Ep_15

551 27 0
                                    

ပီတိတစ္ေယာက္ သူမအဝတ္အစားေ႐ြးရင္းအလုပ္ ႐ႈပ္ေနသည္။သူမမွာ အဝတ္အစားေပါေသာ္လည္း  ဝတ္စရာမ႐ွိျဖစ္ေနၿပီး တစ္ခုမွ စိတ္တိုင္းမက််ေပ။သူမ ကုတင္ေပၚမွာလဲ အဝတ္ေတြဖြထားတာပြေနသည္။ ေ႐ြးေနတုန္း ဖုန္းဝင္လာတာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုဆီကျဖစ္သည္။

"ဟယ္လို ကိုကို"

"ခ်ာတိတ္ ၿပီးၿပီးလား ကိုယ့္အိမ္ကထြက္လာၿပီ လမ္းထိပ္မွာေစာင့္ေနမယ္ေနာ္"

"ကိုကိုကထြက္လာၿပီလား ပီတိကခုမွအဝတ္စားေတာင္မဝတ္ရေသးဘူး တစ္ခုမွစိတ္တိုင္းမက််လို႔"

"ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ဝတ္လာခဲ့ ကိုကိုေတာင္တီ႐ွပ္နဲ႔ဂ်င္းပဲဝတ္လာတာ ကိုယ့္ေစာင့္ေနမယ္"

"ဟုတ္"

သူမလဲ တီ႐ွပ္ခါးတိုအက်ပ္ေလးနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္ကားေလးဝတ္ကာ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုႀကိဳးသိုင္း ကာေအာက္ဆင္းလာခဲ့သည္။ေမေမကို သိမ့္နဲ႔မုန္႔သြားစားရင္း ေလွ်ာက္သြားၾကမလို႔ဟု ေျပာၿပီးထြက္လာခဲ့သည္။လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ သူကားေတြ႕တာနဲ႔ခုန္စြခုန္စြသြားၿပီး ကားတံခါးဖြင့္ကာ
ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

"ဘာလို႔ ေျပးလာတာလဲ ေခ်ာ္လဲမွျဖင့္ အနာရအုံးမယ္ ေနာက္အဲလိုမေျပးလာနဲေနာ္ ခုေတာင္ေမာၿပီး ေခြၽးေတြထြက္ေနၿပီ လာဒီဘက္ကိုတိုး  ကိုကိုေခြၽးသုတ္ေပးမယ္"

သူ႕သေဘာအတိုင္း တိုးလိုက္ကာ မ်က္လုံးမွိတ္ကာ သူေခြၽးသုတ္ေပးတာကို ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။သူမမ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့ နီးကပ္လာေသာသူ႕မ်က္ႏွာေၾကာင့္ မ်က္လုံးကို ျပန္မွိတ္လိုက္ရာ သူက ဟြန္႔ဆိုၿပီး
တစ္ခ်က္ရီကာ  သူမပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္း႐ိႈက္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူမလက္ေလးတစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ တစ္ဖက္ကကားေမာင္းေလသည္။

"ခ်ာတိတ္ ဘယ္သြားခ်င္လဲ"

"ကိုကို ဘယ္သြားမွာလဲေျပာအုံး"

"ကိုကိုကေတာ့  လွည္းတန္းဘက္ကိုသြားမယ္ အဲမွာကအစုံ႐ွိတယ္ေလ စံရိပ္ၿငိမ္ လွည္းတန္းစင္တာဘက္ရယ္  ၿပီးေတာ့လွည္းတန္းတစ္ေလွ်ာက္ခ်ာတိတ္ဝယ္ခ်င္တာ ဝယ္ရေအာင္လို႔ေလ"

ရင္ခြင္ေကာင္းကင္  zawgyiWo Geschichten leben. Entdecke jetzt