ခဏနေမှ လာဖတ်ပေးပါနော်
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ပေကျင်းကို ပြန်ရောက်တာနဲ့ ရှောင်းကျန့်ဟာ လုကျယ်ပြောတဲ့ နန်းတွင်းဒရာမာအတွက် Audition ဝင်ဖို့ ပြင်ဆင်မှုတွေ စတင်လုပ်တယ်။
အဲ့နေ့ကကိစ္စကို ဝမ်ရိပေါ်က ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။
လုကျယ်ပေးခဲ့တဲ့ စာလုံးရေ ၄၀၀၀၀ ရှိ ပရောဂျက်ကို လက်ခံရရှိပြီးနောက်မှာ အဲ့ဒီ့ည ရေချိုးနေရင်း ရှောင်းကျန့်ဟာ ဝမ်ရိပေါ်ကို ပရောဂျက်အကျဉ်းချုပ်ကို ဖတ်ပြဖို့ ပြောခဲ့တယ်။ ဝမ်ရိပေါ်က screen ပေါ်ကို သူ့လက်ညိုးနဲ့ ဆွဲချကြည့်တဲ့အခါ ရိုက်ကွင်းနောက်ဆုံးနေ့က လုကျယ်ပို့ခဲ့တဲ့စာကို တွေ့သွားတယ်။
[သူသာ မင်းကို တကယ်ချစ်ရင် မင်းကိုယ်မင်း လက်လျှော့ထားတဲ့အပေါ် သူ ခွင့်ပြုမှာမဟုတ်ဘူး။]
[အခွင့်အရေးဆိုတာ ရှိနေဦးမှာပဲ။ မင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း စဉ်းစားပါ။]
ဝမ်ရိပေါ်ဟာ ခဏတော့ တန့်သွားတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားရင်း ရှောင်းကျန့်ကို စာဖတ်ပြလိုက်တယ်။
လုကျယ်ရဲ့ပရိုဖိုင်ကိုကြည့်ရင်း သူ့နှုတ်ကနေ ဝေဖန်လိုက်တယ်။
"ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကို တကယ်ချစ်တာလေ။ ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ"
ဝမ်ရိပေါ်မှာ အကျူးကျော်ခံလိုက်ရသလိုပဲ။
ရှောင်းကျန့် ပြန်ပြောခဲ့သေးလား၊ ဘာတွေပြန်ပြောခဲ့လဲဆိုတာ ဝမ်ရိပေါ် မသိဘူး။
ရှောင်းကျန့်က ရေကို သေချာချိုးနေတယ်။ သူ့ဖုန်းထဲက projet outline က နည်းနည်းရှည်တာမို့ ဝမ်ရိပေါ်အတွက် အသက်ရှူချိန်ရပြီး စိတ်ငြိမ်သွားတယ်။ အဲ့တော့ ရုတ်တရက်ကြီး ဝုန်းခနဲ၊ ဒိုင်းခနဲတွေ မလုပ်မိတော့ဘူး။
ရှောင်းကျန့်ဟာ လုကျယ်ပေးတဲ့ "အခွင့်အရေး"ကို မယူခဲ့ဘူး။ သူဟာ အမြဲတမ်း သူ့ကိုယ်သူပဲ ရွေးချယ်ခဲ့တာဖြစ်တယ်။
ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်နဲ့ မတူဘူး။
ရှောင်းကျန့်က ပြလုပ်နေစဉ်ကာလကို ဦးစားပေး သတိထားတယ်။ အဲ့ကာလအတွင်းမှာ နောင်တတွေ မရှိခဲ့ရင် စိတ်ကျေနပ်စရာ ရလဒ်တွေ ရမလာတဲ့အပေါ် နားလည်ပေးလို့ရတယ်။
YOU ARE READING
Finger ||Completed||
Fanfiction*တဘဝစာ ချစ်မြတ်နိုးမှုများ* Translated with permission from the original author.