ဝမ်ရိပေါ်တယောက် Variety show မှာ ကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်ခဲ့တယ်။ အံ့ဩစရာပါပဲ။ ဝမ်ရိပေါ်ဟာ ဘယ်တုန်းကမှ ကံကောင်းတဲ့သရုပ်ဆောင် မဟုတ်ခဲ့ဘူး။
သရုပ်ဆောင်တယောက်ရဲ့ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ဘဝမှာ ကံတရားဆိုတာကို တွက်ချက်လို့ မရသလို တောင်းဆိုလို့လည်း မရဘူး။ ကံတရားကို မတောင်းဆိုပေမဲ့ ထိုကံတရားဟာ ဝမ်ရိပေါ်ရှိရာ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာခဲ့တယ်။
စတူဒီယိုမှာ ပထမဆုံးအပိုင်းကို ရိုက်ကူးပြီးလို့ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ မနက်မိုးလင်းနေပြီဖြစ်တယ်။
ရှောင်းကျန့်ဟာ ဆိုဖာပေါ်မှာ တညလုံး အိပ်နေခဲ့တယ်။ ဝမ်ရိပေါ် အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့အခါ စားပွဲပေါ်မှာ တဘက်နဲ့အုပ်ထားတဲ့ ရှန်ပိန်ပုလင်းထဲ ဘာမှသိပ်မကျန်တော့ဘူး။ ဝမ်ရိပေါ်မှာ နည်းနည်းလိပ်ပြာမလုံသလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ သူလည်း အရမ်းပင်ပန်းနေတယ်။
ဝမ်ရိပေါ်ဟာ သူ့ခါးကို ကိုင်းညွတ်လို့ ရှောင်းကျန့်ကို အိပ်ရာပေါ် ချီခေါ်သွားချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ အရမ်းပင်ပန်းနေတာမို့ သူ့ခြေထောက်တွေ တုန်ယင်နေတယ်။ ဝမ်ရိပေါ်ဟာ ရှောင်းကျန့်ကို မချီဖြစ်တော့ဘဲ ရှောင်းကျန့်အပေါ်ကို လဲကျသွားတော့တယ်။
ရှောင်းကျန့်က အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကို ပွတ်တယ်။ သူ့လက်ကိုမြှောက်လို့ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ဆံပင်တွေကို ထိတွေ့တယ်။ ဆိုဖာပေါ်ကို ဆွဲတင်ပြီး သူ့အပေါ်မှာ သေချာနေရာချတယ်။
"ပြန်လာပြီလား။ အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲ?"
"ပထမဆုံး Recording ပြီးသွားပြီ"
"ဘယ်နှစ်ပိုင်းစာ စာချုပ်ချုပ်ခဲ့လဲ?"
"အကုန်လုံး"
ရှောင်းကျန့် သူ့လည်ပင်းကို အနောက်ဆုတ်လို့ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်တယ်။ သူ အိပ်ရာနိုးသွားပြီဖြစ်ပြီး ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ eye makeup တွေ မဖျက်ရသေးတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ eyeliner တွေက ဝါးနေပြီး မျက်လုံးအောက်မှာ အမည်းရောင်တွေတောင် ရှိနေသေးတယ်။
YOU ARE READING
Finger ||Completed||
Fanfiction*တဘဝစာ ချစ်မြတ်နိုးမှုများ* Translated with permission from the original author.