ပွင့်ဟနေသောအင်္ကျီလေးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ
သွေးပွက်ပွက်ဆူနေသောနှလုံးသားငယ်နဲ့အတူနားလည်ရခက်စွာ မျက်ဝန်းစိမ်းလေးတွေဟာ လှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်...
အိမ်ထဲကပိုကရိုပြန်ဝင်လာတဲ့အခါ...
"နင့်ကောင်ကဆေးသမားနော်
သူနဲ့တွဲနေတာရပ် အဲ့လောက်ယောင်္ကျားလိုချင်ရင် ငါတို့အကြွေးရှင်သူဋ္ဌေးလေးရှိတယ် သူ့ကိုယူ"
ဒီလိုလူမျိုးတွေအတွက် jimin နဲ့
ရန်ဖြစ်လာရတယ်တဲ့လား
မတန်လိုက်တာ...
မေတ္တာပေးလို့မေတ္တာပြန်မရခြင်းတွေသည်
ခါးသီးနာကျင်လိုက်လေခြင်း...။
"ယောင်္ကျားလိုချင်တာမဟုတ်ဘူး
Park Jimin ကိုပဲလိုချင်ခဲ့တာ
အကြွေးနဲ့ရောင်းစားတဲ့အထိတော့
မလုပ်ကြပါနဲ့ဗျာ ..."
"နင်ကောင်းစားဖို့လေ မစဥ်းစားတတ်တာလား"
"ကျွန်တော့်ကောင်လေးလည်း ကြီးကြီးတက်ချမ်းသာတဲ့အထဲကပဲ"
"သူဋ္ဌေးဖြစ်တာကတော့ဟုတ်ပါပြီ
ဟိုကနင့်ကိုယူမှာတဲ့လား
မသေချာမယ့်အလုပ်တွေကိုအစမပျိုးစမ်းပါနဲ့ Kim Tae hyung ရယ်..."
မောင် ဘယ်လိုဖြေရမလဲ Minရယ်....
အတည်အကျမရှိတဲ့ နှလုံးသားမို့
မောင်ရဲရဲကြီးအာမမခံရဲသေးဘူး
မောင့်အပေါ်လေးစားမှုမရှိတာ ပြုတ်ထွက်သွားတဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကသက်သေပဲ....
"ဖရိုဖရဲနဲ့ စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ
အပျက်အစီးနဲ့ပေါင်းပြီးပျက်စီးနေတော့တာပဲ
သေချာစဥ်းစားပေါ့ Kim Tae Hyungရယ်
ငါတို့သူဋ္ဌေးလေးကလူပျိုကြီးရိုးရိုးအေးအေးလေး...."
"စိတ်မဝင်စားဘူး"
လှမ်းလာရသော ခြေဖဝါးတွေသည်
မီးကျည်ခဲတွေနင်းရသလို
တစ်ဝက်စီးနှောင်ထားသောဆံနွယ်ရှည်တွေဟာလည်း အင်အားမဲ့စွာ ပွယောင်းနေသည်
ပူလောင်လိုက်တာ သေမလိုပဲ...
ရေချိုးခန်းထဲက
ရေဗန်းတွေအားဖွင့်ချလိုက်ကာ
နံရံတွေအားပွင့်ထွက်မတက်ထိုးနေလိုက်သည် သွေးတွေသည်ရေချိုးခန်းထဲလွှမ်းလျှက်...။
မောင့်ကို ဖိအားတွေပေးနေကြပြီMinရယ်
မောင် လို့မခေါ်တောင် ယောင်းလို့ခေါ်သံနဲ့အတူ အရာအားလုံးပေးအပ်ချင်လောက်တဲ့ဒီယောင်္ကျားငယ်လေးကိုမောင်သိပ်ချစ်ခဲ့တာပါမေတ္တာတရားကိုနားမလည်တတ်တာတစ်ခုပဲ..
