθώνιο. Μπήκα μέσα και έμεινα να την κοιτάζω. Είχε βγάλει τα παπούτσια της και καθόταν με τα πόδια πάνω στον καναπέ, αυτό σήμαινε ότι δεν ήταν πρώτη φορά που ερχόταν εκτός και αν είναι τόσο άξεστη. "Άρη τι συμβαίνει εδώ;" τον ρώτησα δείχνοντας του την Δανάη. "Τι να συμβαίνει γλυκιά μου εγώ και ο συναίτερος του μπαμπά σου είμαστε μαζί εδώ και λίγο καιρό." μου είπε εκείνη η η η η δεν ξέρω και πως να την χαρακτηρίσω. Δεν πρόλαβα να πώ λέξη. Άνοιξα την πόρτα και άρχισα να τρέχω, κατέβηκα και άρχισα να τρέχω στον δρόμο χωρίς να βλέπω. Άκουγα μόνο την φωνή του Αριστείδη να μου φωνάζει να σταματήσω, δεν μπορούσα, είχα θολώσει απο την ζήλια και την απογοήτευση. Το μόνο που είδα ήταν τα φώτα ενός αυτοκινήτου. Άκουγα την κόρνα αλλα δεν μπορούσα να κινηθώ. Ένιωσα ένα δυνατό κάψιμο και μετά έπεσα κάτω.