ရင္ခြင္ေကာင္းကင္ zawgyi

Ep-6

ပီတိ ခရီးသြားဖို႔အတြက္  ျပင္ဆင္ေနသည္။ခရီးသြားမွာ  သူမႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္  တက္ႂကြေနသည္ ၊ သူမတို႔ကစုံရပ္ေနရာကို ကုမၸဏီမွာပဲ စုံၾကၿပီး  ညသန္းေခါင္ေက်ာ္မွ စထြက ္မွာျဖစ္သည္။ခရီးက တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကနယ္ျပန္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ကမလိုက္ေသာေၾကာင့္ ခရီးကထင္သေလာက္  လူမမ်ားပဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လူငယ္ေတြပဲမို႔  အဆင္ေျပသည္။
"မမ  ေရ ၿပီးရင္သြားမယ္ေလ အေဖက႐ုံးကိုလိုက္ပို႔မယ္တဲ့"
ေအာက္ထပ္က အငယ္ေကာင္အသံေၾကာင့္  သူမလည္းအထုပ္ဆဲြၿပီးဆင္းခ်လာခဲ့ သည္။
မႏိုင္မနင္းသယ္လာ ေသာအဝတ္ထုပ္ကို အငယ္ေကာင္က လွမ္းယူရင္း ကားထဲသြားထည့္သည္။
"မမ အထုပ္ကေသးဘူးလား"
"ဟဲ့မိန္းကေလး  ဆိုေတာ့ဟိုဟာထည့္  ဒီဟာထည့္နဲ႔အိတ္ကျပည္သြားတာပဲ  ဒါေတာင္ေလွ်႕ထားတာ"
"ခရီးက သုံးရက္ထဲကိုေတာ္ေပါ့သုံးစုံေလာက္ထည့္ရင္ပဲ ရေနၿပီး"
"အဝတ္ကသုံးစုံပဲထည့္တာ အေႏြးထည္ေတြကေနရာယူသြားတာ"
"အင္းပါ ျပန္လာရင္သားဖို႔လက္ေဆာင္ဝယ္လာခဲ့"
"ေအးပါ  ဝယ္ခဲ့မယ္"
ေျပာရင္းနဲ႔ ကုမၸဏီေ႐ွ႕ေရာက္ေနၿပီ  ပီတိအေဖနဲ႔ေမာင္ေလးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ခန္းမက်ယ္ထဲမွာ လူေတြထိုင္ေနၾကသည္ ။ပီတိလည္းဌာနက  ကိုယ့္လူေတြကိုမ်က္စိေလးလည္ၿပီး႐ွာလိုက္သည္  သူမ႐ွာေနတာကို ေတြ႕သြားသည့္ ကိုတိုးႀကီးက
လက္ေထာင္ကာျပသည္။သူမလည္း  ထိုေနရာသို႔ အထုပ္ေလးဆြဲကာသြားလိုက္သည္။
"ပီတိလာ နင့္ကေနာက္က်ေနတာကို  မလိုက္ေတာ့ဘူးေတာင္ထင္ေနတာ နင့္ေ႐ွ႕တင္သူေဌးကေရာက္လာတာ သူကက်န္တဲ့လူေတြမေစာင့္ပဲသြားရင္ နင္က်န္ခဲ့မွာဆိုးလို႔
ဖုန္းဆက္ေတာ့မို႔ "
"ဟုတ္တယ္ ပစၥည္းေတြထည့္ရင္းနဲ႔နည္းနည္း
ေနာက္က်သြားတယ္"
"ေအးပါ"
"ေအာ္ခုနက သူေဌးလို႔ေျပာလိုက္တာလား"
"ဟုတ္တယ္ သူေဌးပါလိုက ္မွာေလ  ငါေတာင္မွ အံဩသြားတယ္သိလား ဒီမွာလုပ္တဲ့၈ႏွစ္မွာ ဒီတစ္ခါပဲခရီးလိုက္ဖူးတာ  ဟိုအရင္ႏွစ္ေတြကမလိုက္ဘူး ေနာက္ေတာ့အလုပ္႐ႈပ္လို႔ဆိုၿပီး  ခရီးေတာင္မသြားရေတာ့ဘူး"
လုပ္သက္ၾကာၿပီးျဖစ္တဲ့  မမယုကေျပာသည္။  ခနေလာက္ေနေတာ့ကိုေက်ာ္စြာ ေရာက္လာၿပီး  ေနာက္၅မိနစ္ဆိုစထြက ္မွာမို႔
ကားေပၚတက္ဖို႔  ေျပာေလသည္။သူမတို႔လဲ အထုပ္ကိုယ္စီဆြဲၿပီးကား ေပၚတက္လာခဲ့သည္။ကားထိုင္ခုံေတြက နဂိုတည္းက  ေနရာခ်ထားၿပီးသားျဖစ္သည္။သူမထိုင္ခုံ နံပါတ္က ၂၃ျဖစ္သည္ထို႔ေၾကာင့္ေနာက္ကိုေလွ်ာက ္သြားၿပီး ေနရာေတြ႕ရင္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ေဘးဘက္ကခုံေနရာမွာလူမေရာက္ေသးေပ။
ေဘးဘက္ေလွ်ာက ္လမ္းမွာလူလာရပ္ေသာေၾကာင့္ သူမေမာ့ၾကည္လိုက္ရာ  သူေဌးျဖစ္ေနသည္။သူကသူမကိုျပဳံးျပၿပီး  ေဘးဘက္ကခုံမွာ ဝင္ထိုင္သည္။
'ကားေပၚေရာက္ရင္ အိပ္ပါမယ္ဆိုမွေယာက်ာ္းေလးနဲ႔တစ္ခုံထဲက်ရတယ္လို႔  ၿပီးဆတာ့လဲ သူေဌးနဲ႔မွလာက်ေနရတယ္လို႔  ဟူး'
"ကိုယ္ကားႀကႇီးစီးရင္မူးတက္လို႔ ကား အလယ္မွာစီးရမွာမို႔လို႔ ေက်ာ္စြာကိုစီစၪၡိဳင္းတာ မင္းအဆင္ေရာေျပရဲ႕လား"
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ဆရာ"
"ကိုယ့္ကိုမ႐ွိန္ပါနဲ႔  သက္ေသာင့္သက္သာေနပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေကာင္းကင္ နားၾကပ္ကိုတပ္ၿပီးမ်က္စိမိွတ္ထားတဲ့ သူမမ်က္ႏွာေဘးတစ္ေစာင္းကို  ၾကည့္ေနမိသည္။ထိုင္ခုံေနရာ ကလဲသူအစီအစၪၸဲ  ျဖစ္သည္။ေက်ာ္စြာေတာင္မသိေခ် သူအတြက္သီးသန္႔ကားေတာင္ စီစၪၴားေသးသည္။သူက ဒီကားစီးေတာ့ ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ အံဩေနေသးသည္။ကားစီးေနစဉ္သူဘက္သို႔ ငိုက္က်လာေသာ  ေခါင္းေလးေၾကာင့္ အသာေလးေခါင္းကို သူ႕ပုခုံးေပၚတင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူလည္း မ်က္လုံးမွိတ္ကာ ေမွးလိုက္လာခဲ့သည္။