U & I [EDITING....]

27

27

Lloyd

Tinext ko si Jako at Jason. "Tol alam niyo na ba yung balita?" Text ko sa kanila.

Ang boring, grabe, hindi ko na alam, mababaliw na yata ako. Ano bang pwede kong gawin bukod dito?

Nagring ang cellphone ko. Si princEPAL tumatawag.
"Hello, sir." Bigkas ko. "May dapat kayong malaman, kayong 4Lloyd." Sabi niya, eeeeh. "Alam ko napo." Sagot ko naman. "Ha? Pano mo nalaman?" Sabi niya na parang nagulat. "Naku sir, na ano? 7.5o nalang ang ariel? Naman--" pinutol niya na ako. "Hindi, seryoso, Lloyd." Sabi ni sir. Agad naman akong kinabahan.

"huwag mo tong idaan sa biro, hindi maganda ang mga nangyayari." Sabi niya, lalong bumilis ang tibok ng puso ko. "Madami na kayong haters." Ha? Bakit? "Madami nang may ayaw sa inyo. Kung nakita niyo lang sana yung ginawa nila sa mga gamit niyo. Sa mga desks at lockers ninyo." sabi niya ulit. What's happening?

"Sir, ano po bang d-dahilan?" Hindi na ako makapagsalita ng diretsa.

"Sa ilang buwan mong wala sa school, hindi na naasikaso ang jimdandy na dahilan para magkagulo ang lahat, yung mga officers naman, walang ibang ginawa. Sila pa ang mastermind na siraan kayo," lumunok ako. "I suggested na i-move ito since nasa hospital ka, but they didn't want to." Sabi niya ulit.

"Pero sir, we've already made our plans and submitted it sa ibang officers, diba? Kasi the rule is kami ang magpa-plano sila ang gagawa?"

"Yes. That's the rule. Pero, bakit wala daw naman kayong binigay sa kanila?" What? Eh tinapos namin ka agad yun para maipasa ng umaga e diba? Ay shiet, pinasa kaya nila Jj?!

"S-sir, that day na tinapos namin..dun na 'ko nakulong sa kwarto ko." Sabi ko. "Nakulong!?" Tanong niya naman na halos mabingi ako sa sigaw niya. "Kinulong nila ako sa kwarto ko sir diba?" Sabi ko naman at mukhang hindi niya gets kaya kinuwento ko na.

"What the hell, that's-- toot toot toot." Low battery. Wrong timing naman oh! Kailangan kong lumabas, kailangan kong puntahan yung tatlo! Pero shiet, wala si Richie.. Pano na to.

"Manang?" Pagtawag ko dito atsaka ko iginalaw ang wheelchair ko. Lumabas na ako ng kwarto para hanapin sila. Bumaba ako hanggang sa kusina, sa daanan ako ng wheelchairs dumaan, "manang?" Pag tawag ko sa lahat ng pinupuntahan ko, hello, lloyd! You're wasting time for Pete's sake! You have to move!

Iniroll ko ang gulong ko hanggang makalabas ako ng gate namin at nang matapat ko na ang bahay ni Jj na kapit bahay lang namin e nagdingdong na ako. Inulit ulit ko ito hanggang sa may magbukas, ang mama nya, "tita, nasaan po sila? May emergency po!" Sabi ko saka naman iniroll ko ang wheelchair ko sa loob. "Naku, nak, mukhang masama ata to." Sabi niya, tinignan ko naman siya, "mainit ang ulo nila." Nila? Kumpleto sila? "Sino po?" Tanong ko.

"Si Jj at Jako nak." Sabi niya. Walang oras para sa init ng ulo. "Okay lang po." Sabi ko at saka tumuloy na sa loob. Tutal hindi naman ako makakaakyat e sumigaw na ako. "Jason! Jako!" Sigaw ko ng ilang beses hanggang sa lumabas sila. "Ano na naman bang problema mo?" Sabi nila, sabay, galit, at naiinis. What nanaman?

"Problema nating lahat to. Hindi ko lang to problema, saating lahat." Sakto pala yung text ko sa kanila, e. What a coincidence.

-