Tarifsiz aşk hikayeleri... *EyFet*

Fethi Kulaksız

Genç kadın İstanbuldaki macerasının bitmesine son 1-2 gün kalmıştı. Aslında kadın için bir macera kalmamıştı. Çünkü burada tek ailesi, yani bebeğini, sevdiği adamı kaybetmişti... Hayatı artık eskisi gibi dopdolu değildi. Nişanlısı şehit olduğundan beri kaç gündür operasyonlara çıktı, ne kadar darbe almaya çalışsa da, hep hayat onu bir şekilde kurtarıyordu. Sanki yaşanacak daha çok şey vardı onun için.

Genç kadının buradaki son zorlu görevinden dolayı, geç geç gelebiliyordu eve. Komidin üzerindeki sevgilisi ile olan resmini elini alır, hafifçe şekilde gülümser sevgilisinin resmine "seni çok özledim sevgilim..." söyledikten sonra, yatağına uzanır ve kalbinin üstüne koyup gözlerini kapatır.

Kadın uykusunda gülümsüyordu, Sevgilisi kaç günden sonra rüyasına gelmişti. Kadın adamı her zaman hatırladığı o güzel haliyle - üzerindeki üniforması, yüzünde ona verdiği mutlulukla, onun yüreğine işlemiş sureti ile görür. Kadın küçük çocuklar gibi sevinerek, sevdiğinin yanına gider, sımsıkı sarılır ona ve burnunu boynuna koyarak huzur veren kokusunu içine çekerken, sevgilisi de aynı şekilde ona sarılır ve kokusunu içine çeker:

"Sevgilim, sonunda geldin. Beni bir daha bırakmayacaksın değil mi?! Biliyorum sen beni hiç bırakmadın ki, bırakmazsın da". Nişanlısı gamzeli gülüşü ile kadının saçını okşar, telini kulağının arkasına geçirir ve eliyle kadının zarif yanağına okşayarak: "canıımm... Ben seni hiç bırakmadım..." Bir elini kalbine koyarak sözüne devam eder: "ben senin hep kalbindeyim. Uzun sürede öyle kalacağım, ama seninde hayata devam edip, onun için yaşamak zorundasın..."

Kadın söyledikleri ile şaşırır ve ağlaması şiddetlenir: "Fethi, bunu sen mi söylüyorsun?! Hani sen benden başkasını gördüğünde deliriyordun? Bunu benden nasıl istersin?! Benden ne istersen kabul, ama bunu benden isteme. Ben senden başkasıyla nasıl hayatıma, yoluma devam edebilirim? Ben bunu asla yapamam".

Adam kadını sakinleştirmeye çalışır ve onun yüzünü avucunun arasına alarak gözyaşlarını siler: "canıımm, ne olur böyle yapma. Sen üzüldükçe, bende üzülüyorum. N'olur bana söz ver Eylem, hayatını devam edeceksin. Beni seviyorsansa, bu isteğimi geri çevirme".

Genç kadın istemsizce başını sallarken: "ama Fethi..." Adam kadının sözünü keserek: "lütfen, Eylem... bizim için". Ne kadar bunu yapmasını istemese de, yaşları ile sevdiğinin isteğini kıramaz ve kabul eder: "Tamam söz veriyorum. Ama bunu sadece seni sevdiğim için kabul ediyorum bu isteğini, ama ben seni asla unutmayacağım ve senden asla vazgeçmeyeceğim". Adam gülümseyerek "canıımm" deyip, sarılırken kadın uyarı ses tonuyla: "Senden başkası asla, senin yerini kimse dolduramaz bu bilmiş ol. Sende bana söz ver Fethi". Adam kadının gözyaşlarını siler. Adam merakla sevdiğinin sözünü dinleyerek: "Ne sözü?" Kadın yüzünü buruşturarak: "söz ver bana, benim hep yanımda olacaksın". Adam gülümseyerek: "söz. Her zaman olduğu gibi, uykusuz gecelerinde muhakkak yanında olucam ben".

Kadın gözleri dolarak: "bir gün tekrar kavuşacağız değil mi Fethi? Yine birlikte olacağız?" Adam sevdiğinin yanağına okşayarak: "elbette kavuşacağız. Eğer iki insan birbirini seviyorsa, mutlu son vardır". Kadın sakinleşerek zorlukla gülümser sevdiğine: "Biliyorum bir gün tekrar kavuşacağız. O güne kadar seni hep çok seveceğim. Bunu sakın unutma... seni seviyorum Fethi". Adam kadının yanağından öperek: "bende seni seviyorum Eylem". Son kez sımsıkı sarılırlar ve kokularını içlerine çekerler.

Kadın gözlerini açtığında sabahın erken saatlerinde uyanmıştır. Yanına koyduğu resimle ve gördüğü rüya ile ağlamaya başlar. Adamın resmini parmağı ile gezdirerek: "bir hasretlik yüzün vardı. İçinde bir hüzün vardı. Söylecek, anlatacağım çok şey varken bir gece sığdıramadım sözcüklerimi... Ama benden öyle bir şey istedin ki, ben bunu nasıl yapacağım hiç bilmiyorum Fethi..."